Vandaag is - alweer - een goed gevulde dag.
10u: afspraak met een bariton-meneer die de mis muzikaal zal opluisteren.
We kennen hem van vroeger - nu bijna 20 jaar geleden - toen hij zong op de huwelijksmis van m'n zusje.
Een statige heer, netjes gekapt, netjes gekleed en zeer "voorkomend". Echt iets wat je van een bariton zou verwachten.
Hij heeft al wat huiswerk gedaan i.v.m. een nummer waar we om verzochten. Hij geeft suggesties, past zich aan of zal - indien nodig - een gevraagd nummer aanpassen zodat hij het kan zingen.
Professionaliteit troef. We houden daarvan.
Enige mogelijke kink in de kabel zal de organist zijn (die van het etiketje): een gepensioneerd arts die niet meteen gekend staat om z'n aimabele houding....
Maar meneer Bariton zal alles met de organist bespreken - ik vermoed dat hij ervaring heeft met opgeblazen ego's - zodat wij ons daar niet teveel van hoeven aan te trekken.
Love it love it love it. Iemand die werk uit handen neemt in plaats van er nog wat werk bij te leggen.
14u: afspraak met de diaken.
Schitterend op tijd. Een man die - om te beginnen - de tijd neemt om even naar mama te luisteren. Zonder het als dusdanig te zeggen, krijgt hij alvast een beeld van wie papa was.
Ook bij het bespreken van het verloop van de mis onderbreekt hij niemand van ons wanneer papa ter sprake komt. Herinneringen ophalen, hem typeren als mens (met z'n goede en minder goede kanten): hij luistert en noteert discreet.
Soms laat hij zich wat gaan in katholieke overpeinzingen maar dat geeft ons dan weer de kans om hem als mens te leren kennen.
Ok, ik hou niet van preken maar ik voel me niet echt ongemakkelijk bij zijn uiteenzettingen en dat is op dit moment al heel wat.
Het wordt ook snel duidelijk dat hij voor zogoed als alles open staat. Teksten die twee dagen terug "niet konden" voor de pastoor, kunnen nu plots wel, zeer probleemloos zelfs. Ik zou zelfs méér zeggen: de diaken (hij heeft graag dat we hem bij de voornaam noemen... nóg zoiets... afstand kleiner gemaakt) vindt dat onze gekozen bijbelteksten zéér toepasselijk zijn en hem de kans geven om aansluiting te vinden bij de persoonlijkheid van papa.
De tégenstelling met meneer pastoor kón niet groter zijn!
Na volle twee uur zijn we rond. De vrijheden die hij ons gunt, geven ons een goed gevoel. Zelfs mama gaat zich beter voelen.
Is dit een man die z'n job goed doet? Een finale uitspraak kan ik pas volgende week geven, maar NU zeg ik: you bet!
Wanneer hij vertrekt, komt de dame van het rouwcentrum langs. Ook zij helpt ons waar ze kan. Goed, die mensen werken niet gratis, maar ze werd ons aangeraden en ik voel waaróm. Alweer: geld waard.
Meneer pastoor heeft finaal afgedaan voor mij.
Wanneer je ziet hoe het óók kan, is er in mijn wereld nog weinig ruimte voor vergiffenis.
Meneer pastoor ... pfoe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten