Food Matters

Het ging weer via via. Over een film struikelen en hem vervolgens bekijken.
Hou u vast: het is er eentje met een positieve boodschap en tegelijk een erg deprimerende.
Een kruising tussen "How to cook your life" van een poosje terug en docufilms van documentarian Michael Moore.
U kent Meneer Moore wel. Van films als Bowling for Columbine, Sicko en Fahrenheit 9/11.
Hij legt z'n maatschappij graag bloot. Met een kritisch oog en een voorliefde voor Amerikaans drama... maar dat màg wel, vind ik, wanneer je wat te ontrafelen hebt en de grote massa (u en ik dus) wil overtuigen of op z'n allerminst de ogen wil openen.

Food Matters verkeert wat in die sferen van het blootleggen, zij het met minder zin voor filmische techieken/kunsten (woorden van een "kenner"...hahaha :))

Ik vond het wederom interessant.
Licht deprimerend, dat wel, wanneer je denkt aan de zogenaamde supermachten waarvan wij niets af weten of àls we't al weten, er niet veel tegen kunnen beginnen en àls we't al konden... het vermoedelijk snel weer zou afgeremd worden door ... juist ja... diezelfde supermachten. Een beetje een fatalistische instelling, ik geef toe... maar dan kijk ik weer naar m'n Koning Auto en weet verdòmde goed dat een alternatief voor benzine, diesel of gas al lang had rondgereden als Keizer Wereldeconomie geen stok in het wiel had gestoken.
Vandaag zet ik geen gelijkaardig boompje op voor de Farmacie. Dat doet de film wel voor me :)

Als dergelijke materie u interesseert, dan raad ik u ten stelligste aan om het kijken niet te lang uit te stellen. Blijkbaar werd de film al eens eerder van het net gehaald. Door wie? Geen idee. NU staat hij er. En ik keek.