Très agréable

Awel kijk sie... nu hoor ik het eens van iemand die me niet kent: "Vous êtes très agréable".

Ik lach.... met een Frans accent natuurlijk. Anders zou hij me niet verstaan :)

Een klant die zich goed bediend en vriendelijk uitgelegd voelt. En dat laat weten. M'n ego is weer tevreden. In diverse talen.

Anders is het met een opvallend groot aantal klanten die op deze uiterst grijze zaterdag komen winkelen.
Op een "Goede morgen/(na)middag" reageren ze niet.
"Niet" ... dat is héél erg niet. Geen ènkel teken van leven naast het waarneembaar feit dat ze wel mòeten leven vermits ze stappen en blijkbaar nog ademen. En vermoedelijk zièn ze ook want ik stel vast dat ze nergens tegenaan lopen.
Maar ze knikken niet, ze groeten niet, ze kijken niet eens op.
Geen respons dus.
Nou... ik vind dat spijtig. Een beetje onbeleefd ook maar goed... laat een mens nu voor een keer eens niets gehoord hebben. Of in gedachten verzonken zijn. Of... goh ja... "hardhorend"... het zou kunnen.

Maar dan stel ik vast dat afrekenen aan de kassa (wel gehoord wordt want ze betalen zonder tussenkomst van gebarentaal, maar...) ook met een absoluut minimum aan oogcontact, communicatie of gezichtsexpressie verloopt. En dat ook de "dank u en tot ziens", overgoten met iets waarvan ik vurig hòòp dat het lijkt op een welgemeende glimlach.... als onontvankelijk moet worden beschouwd.
Of in gewoon Vlaams.... ze horen me niet, willen me niet horen of hebben gewoon geen zin om sociaalgawèg "ne merci en saluu" te zeggen.

"Val dan dood" denk ik vluchtig... waarna ik 10 Weesgegroetjes en een Onzevader reciteer (of dat zou doen, mocht er nog een restje katholiek meis in me huizen... maar dié Olijf is al een poos niet meer) ...dus dènk maar zwijg ik. De glimlach blijft op m'n tronie gekleefd tot de triestigaards goed en wel buiten zijn.
Waarna ik - godzijdank - voor iedere donderwolkensmoel er sowieso 10 vrolijke zie. En content ben dat er nog onnozelaars als ik rondlopen die proberen de lach erin te houden ondanks de schijnbaar eindeloze herfst.

Enfin... que je suis très agréable. D'er heeft er toch ene zo wat gezegd :)

En dit zag ik gisteravond in het Rivierenhof. Vóór de Figli di Madre Ignota gingen optreden. In openlucht. En het - wonder boven wonder - eens NIET regende. Tot mijn en eenieders jolijt.

 Weer of geen weer... kleur is kleur. Daar kan je nix tegenin brengen. Tenzij je kleurenblind bent. Dan zie je dat niet. Net zo min als m'n hardhorige klanten m'n welgemeende groet hoorden.... zullen we maar zeggen.... :):):)

Niet vragen. Nieuw muziekinstrument.......