De daad bij het woord

Ik heb het al vaker geschreven: Olijf is een aanhanger van het principe "Doe wat je zegt, dan lieg je niet".
Andere uitdrukkingen in dezelfde trant...

• de daad bij het woord voegen
• daden spreken luider dan woorden

afijn... u weet wet ik bedoel.

Zaterdag zie ik mezelf weer even geconfronteerd met hoe het liever NIET moet.

Ik spring een dagje terug: vrijdagavond.
Een werknemer stopt eerder dan verwacht met z'n tewerkstelling bij ons. Spijtig, vinden we allemaal, het is een toffe pee en hij deed z'n werk voortreffelijk. Lange tijd geleden dat we nog zo'n goeike hadden gehad. Maar goed, iedereen moet aan z'n eigen toekomst denken en de zijne, besliste hij zeer kort geleden, ligt niet bij ons.
Bij wijze van afscheid gaan we met z'n allen een pintje drinken.
Na verloop van tijd verdwijnt de ene na de andere naar huis. Olijf is derdelaatste. Wanneer Toffe Pee en andere collega wat zwaar op de hand worden vanwege grote hoeveelheden alcohol, houdt Olijf het voor bekeken. Na een "veilig thuis" en andere welgemeende raadgevingen in diezelfde lijn, verdwijn ik richting auto.

De vaak herhaalde "Jullie zijn zo'n lieve mensen, ik vind het spijtig dat ik jullie in de steek laat, jullie zijn er altijd voor mij geweest en dat zal ik nooit nooit nóóit vergeten" blijft nog even bij me hangen terwijl ik naar huis rijd. Fijn dat "we" af en toe iets hebben kunnen betekenen voor een ander, denk ik en ik hou die warme gedachte nog even vast.

Dat Toffe Pee onlangs een weekje ziek meldde en ik naderhand via ondoordachte uitspraken merkte dat de ziekte eerder diende voor jobprospectie... goh... ik probeer begrijpend te zijn. Dat detail had ik al lang onder de mat geveegd.
Hoewel het ons kwa personeelsbezetting hoegenààmd niet uitkwam om hem afgelopen week extra twee dagen vrijaf te geven, deden we het toch. Huisvesting zoeken en contract tekenen enzo... we weten hoe dat gaat.
Hij zou het goedmaken door zaterdag te komen werken. Twee werknemers hadden we op zaterdag... wat eigenlijk te weinig is.
Maar geen nood: Toffe Pee zou de groep komen versterken, uit pure erkentelijkheid. Voor die ene avond had hij een hotelkamertje geboekt, alles was geregeld.

Zaterdagmiddag.
Telefoon van collega. Of ik het smsje óók had ontvangen.
Neen, dat had ik niet.

Toffe Pee had laten weten dat hij was wakker geworden in Gent, z'n ID-kaart had verloren en begót niet wist hoe hij daar terecht was gekomen.
Terugdenkend aan het aantal baccootjes die Toffe Pee naar achter kiepte de avond voordien, verbaasde het bericht me nix.
Och got... spijtig... een beetje teleurstellend, maar wat wil je nog zeggen op de laatste werkdag, niewaar?
Het zat me niet helemaal goed maar ik liet het varen.

...
tot volgend stukje info.
Bleek dat Toffe Pee de hele nacht had doorgefuifd met collega in de gemeente van werkplaats. Van het ene café naar het andere gegaan, dat wèl... maar Gent? Onmogelijk. Om 7 uur in de ochtend had collega hem netjes afgezet aan z'n hotelletje... dat op een 500 meter van de winkel is gelegen.

Voilà.. dan is Olijf's teleurstelling volledig.
Niet opdagen op het werk omdat je zó diep doorzakte dat je blackoutgewijs in een vreemde stad wakker wordt? Vreemd, maar daar wil ik nog inkomen. Met veel moeite, maar ik wil er nog inkomen.
Een verhaal ophangen over vreemde steden en verloren ID-kaarten terwijl je je roes hebt uitgeslapen op 500 m van het werk? Neeje... dat is erover, althans voor mij.

En plots klinkt dat "wat zijn jullie fantastische mensen, ik zal jullie nóóit vergeten" heel hol....