2012 wordt "mijn" jaar

Ik hoor het hem nog zeggen: "2010 wordt mijn jaar"
En dat wérd het ook. Met een handvol vrouwen die de revue passeerden een een ex-lief dat er was toen alles scheef liep.
2010 werd dus NIET zijn jaar.
Noch het mijne.

Dat 2011 òòk m'n jaar niet ging zijn, werd vrij snel duidelijk, maar ik blijf geloven dat ik me er redelijk doorheen geslagen heb.

En nu.... 2012 zag ik goed beginnen.
Omdat 2011 hoopvol eindigde. Met mama die alsmaar beter en strijdlustiger werd.
Maar soms ondoordachte dingen deed, zij het deels uit noodzaak.... omdat het niet anders kon.

...
En woorden veroorzaakte... waarschijnlijk zonder dat ze dat ooit zo bedoeld had.... maar wel met tijdelijk desastreuze gevolgen.
Ruzie. Woorden. Dingen die je niet wil doen of zeggen.

U begrijpt er nix van.
Troost u. Olijf binnen een (half) jaar ofzo, weet het òòk niet meer... omdat m'n geheugen, wanneer het op m'n familie aankomt, erg kort is.

Maar vanavond voelde ik de grond onder me wegzakken.
En besefte ik
dat 2012
waarschijnlijk nòg maar eens
NIET
mijn jaar wordt.

Pazienza.
Er komen nog andere jaren.