Met het recentste eerst dus.
Sinds zaterdagavond terug van een dikke week vakantie en zoals dat hoort, zou een reisverslag het eerstvolgende verhaal horen te zijn. Maar dat wordt het dus niet. Vandaag werk ik even achterstevoren.
Vanochtend begon m'n (voorlopig) laatste vakantiedag. De laatste van de eerste dit jaar.
En viel de cent. Hoewel ik hem liever niet had zien vallen, maar goed.... hij viel.
Beschamend om toe te geven dat "het" nog door m'n hoofd schoot maar sommige dingen gebeuren nu eenmaal willekeurig. Of door toeval.
...
Dat het vandaag exact 5 jaar geleden was sinds ik "iemand" voor de eerste keer ontmoette. En dat dat het begin was van een gelukkige tijd. En daarna niet meer... zozeer.
Mja. Beschamend, zoals ik zei....
En dat het intussen ook volle 10 maanden zijn, geheel toevallig ook op de 23ste, dat ik hem voor het laatst zag en hoorde. Omdat de maat helemaal vol was. En teleurstelling en ongenoegen intussen te weinig werden gecompenseerd door de veel te korte momenten van hoop en onvolledig geluk.
Ik geef het niet graag toe, maar eerlijkheid gebiedt me dit even te noteren. Omdat Olijf "maar" een gewoon mens is en af en toe achterom kijkt, zelfs al is het geheel willekeurig.
Soms vraag ik me af waarom deze blog nog bestaat. Meestal is het antwoord onvolledig. Of onbestaande. Of gewoon onduidelijk.
En soms denk ik: omdat toevallige of opzettelijke passanten mogen zien dat we allemaal maar gewoontjes zijn in ons denken en doen. Hopen en twijfelen. Lachen en huilen. Beslist en onzeker zijn.
Weten en niet weten. Vragen stellen en antwoorden bedenken. Soms bevredigende en heel vaak zeer onvolledige....
Veel langer dan 5 à 10 minuten stond ik niet stil bij de herinnering. Dus toch IETS goeds....
Ergens in de namiddag vond ik het eindelijk tijd om een nieuwe autobatterij te halen voor mama's auto. De auto waarmee ze volgens doktersvoorschriften niet meer zou mogen rijden.. maar waarvan ik hoop dat ze hem voor heel kleine verplaatsingen in het dorp nog zal gebruiken. En indien niet.... dan staat hij binnenkort alvast klaar voor keuring en verkoop.
Batterijen koopt Olijf bij één van de low-cost automekaniekers. En de firma van m'n keuze ligt toevallig vlak naast de grootste supermarkt in de buurt. De supermarkt (namen noemen is niet mooi, wegens onfair naar andere supermarktketens toe ;-)) heette in m'n kindertijd de PRIBA 2000. In de loop der jaren werd hij meermaals overgenomen of kreeg hij een andere naam, maar groot bleef hij. Hij groeide zelfs.
Vroeger, toen m'n zussen en ik kind waren, trokken we ééns per week naar de PRIBA 2000, tot (vermoedelijk) grote horror van onze ouders, die een poging moesten doen om wekelijks de inkopen te doen voor een hele week. Alhoewel... nu ik eraan denk... wij drietjes (gewoonlijk een beetje té levendig en ruziemakend) gingen de hele tijd braafjes in de strip(album!)afdeling zitten lezen tot alle aankopen in de winkelwagen lagen.
Nadien, als alles goed ging, werd er geluncht in de supermarktresto. Dat was ons wekelijks etentje uit. Olijf at altijd... ALTIJD.... koninginnenhapje, het klassieke "vidéeke". Met zus C was het steevast een lijdensweg om wat te kiezen. Het kind was te mager en had nooit ergens zin in. Wat zusje S at, herinner ik me niet meer. Die zal - ach wat - wel steeds gewoon braaf wat genomen hebben op suggestie van ma of pa.
Sinds Olijf alleen woont en werkt, zitten er geen wekelijkse supermarktbezoeken meer in. Ik "doe" alles dagelijks of halfwekelijks. Bij een discountketen nog wel. Na het werk. Snel snel.
En "missen" zou een té sterke uitdrukking zijn wat boodschappen-doen betreft. Ik mòt niet zoveel. Hoe oud de Gouda is of van welk merk, maakt me biezonder weinig uit. En massa's broodbeleg hoeft een alleenstaande óók niet echt te kopen. Omdat "massa's" alleen maar gaan liggen beschimmelen in de ijskast.
En dan.... dan rijdt een mens gemiddeld één keer per jaar richting die ouder hypermarkt. En denkt "een bezoekje kan geen kwaad". Waarna een bezoekje uitdraait op een kleine 4 (VIER!) uur struinen in en door afdelingen die ik laatst vorig jaar heb gezien.
.... En leiden tot aankopen die mogelijks als overbodig kunnen worden aanzien.
Maar die zó'n DEUGD doen.... zelfs al doet de eindrekening me even schrikken.... :)
Een gebraden kip (ooit één keer eerder in m'n leven gekocht) hoort bij de aankopen. Die vind je niet in de discountketens. Verse vis ook. Voor twee keer. En zeekraal: Lekkerrrrrrrrr.
Verder verzorgingsproducten (waarvan ik u op dit late uur intussen kan zeggen dat ze me een zàlig gevoel bezorgen), een potje erg speciale chocopasta (die, naar ik hoop, even lekker zal zijn als het etiket doet vermoeden), twee (yep, TWEE) kookboeken (waarvan ik er sowieso al te veel heb maar waar m'n beide zussen biezonder wild over doen), een goedkope maar leuke CD (die m'n moeder hopelijk zal kunnen smaken) en nog wat losse dingetjes.
Een gepeperde rekening werd het maar ik troost me. Volgende keer zal alweer een jaar verder liggen. Dus ik ruïneer mezelf niet.
Ter afsluiting een streepje taalonderwijs.
"Verrines" is het nieuwe woord van de dag. Gezien op een kookboek. Gerechtjes in glaasjes. Een mens leert bij.
Zo, dat weet u dan ook alweer.
Culotteren ... vergeet het niet :)
Net zo min als Verrines. Er kàn een dag komen dat u het woord nodig hebt...
Een ander boek waar m'n oog op viel was iets over de Italiaanse keuken. Ik kan er niet naast kijken. Noem het beroepsmisvorming, zo u wil.
Het was opgedeeld per regio. Dus ging ik op zoek naar die van "mij". Puglia.
En vond dit, tot mijn groot vermaak.
De tekst maakte ik onleesbaar, omdat het me niet fair lijkt een heel recept gratis ficatis op het net te gooien. Auteursrechten enzo...
Orecchiette con cime di rape e gamberoni di Gallipoli.
Di GALLIPOLI. Staat dat hier zómaar in Burcht te lezen! Stil zing ik vanbinnen. Huppeldepup. Gallipoli!
De auteur zegt dat je de raapstelen desgewenst kan vervangen door Broccoli. Dat kàn je. Maar het smaakt niet hetzelfde, neem het aan van Olijf.
Meer moet u daar niet over weten. Omdat raapstelen niet gemakkelijk verkrijgbaar zijn hier in België.
Maar ik zong.
En keerde na 4 uur dom winkelen naar huis terug.
En at een deel van de gebraden kip op. Lekker makkelijk.
Maar niet goedkoop :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten