the happy few

Eerder vandaag ging ik u vergasten op een allegaartje van kleine en grote dingen van de afgelopen week. Het zou licht en luchtig blijven. Vrolijk zelfs. Met wat fotomateriaal en een linkje erbij.
Tot de Almachtige Blogspot me alweer ging censureren. Opnieuw wat gemèm over overschreden limieten enzo.
Maar geen nood... Olijf kende intussen de truuc. Met wat verkleinwerk zou ik dat fotoprobleem in ééntweedriehupsakee oplossen. Edoch.... de poorten van Blogspothemel bleven gesloten.
En mijn luchtige bui verdween de deur uit.

Ach neen... nix zo dramatisch. Olijf had eenvoudigweg geen zin om te blijven aandringen vandaag.
Waardoor u mijn ongeëvenaarde vrolijkheid misloopt :)

Optie nummer twee viel me vanavond te binnen. The Happy Few mag het heten en u staat op het punt te ontdekken wat ik bedoel.
Als ik dit verhaal start met een linkje hier en een linkje daar, dan bent u vermoedelijk al een heel eind op weg om te begrijpen waarover het gaat. Vrouwenzaken, inderdaad :)

Het had weinig zin om erover door te blijven zeuren, maar dat "ding" bij Olijf... het bleef een ding. Een ONding zelfs.
Daar waar de doorsnee-vrouw zeer tot uiterst tevreden bleek over haar - goh ja... het kind mag een naam hebben - spiraaltje, daar bleek Olijf een eigenaardige uitzondering.
Sommige van m'n naaste vrouwen-maatjes werden voorwaar zelfs lyrisch bij het omschrijven van hun verhoogd gemak. Het scheelde niet veel of tranen van ontroering bungelden langs hun wangen naar beneden.... Olijf stond erbij en keek ernaar....

ALS ik al in proza zou ontsteken, dan zou dat omtrent Mirena in alle geval niet in termen van rozengeur en maneschijn geweest zijn.
Pijn, last, verhoogd ongemak.... daar kwam het zowat op neer. Steeds terugkerend.
Maar goed... Olijf gaat prat op het feit geen "klein zeer" te zijn en paniek staat ook niet in m'n woordenboek dus wachtte ik de check-up af die ongeveer rond deze tijd moest plaatsvinden.
"Geduld" had ik gelezen op diverse fora. "Enkele maanden geduld" had ook de vrouwendokter gezegd.
Dus wachtte ik geduldig af.

Door één of ander mirakel haalde ik het in m'n hoofd om die afspraak niet langer dan noodzakelijk uit te stellen. Voor één keer schoof ik dingen eens niet voor me uit.
Na twee nieuwe banden op de auto, een autokeuring die maar enkele dagen te laat was (in tegenstelling tot 6 maanden overtijd de laatste keer) en nog enkele afgewerkte zaakjes zonder procrastinatie was Olijf on a roll.
Wonder boven wonder kon ik een afspraak strikken binnen de week. En dat was dus vandaag.

"En? Wat vindt u van uw spiraaltje?" vroeg de dokter hoopvol. M'n lijstje ongemakken had hij duidelijk niet verwacht, hoewel ik het vrij zakelijk hield. Geen geweeklaag, geen boehoe-verhalen over tranendallen... gewoon de feiten.
Waarna hij, zoals dat hoort, op onderzoek uitging.
En ontdekte dat Olijf elitair is. In de zin van... behorend tot de "happy few" die het ding niet verdragen. Uitstoten zelfs. 2% van de vrouwen doen dat... en ik hoorde daar bij.
Nja...

Dat de pijnen in het begin nogal lang en heftig waren, weet ik aan m'n nullipaarheid. Een ongeoefende baarmoeder, dacht ik."Maagdelijk" schoot me ook te binnen... maar dan zou ik overdrijven :)
Enkele van m'n vrouwen-maatjes lieten me vrolijk weten dat ik bij deze dan wist hoe barensweeën aanvoelden. Nja... ieder ervaring is er één, dacht ik dan...
Dat de rest van de ongemakken ook langer dan gewoonlijk bleven hangen.... nou ja... iedere vrouw is anders - godzijdank! - dus ik meende dat wachten een goede optie was.

Niet dus.
Mijn lichaam had besloten dat een vreemd lichaam niet welkom was. En had de hele santeboetiek een etage lager geduwd. Met alle gevolgen vandien.

Ik onthoud u de details, maar het ding ging eruit. Dankzij de dokter. Want vollèdige controle over die verstoting had m'n lichaam dus niet gehad. Sayonara, Mirena.
Nou ja... niet ècht Sayonara want dat blijkt "Tot ziens" te betekenen... en de dokter liet me weten dat een nieuwe poging geen ènkele zin had. Mirena 2 zou hetzelfde lot beschoren zijn als Mirena 1.
Daar moet een mens zich bij neerleggen. Letterlijk :)

Dus...
wat hebben we vandaag geleerd?

• dat Blogspot me nog steeds niet mag. En dat foto's alweer een tijdje in de vriezer verdwijnen.
• dat Olijf elitair is. Een bevestiging van een oud vermoeden. En dat m'n lichaam die mening deelt.
• dat je geen kinderen op de wereld moet zetten om the joys of labour  te ontdekken
• dat dit een dure grap was. Een ontzettend slechte investering zelfs.... maar wat maal ik daarom?
• dat er dan tóch een alternatief bestaat... in de vorm van pillekes. Dan tóch.... 
• dat alles een doel heeft.... een betekenis.... en dat Olijf nu met stellige zekerheid weet dat alien bodies  in het hare niet welkom zijn.

Morgen naar de apotheek. Om pillekes. Van diverse aard. Want ik onthield u enkele details, remember?

Conclusie
All is well. 
Adios, Mirena :):):)