Heartbeat

Joe FM

Ja mannekes, schiet me dood, ik luister daarnaar.

Hoor zonet een wedstrijdje van één of ander soort. Twee mensen nemen het tegen elkaar op.
De wedstrijd doet er niet toe.
Ze worden even vooraf ondervraagd, wie ze zijn, wat ze doen, of ze al dan niet in relatie zijn (het programma heet niet Heartbeat voor niets eh).

De dame is een poos single. No surprises there. Je kan daar verder ook nie veel over vertellen. Alleen is alleen en daarmee uit. Verder doorvragen zou pijnlijk zijn en dat weet presentatrice Tess óók, dus ze zwijgt wijselijk...

De heer heeft een lief.
"En? Hoe lang zijn jullie al samen?", vraagt Tess.
"Nu al acht maanden", zegt meneer.
"Acht maanden! Dan gaat het lekker!", alweer onze Tess.
"Ja, toch wel", antwoordt hij.
Tess vraagt nog even door
"Is't grote liefde?
"Ja, toch wel"

.... het enthousiasme druipt eraf.

Ze kan het niet laten, Tess.
Stelt nog enkele tussenvraagjes, waarna we met z'n allen leren dat meneer in april gaat skieën met zijn madammeke.
Ze eindigt met "Allez, is't de madam van je leven?"
"Ja, toch wel"

IK ZOU WAT KRIJGEN VAN "ja toch wel"
Da's noch ja, noch nee.
Noch vlees, noch vis!
Potverdorie meneer, je lief moet zich ellendig hebben gevoeld, mocht ze je enthousiasme (of nijpend gebrek daaraan) gehoord hebben op de radio.

Akkoord.... Olijf is in deze zaken allesbehalve onpartijdig...
Kan alleen zeggen dat ik baal van halfslachtige beweringen als de zijne...

In dit specifiek geval voelde ik niet alleen plaatsvervangende schaamte voor meneer, de lol (of alweer het nijpend gebrek daaraan) van het lief in kwestie voelde ik meteen ook...
Met een beetje geluk kon ze het programma "toevallig" niet beluisteren.

Ignorance is bliss...

(net gedaan met deze blog... en "Ti Amo" van Umberto Tozzi weerklinkt melodramatisch op de achtergrond... het had erger kunnen zijn)