Bezint eer ge Begint

oftewel: het gevaar van de TAB-knop.

Olijf kreeg vandaag een mail. Met de herinnering dat ik stilaan eens moest gaan denken aan m'n online check-in.
Vluchtig las ik de mail ... waarna m'n hart bevroor. M'n naam. Er was wat mis met m'n nààm. Die stond er niet helemaal. Zelfs niet half.
Miss Sandra C*l. Dat was het. C*l (zonder sterretje, maar u dacht toch niet dat ik me helemààl bloot ga geven op deze blog, niewaar?)
Het mòest natuurlijk zijn: Sandra C*l***o. VIER VOLLE LETTERS te weinig dus.

Nu steekt het bij mij doorgaans niet op een detail meer of minder. Soms geef ik er tevéél, soms te weinig.
Maar de vliegtuigmaatschappij... die tilt daar wèl zwaar aan. Want de naam op je boarding card moet i-den-tiek dezelfde zijn als de naam op je ID-kaart. Anders reis je niet. Of word je onderzocht op eerbaarheid, terrorisme-aanleg of andere bedenkelijke eigenschappen. Tenzij je betaalt natuurlijk.
Dan geloven ze je weer wèl.
€110 online of €160 ter plaatse. Om je identiteit weer recht te trekken.

Kijk... zoiets doet dus pijn.
Als je vlucht ongelooflijk goedkoop was... en daarna niet meer.

Even verdenk ik de maatschappij van sluwe spelletjes. Af en toe de klant eens bij de neus nemen met verkeerd gespelde namen. Zodat hij in z'n beurs moet tasten.
Maar... het kan dus nèt zo goed zijn dat Olijf niet goed getypt heeft bij de boeking. En - voor de goede maat - nadien ook niet goed gelezen.
Ik denk te weten waar het probleem ligt.... in de auto-aanvulling. En de TAB-knop.

Die computers van vandaag... ze hebben een onvoorstelbaar geheugen. Vullen je mailadres (of andere persoonlijke info) na enkele beginlettertjes metéén aan. Of, als je in het verleden ooit fout getypt hebt, krijg je zelfs een keuzelijstje... waarin - als het goed gaat - ook je correcte en volledige naam zit. .... Die je dan veronderstel wordt te kiezen... "natuurlijk".

Het "mooie" is dat na de intiële boeking nog eens een lees-alles-eens-goed-na-scherm komt. De klant wordt uitdrukkelijk uitgenodigd om alle gegevens goed te checken. Want anders zit je in de shit (maar dat verwoorden ze diplomatischer uiteraard).
Olijf las. Ik hèb gelezen, zéker weten. Kredietkaartgegevens goed ingevuld? Data goed ingevuld? Bestemmingen correct? Alles las ik. Behalve m'n naam... zo te zien.

Vandaag is het onmogelijk om te achterhalen wààr Olijf precies in de fout ging. Te snel gelezen en te graag m'n TAB-vinger gebruikt.
... Het toetternietoe eigenlijk. Er IS wat misgelopen en daar moeten we voor opdraaien.
Met geld. Onnozel geld. De snelste en beste manier om zo'n fout nòòòòòit of te nimmer te herhalen.

Olijfnoot tussendoor:
omdat m'n huurwagenboeking via de vliegmaatschappijwebsite was verlopen, begon ik ook dààrvoor al stevig te zweten. Ik belde hen. Rechtstreeks. In het land van bestemming. No problemo. Daar kwam het op neer. Zolang m'n ID-kaart maar overeen kwam met m'n kredietkaart.
Kijk... dat noem ik dan weer klantvriendelijkheid.

De low-costbedrijven (zoals de - lette u op? - NIET nader genoemde vliegtuigmaatschappij) moeten hun mosterd natuurlijk èrgens halen. Uit domme fouten van onoplettende klanten bievoorbeeld.

Vandaag laat ik m'n boosheid nog even los op mezelf. En zet de fout dus nog niet recht.
Misschien schiet een andere oplossing nog door m'n hoofd. Die van een nieuw ticket boeken wegens hopelijk goedkoper, valt in het water. Voorlopig toch... maar ik heb nog enkele dagen.
Intussen hoop ik van harte dat de vliegmaatschappij het niet in z'n hoofd haalt om ook nog geld te slaan uit m'n foute huurwagenboeking. Het zou kùnnen. Maar ik hoop van niet.

Samenvatting?
Olijf is onvoorstelbaar boos op zichzelf (maar ik overleef het wel).
En ... deze fout maak ik nooit meer. Nooit.

Vooruitzicht?
Eens ik de zeelucht ruik, heb ik dit alles vergeten. Behalve de dure les :)