Het mag snel gaan stoppen

Pijntjes. Om me maar eens eufemistisch uit te drukken.
Want het zijn er gróte. Op alle momenten van de dag.
En soms (oef!) eens een dag nix. Waardoor een mens al eens gaat hopen dat het ergste nu wel achter de rug is.
En er een avond als die van vandaag komt. En je denkt dat je hele ingewanden terstond UITgewanden gaan worden... geheel ongewild en al even ongewenst.

Pffff...

"Even" en "Enkele" ongemakjes. Bij de minderheid van de vrouwen... als je de bijsluiter moet geloven.
In dit geval is Olijf heel duidelijk lid van een minderheidsgroep. Weet niet of ik moet juichen of huilen...

Nja.... iedere dag hopen dat het eindelijk gedaan zal zijn. Meer kan een mens niet doen, veronderstel ik.

(dit soort dingen, tussen haakjes, zijn heel erg nieuw voor uw Olijf. Stoort u zich alstublieft niet aan een streepje gezeur. Effe klagen schijnt de last te verlichten. In het licht van "gedeelde pijn is halve... " Juist ja :))