"Alleeeeezzzz" riepen m'n zussen in koor enkele dagen later "je moet gàààààn als je de kans krijgt".
Met een klein hartje vroeg ik vrijdag of de kans er nog in zat en die zat er nog nét in. Yesssss :)
Zondagnamiddag MAS dus.
Door stom toeval kreeg ik vrijdagavond zelfs al een sneek preview van de buitenkant te zien.
Binnen moest wachten tot vandaag. En wàchten déden we ook. Om halfvijf mochten we binnen met onze kaartjes..... hm... NOT! 't was dik 5 uur gepasseerd toen we eindelijk uit "den trok" mochten en mondjesmaat naar binnen.
Olijf is geen geboren museumbezoeker, ik wil eerlijk zijn. Cultuurbarbaar lijkt me op het lijf geschreven.
De tentoonstellingen in het MAS konden me - ik bliiiijjjjjf eerlijk - maar matig boeien. Vooràl omdat er er zovéél van waren. 9 verdiepingen, 9 tentoonstellingen. Veels te veel om mijn aandacht te kunnen vasthouden.
De eerste mét opendeur aan de archieven. 180.000 objecten worden bewaard maar niet uitgestald. Onderzocht, onderhouden, ingepakt en occasioneel uitgepakt. Een job op zich dus...
Dat we een deel van de gearchiveerde spullen mogen zien, vind ik op zich een sjiek gedacht.
Dat die 180.000 dingen vooral bestaan uit gedoneerde privé-collecties van (wijlen?) vermogenden... hm....de cultuurbarbaar in mij laat zich "veredelde rommelmarkt" ontglippen. En "wanneer ik dood ben, mogen ze m'n collectie aluminium keukenattributen van op zolder hebben".
Uit (bijna) angst dat uit die privé-collecties wel es wat waardevols verloren zou kunnen gaan, wordt alles bijgehouden en in zuurvrije dozen gestoken, ver weg van lucht en licht.
Mja... sla me dood, maar het heeft iets van georganiseerde (en zwaar betaalde) verzamelwoede.
Goed... dit is mijn mening en alléén de mijne. U mag er het uwe van denken.
Het was me vooral om het gebouw te doen en een paar dingetjes links en rechts die je hooguit als spin off van de tentoonstellingen zou kunnen bestempelen.
Dàt is het soort barbaar die Olijf is :)
 |
| mensjes in een gigantische visbokaal :) |
 |
| kijken naar mensen die kijken naar mensen |
 |
| Olijf's eerste real life zeppelin |
 |
| Olijf's Yang-oog ziet eerder de technologie achter de info... erg eh... |
 |
| Wensbriefjes om mee te laten vliegen met de wind. De welke... die van de airco? |
 |
| Illustratie van namaakproductie |
 |
| en de eerste real life ouwe fiets. Hóóg!!! Hoe een mens destijds alleen op en af dat ding geraakte..... mij lijkt het onmogelijk |
 |
| Dit hangt bij het kunstpatrimonium van de stad. Titel: Verloren Ruimte. (Olijf kan er niet aan doen....) ik denk.... Verloren Tijd. |
 |
| Sterk staaltje "alles-kan-plausibel-klinken-als-je-er-maar-genoeg-woorden-aan-vuil-maakt." |
Beelden waar ik veel meer van kan genieten dan een mij opgedrongen je-hoort-dit-goed-te-vinden-want-de-experts-zeggen-dat-het-kunst-is.
Blij dat ik het MAS gezien heb, zonder twijfel.
Zal er graag vrienden van heinde en ver heen leiden.
De tentoonstellingen mogen ze dan weer alléén bezoeken. Olijf is hier te lui voor :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten