zondag 9 december 2012

(Zeer) oud nieuws en afvultechnische schommelingen

De krant is altijd een fijne bron van inspiratie. Zeker als het een gratis krant is. Die ik zélf niet moest halen. Hij ligt dagelijks op het werk in de eetruimte :)
En daarin lees ik op...

30/11: Moeder noemt nieuwgeborene Hashtag. Als reactie tweette een gebruiker dan maar dat het broertje na Hashtag Retweet kan genoemd worden... om in de sfeer te blijven.
Tja.... Een ander kind mocht klaarblijkelijk Like gedoopt worden. En waarom niet? Na Love en Hope moet Like inderdaad kunnen. En bij uitbreiding... Hashtag.
#YourParentsHateYou blijkt nu een populaire hashtag (waar ik overigens niets van af weet.... Twitter is tot hiertoe volkòmen aan mij voorbij gegaan...) maar ik permitteer me even een sprong terug in de tijd. Vóór sociale (inter)netwerken. Toen een zekere Peter moest leren leven met de familienaam Celis. Dat doe je als ouder toch óók niet???? :)

29/11: Amerika wou de Maan opblazen tijdens de Koude Oorlog. Om hun kracht te tonen, dachten ze "op een gegeven moment"... "klaarblijkelijk" ... dat "de maan opblazen" ... "geen slecht idee zou zijn"

Vergeef me, beste lezer voor de vele gedachtenhaakjes.. maar ik probeer me hier een plaatje bij voor te stellen.
Een handvol topfunctionarissen in een top secret zwaarbeveiligde ondergrondse bunker, ergens ten velde in the United States of America. That great country of theirs... Ik zie ze dus zitten, die topfunctionarissen, al dan niet in traditionele klederdracht - pardon - al dan niet in militair uniform, gezeten rond een top secret betonnen tafel, zo ééntje waar een kaart van de wereld op staat (MercatorProjectie? Van dat mènneke uit Rupelmonde destijds?... maar ik wijk af), Rusland uiteraard rood omcirkeld  of met een fluo-oranje markerpen duidelijk afgelijnd en een paar miniatuur onderzeeërtjes en andere oorlogsvaardige schepen zo dicht mogelijk in de buurt van USSR-bolwerk.

In de loop van de dag (of nacht, want ze zitten in een bunker en hebben dus geen besef van tijd), vragen ze zich ieder afzonderlijk of ook allen tesamen af wàt ze kunnen bedenken om those Russian communists nog eens goed de daver op het lijf te jagen.
....
Stilte. Ze denken na
....
tot plotsklaps een man rechtveert op z'n stoel, de wijsvinger stijf in de lucht steekt en - ondanks z'n eigen opwinding om z'n schitterend idee - met de nodige zelfbeheersing en diepe stem zegt:
"Gentlemen,.... why don't we blow up the moon?"
 Na deze uiting van ongeëvenaard creatief denken - out of the box thinking heet dat tegenwoordig, geloof ik - kijkt hij veelzeggend om zich heen, de reacties scannend van z'n collega-oorlogvoerders.
Nogmaals valt er een stilte. Een korte.
Stilaan licht gegrom en instemmend knikken.
"There's an idea! As far as I know, this has never been done before. It sure would scare the crap out of those commies"
Nog even nadenken.
"Yeah! Why not? Let's do it! Let's blow up the moon! That'll teach them not to mess around with our great country."

Ik probeer het me ècht voor te stellen, dit tafereel. Wie het eerst met deze idiotie op de proppen durfde te komen (ièmand moet als eerste z'n mond hebben open gedaan), wie er vervolgens nog een poosje mee wèg was en wiè - wie wie wie???? - de moed heeft gehad om erop te wijzen dat deze idee misschien niet zo briljant was als "op eerste zicht" wel leek.
Ze kwamen tot hun zinnen, gelukkig lang vóór hun plan tot uitvoer werd gebracht. "Want"... Iemand had dan toch beredeneerd dat "de maan opblazen" ... met een bom of twee dus, daar ergens in het zwaartekrachtloze luchtledige, "misschien" wel eens een ongecontroleerd boeltje zou kunnen worden. Iets wat "redelijk nefast" zou kunnen zijn voor de aarde in zijn geheel (en niet enkel voor het Rode Continent dat de Amerikanen voor ogen hadden)....

Sjongesjonge toch. Dit soort zaken wordt in alle ernst besproken op topbijeenkomsten....
Ik weet even niet welke de meest gepaste reactie is: huilen of lachen :)

In schril contrast met (maar wel minstens deels voortvloeiend uit) voorgaande staat het filmpje dat ik vandaag via FB mocht ontvangen. Een oproep. Een emotionele zelfs. Op mondiaal vlak. Eindelijk eens iemand - ik neem aan: een (alom?) gerespectéérd iemand - die durft te zeggen wat er misloopt... el iperconsumo.
Ik deel met graagte. En hoop dat het wat uithaalt.



Intussen heeft Berlusconi laten weten dat hij eraan denkt om Monti te vervangen zodra de regering van deze laatste het opgeeft/in elkaar stuikt/valt/de scepter overdraagt. En hou ik m'n adem in bij het aanschouwen van zoveel onwaarschijnlijkheid...

Maar wat me het meest verbaasde vandaag was de melding op de verpakking gedroogde vruchten die ik bij wijze van extra vezels aan m'n eetgewoonten wilde toevoegen.
Dat er, behalve tutti frutti, ook tutti addittivi bijzaten, is een gegeven waar de moderne mens al lang mee heeft moeten leren leven.

Maar dat "aandelen onderhevig zijn aan afvultechnische schommelingen"... dat pakte me toch even bij de keel. Ook al omdat "ondanks meervoudige controles, ook bij het zeer zorgvuldig verpakken...... de aanwezigheid van pitten (olijfnoot: ... pitten is nog OK) en vreemde bestanddelen niet geheel uit te sluiten is"

Werkelijk.... ik had er geen idéé van dat ik aandelen kocht toen ik dit zakje tutti frutti met sulfiet mee naar huis nam. Ook op vreemde bestanddelen had ik niet gerekend. ... Pfoe, zeg :)



Los van dit alles, moet ik ook toegeven dat sommige frutti er niet bijzonder smakelijk uitzien. Wanneer datgene wat je in je mond gaat stoppen verdacht veel lijkt op een jammerlijk verdwaald stuk fruit dat al enkele weken eenzaam en verlaten achter het kookfornuis in elkaar lag te schrompelen... dan is enige moed vereist om tòch te volharden in de boosheid.
De gedroogde peer ging m'n mond in. En was zelfs niet slecht. Maar hij ziet er niet uit.... echt niet :)

Afvultechnisch voelde ik me nog niet bekocht vandaag. En met de vreemde bestanddelen viel het ook nog bijzonder mee. Maar het zakje is nog niet leeg. De vezels moeten niet alle in één keer in Olijf's lijf terecht komen. Ik hou u dus op de hoogte. Mocht het met de kwaliteitscontrole mislopen. :)

Ik trek een streep onder deze dag. Met goede voornemens. En een stevige potje lachen, hoop ik.
Morgen is een andere dag. Hopelijk óók een goeike :)



3 opmerkingen:

  1. Moe ha ha, zeker stevig lachen:
    Wanneer datgene wat je in je mond gaat stoppen verdacht veel lijkt op een jammerlijk verdwaald stuk fruit dat al enkele weken eenzaam en verlaten achter het kookfornuis in elkaar lag te schrompelen
    Grijns :-)
    Maar waar is die oproep m.b.t. die iperconsumo?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. oei!!!! je hebt gelijk! hij staat er niet meer.
    Ik ga het onmiddellijk rechtzetten :)

    BeantwoordenVerwijderen