Het is na enen en de slaap laat op zich wachten.
BBC ONE is zo vriendelijk een special van Lionel Richie uit te zenden.
Ik heb de hele dag geen nieuws gezien en begin me af te vragen of ik alweer een tragisch heengaan heb gemist. Ergens hoop ik dat het niet dààraan ligt, dat Lionel extra zendtijd krijgt.
Eerder vanavond stuurde m'n zus een smsje om te melden dat m'n vorig huis, het huis van mijn grootmoeder (en waar m'n moeder opgroeide) vermoedelijk in de fik staat. Ik zie het bericht laat en besluit niet te antwoorden, maar het doet me wel wat. Als het vermoeden klopt, zal het ook voor m'n moeder heel erg moeilijk zijn. Alweer een stuk van haar verleden in rook opgegaan.....Ik heb er maar 10 jaar gewoond. Zij langer.
Maar terug naar Lionel.
U hoeft het niet met me eens te zijn, maar ik hou van 's mans stem. Iedere clip (BBC-optredens, neem ik aan) zijn live gezongen. Geen playback. En het valt me op dat hij met het grootste gemak zingt, geen noot mist en met zichtbaar genot nummers brengt die hij naar alle waarschijnlijkheid al duizenden keren gezongen heeft. Het pakt me behoorlijk.
Ergens in één of andere clip valt de disco-rook me op. Je kent dat stinkend goedje wel. Blijft dicht bij de bodem hangen, kruipt soms over de rand van het podium en blijft maar ergens uit het oneindige komen.
Zomaar, zonder enige aanleiding, vraag ik me af wie dat ooit uitgevonden heeft... kunstrook. En waarom dat "gepakt" heeft. Het is te zeggen..... welk publiek gaf te kennen die voetenrook biezonder geinig te vinden? Welk was het nuttig doel van de rook? Lelijke podia verbergen? De aandacht van het slechte lipwerk van de zanger afleiden? Een zwoele sfeer creëren? Het publiek bedwelmen?
Ik zou het graag weten.
Waarom podiumrook (en bij uitbreiding: discorook) tot stand en tot groei kwam.
Ik dank u bij voorbaat als u een antwoord verzint. En néén, deze keer zoek ik het niet zelf op. Het is namelijk laat en de slaap màg komen :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten