Ik kom vanavond niet eten

Vandaag werd het laatste deel van de familie naar het vliegveld gereden.
Op om 5u30 om zéker tijdig te arriveren. Opdracht gelukt. We waren 2 uur te vroeg ter plaatse.
Beter 2 uur te vroeg dan 5 minuten te laat...

Terugweg verliep meteen al minder vlot. Ring rond Brussel dik OK.
't Was op de A12 dat een paar gekken op elkaar waren gepoeft, waardoor de eerdere tijdswinst vlotjes teniet werd gedaan. Terug thuis om 11 uur.... dat zijn 5 uren rit en vliegveld voor het betere afrondwerk.

Omdat het toch te laat was om opnieuw in bed te kruipen, besloot Olijf maar es contact op te nemen met de telefoonmaatschappij van de ouders. Sinds enkele weken hapert hun vaste lijn. Gesprek wordt halfweg onderbroken, bellers krijgen OF geen kiestoon of een overbezettoon. Onbetrouwbaar ding dus.
Papa had enkele weken geleden gezegd dat hij wel es zou uitzoeken wat dat was..... maar nu komen zo'n dingen bij Olijf terecht. Van de 3 dochters-annex schoonzonen is Olijf de enige met een minimum aan technische kennis.
20 minuten wachttijd en tjingeltjangelmuziek later kreeg ik een helpdeskmedewerker aan de lijn. Hollands accent maar daar maal ik niet om. Hij/zij (stemgeluid was niet echt duidelijk) hielp me vriendelijk verder, voor zover dat kon, vermits ik belde van mij thuis uit en dus bepaalde dingen niet meteen kon gaan checken.
Meteen ook wachtwoord van papa's account gevraagd want ik bleek die te zijn vergeten. Na checken en herchecken of ik wel was wie ik beweerde te zijn (dochter van overleden klant dus), kreeg ik de gegevens door. Mailprobleem opgelost.... dat van m'n ouders wel te verstaan. Had intussen m'n eigen account gesloten en kon er nadien niet meer bij wegens wachtwoord ook dààr blijkbaar glorieus vergeten.
Zag nog es 20 minuten wachttijd aan de lijn niet zitten. De website van de provider vindt het blijkbaar onnodig om een "wachtwoord vergeten?" knop te voorzien, waardoor alles per aanvraagformulier moet gebeuren... met verplicht in te vullen veld "klantnummer".... dat je pas kent als je je facturen kan raadplegen....die per mail worden verstuurd.... Ziet U het probleem hiervan in? Ik wel....
De stoom begon stilaan uit m'n oren te komen toen zuslief me belde en er plots mogelijkheid bestond om samen te lunchen.
OEF, dacht ik... gered door de bel.

Zitten we een kwartiertje later gezellig aan tafel, krijgt Olijf telefoon van andere zus.
Of ik wist waar de rest van m'n vol-au-vent-experiment stond bij mama thuis.
Gisteren had ik mezelf een vol-au-vent-vuurdoop opgelegd. Vers gemaakt, nog nooit eerder gedaan en meteen voor een partijtje van 12 mensen.
Was best tevreden met het resultaat, ware het niet dat de hoeveelheid eerder bedoeld leek voor 20 man...
De rest was dus bij mama blijven staan om af te koelen. We zouden vandaag het "kliekje" (noem het gerust een uit de kluiten gewassen kliek) op te eten. Zus had 's middags zin. Olijf zou de rest als avondeten nuttigen, kwestie van ook mama wat gezelschap te houden aan tafel.

NOPE....
bleek dat mama het had weggegooid....
Gisteren vers gemaakt, vandaag reeds in de vuilbak.
STOOM BEGINT geeneens te beschrijven wat er uit m'n oren kwam.

We moeten ons vragen gaan stellen. Verwardheid? Beginnende dementie? Deugnieterij? Totaal onvermogen om nog aan anderen te denken? Hulpeloosheid? Echt of geveinsd? Bewust of onbewust?
?
?
?
Ze HAD net zo goed kunnen wachten tot vanavond met dat weggooien. Ik HAD gezegd "tot vanavond, dan eten we samen".
Neen, blijkbaar moest de kookpot DRINGEND leeg....

Geduld is een schone deugd... waarvan ik er vandaag niet genoeg heb.

Ben langsgeweest deze namiddag, om de instructies van de helpdeskmedewerker uit te voeren. Mama was niet thuis.
Liet een briefje achter met uitleg over telefoon en een harde stelling.
"Ik kom vanavond niet eten: je hebt m'n eten weggegooid".

Het is stout, ik weet dat.
Maar aan alle geduld komt vroeg of laat een eind.
En Olijf heeft haar grens de afgelopen maanden al van heel dichtbij gezien. Vandaag even overschreden.
Eén geluk: m'n boosheid heeft een kort geheugen.
Maar NU
NU moet ik écht even alléén kunnen afkoelen.....