A (very) bad case of PMS...

Het is ver gekomen als
een mens schrikt
van de aanblik van een zak patatten.

Goed.... OK....
het wàren griezelige patatten
maar uw Olijf dacht koelbloediger te zijn dan dit.

Ziehier het verhaal.

Gisteren, tijdens m'n één-keer-per-jaar-uitstap naar de Hypermarkt in de buurt, liet ik me gaan in de aankoop van verse vis.
Goudbrasem, m'n favoriet
en
knorhaan.... gewoon omdat die daar lag. Nog nooit knorhaan klaargemaakt.
Knorhaan? Vis? Een haan die knort? Hoort dat geen gevogelte te zijn? Of een ander neerhofdier dat genoegzaam gekend is om z'n roze kale vel en z'n krullend staartje?

Neen, lieve lezer, een knorhaan is een vis. Ook wel gekend als poon.
De "knor" in z'n naam ontleent het beest aan het geluid dat het maakt wanneer je het pakt (als je het te pakken krijgt, dat is) en het wreed-gaweg op het droge tracht te brengen (meer dan vermoedelijk omdat u z'n nakende consumptie voor ogen hebt). Waar "haan" dan vandaan komt, blijft me nog duister.
Maar ik wilde u het bij wijze van inleiding even meegeven.

Ziehier het beest in kwestie.... (foto van Wikipedia gehaald)

Grappig dier overigens. Onder water loopt het op z'n "pootjes". MOET je gezien hebben :)
Maar dat terzijde..... het verhaal gaat niet over de knorhaan. Of slechts ten dele.

De vis was slechts de aanleiding.
Iedereen wéét - uiteraard - dat je vis best zo vers mogelijk consumeert.
Met twee porties vis voor één persoon betekent dit dat Olijf geen week kan wachten met de bereiding ervan. Zelfs wanneer ze 's avonds bij de terugkeer van de eerste post-vakantie-werkdag geen honger heeft.
M'n knorhaantje - dat ik overigens nog nooit eerder in m'n leven gekocht, laat staan geprepareerd heb - staat als eerste op het menu. Goudbrasem "doe" ik heel eenvoudig en ik ben "nogal" gerust op z'n houdbaarheid tot morgen.

Met een heuse professionele bibliotheek aan kookboeken - die ik overigens nooit gebruik....- en de slechte gewoonte om alles sito presto op Tinternet op te zoeken..... besluit ik tóch om m'n nieuw aangeschafte kookboeken te raadplegen. Een nieuwjaarsvoornemen misschien...
Kleine kans, denk ik, dat knorhaan erin staat.....
Maarrrrrrr hij staat erin.
:)
En, wat méér is, ik heb alle vereiste ingrediënten zomaar eventjes in huis.
"Knorhaan met pestopuree en kerstomaatjes uit de oven".

U kent Olijf intussen goed genoeg (neem ik aan) om te weten dat tomaten NOOIT ontbreken in dit huis. Met Pesto is dat zo ongeveer hetzelfde verhaal.
En voor de puree geloof ik dat er nog aardappelen liggen te wachten. Toegegeven... ze liggen er al een poos.....

en dan komt het.
De zak patatten.
2,5 kg ervan.
Met poten.... euh, scheuten.
Maar het lijken poten. Griezelige, witte en roze poten. Met haar op. En klauwtjes.

Voor het eerst in m'n niet eens zo prille leven gruwel ik bij het zien van de patatten. Ze lijken niet op patatten. Wel op spinnen. Buitenaardse nog wel. Met poten die naar alle kanten grijpen.
Zó ontzet ben ik, dat ik de poten zo snel mogelijk verwijder.... zonder eerst naar het fotoapparasie te grijpen.
Terwijl ik het ongedierte te lijf ga met de dunschiller begint dit verhaal te groeien.
Over hoe ik, relatief nuchtere Olijf, me van m'n stuk laat brengen door een stel patatten met harige poten. En hoe dat gevoel ook langer dan nodig blijft hangen.
En waarom ik dat heb.
Spelen m'n hormonen een rol? Ben ik eindelijk het meisjemeisje geworden dat opspringt bij het zien van het minste beesje???
Ben ik zwanger misschien? ... Hmmmm..... Gezien m'n kuise natuur is dat eerder onwaarschijnlijk. Tenzij de onbevlekte ontvangenis weder ingevoerd werd...:)
De aanzet tot de "overgang" dan? ... Ik wens het mezelf nog niet toe. Nog lang niet.
Voor het gemak hou ik het bij PMS. Hoewel ik daar tot hiertoe nog nooit eerder écht last van heb gehad... geloof ik.
Ach ja.... a very bad case of PMS.
Als verklaring volstaat het voor vandaag.

....

U kan het niet weten, maar terwijl deze post tot stand kwam, stond alles te pruttelen en te bakken en is de consumptie van het knorhaantje intussen een voldongen feit. Inclusief de spinnenpuree.
En het was verdómde lekker. Al zeg ik het zelf.
Om af te sluiten krijgt u wat (gereconstrueerd) fotomateriaal te verteren.
Al was het maar omdat u zou begrijpen wat Olijf zo van haar stuk bracht. Misschien, hééééél misschien "vat" u de hele commotie dan wel (hoewel een volle zak patatten oneindig veel griezeliger was :) )

gereconstrueerde patat. In alle eerlijkheid was ook déze reeds gestript van z'n poten

er stààt ook haar op....brrrrrrr......

poten en bijpoten....

en dat ròze!!!!

sommige grepen zelfs door het netje om hen heen....

maar Olijf zette moedig door.... Kerstomaatjes met verse kruiden, olijfolie en balsamico uit de oven :)

...mét pestopuree (zonder pootjes) en het knorhaantje (zonder kop)

Zonder schroom: het was verrùkkkkkkkelijk :)