Er tussen uit

"Heb je zin om es te gaan uitwaaien?" krijg ik op de sms gisteren middag.
Berichtje wat laat gezien maar desalniettemin een schitterende vraag.

Jaaaaaaaaaaaaaaaa, Olijf heeft zin én nood om es flink te gaan uitwaaien. Fijn dat er nóg mensen een frisse neus willen.

De vraag de avond voordien om eens lekker te gaan dansen in een veemarktdiscotheek had ik dan weer wél aan mij laten voorbij gaan. Het leek me nog niet echt het juiste moment om een keuringsronde te gaan doorstaan. Persoon in kwestie, niet in het bezit zijnde van internet (waar vind je die nog?) wist ook helemaal niet dat Olijf in andere sferen vertoefde.

Maar onschuldig uitwaaien, dat leek me een puik idee.
De brievenbusronde die ik daarvoor met mama had gepland (wegens adressen zonder huisnummer waarvan zij wél het huis op zicht kon herkennen) liep enigszins uit, maar met een half uur vertraging kon Olijf dan tóch de wijde wereld intrekken.... langs de Scheldedijk met de neergaande zon pal in de ogen.

Het
deed
danig
deugd!

Bij schemer stapten we een (drank?)zaal binnen, alwaar de waard ons een Slijkneus suggereerde. Een ambachtelijk gebrouwen bier dat we móesten proeven.
Zeg ambachtelijk  en bier  in één zin en Olijf zegt bring it on mate!

Enkele uren en twee slijkneuzen later wilde de waard stilaan afsluiten.
Honger! Tijd om nog wat te eten?
Ah be joak :)
In Egypte had een mededuiker en horeca-uitbater me gezegd dat ik het relatief nieuw Oosters resto in m'n gemeente maar es moest proberen. Prima uitvlucht vandaag om dat ding es te gaan checken.
Japans (en dus rauw) voor Olijf, Chinees (en dus warm) voor disgenoot E.

Of hij wat tegen chopsticks had, vroeg ik?
Niet echt, maar hij was ze niet helemaal meester.
...
:)
Geen nood: Olijf was gewillig chopstick-master (bon ja... master... ik kan ermee om)

De warme sake en fles Goede Kaap moeten hebben geholpen, want tegen het eind van de maaltijd jongleerde E de (overigens NIET klevende) rijst (... foei foei) gezwind met de stokjes naar binnen.
Zo'n dingen doen me lachen.
En dat mócht, vond ik, lachen.

Ja, m'n papa is niet meer bij ons en ja, er zijn momenten waarop ik het bijzonder moeilijk heb.
Maar er zijn er óók waarop ik kan zeggen "het is best ok met me".
Ik vind dat ik daar niet om moet liegen. Medelijden wekken omdat dat kàn, is iets wat ik probeer af te leren. Is het goed, dan is het goed. Ik doe me niet sterker maar óók niet zwakker voor dan ik me werkelijk voel. Maakt allemaal deel uit van m'n (hopelijk nog lang durende) pogingen tot ongebreideld optimisme.

De dag eindigde met een stevige koffie en heel veel gemijmer ten huize Olijve. Nog es lekker doorkletsen tot een "kot" in de nacht.
Het deed deugd, neh. Batterijen alweer een beetje opgeladen.
Meer moet dat niet zijn.

Vanochtend begon ik de dag met het doorbladeren van m'n online foto's op FB. Het viel me op hoeveel mooie momenten ik heb meegemaakt afgelopen jaar.
Akkoord, er waren er ook veel minder mooie bij. Méér dan ik me wil herinneren.
Maar het punt is: ik keek naar de móóie.... en ik voelde me nog es dankbaar.
Dat was het punt.

Gisteren namiddag is daar alweer een mooi moment bijgekomen. En in ware FB-filosofie pleurde ik dat moment op de site.
Ik hoop dat ik volgend jaar deze tijd alweer hetzelfde mag denken.
"Ik heb erg veel mooie momenten gehad".
Life is good.... enzo...