Exit

Het bloggen vertraagt. En dat heeft geen enkele goede reden.
Het stoort me zelfs zowaar dat dingen me niet genoeg "doen" om wat te schrijven.
Laat het me nu maar even gewoon writer's block noemen. Omdat domweg gevoelloosheid me nog wat te hard klinkt. Maar zo voelt het soms wel.
Ach ja.

Ils ruimt en schildert, Lehti lààt ruimen en Olijf - puur gedreven door huishoudelijke afgunst - denkt.... "zou ik dat beter òòk niet even doen?"

Na maandenlange inactiviteit, procrastinatie en meer van dat moois... schiet de Lenteschoonmaak ineens in gang. Onverwacht, onaangekondigd en... in spurten. Want "in spurten" is wat Olijf het beste doet.
Ongeorganiseerd, uiterààrd, lustig van hot naar haar en met een occasionele tussenpauze.
De trap, nog steeds m'n oude bouwvallig trap, heeft dringend een wasbeurt nodig. Schandàlig hoe hij erbij ligt. Zou een likje verf - in afwachting van een prijsvragenronde voor een nieuw exemplaar - niet leuk zijn, vraag ik me af... Ils heeft me geïnfecteerd.
De vraag rijst op tweede Paasdag. Notoir een dag van gesloten winkels en dus... geen potje verf te koop.
De garage stelt me even later ook teleur want er blijkt minder verf te staan dan ik dacht.

OK, ook goed. NIET schilderen dan maar.
Spinnenwebben. Mogen weg.
Keukenkasten schreeuwen om blinkbeurt... en krijgen die.
Eerste verdieping stofzuigen en dweilen. Bed verschonen, spiegels opboenen. Ramen wassen. Nee, wacht effe.... geen ramen wassen. Na elven 's avonds wordt dat doorgaans niet meer gedaan. Geen ramen wassen dus.

Dat was Paasmaandag.
Vanochtend had dat hele opruimgedoe me biezonder goed geluimd gemaakt. Midden in een druilerige ochtend pleur ik een welgemeende Buongiorno Mondo! op FB. Zomaar, omdat ik me bevrijd voel.
"Moet ik beslist nòg es doen. Vanavond misschien" denk ik.

Om geen énkele goede reden (ten huize Olijf is dat zowat de enige en vaak beste reden) kijk ik voor het eerst sinds lang nog eens op de datingsite. Zou dat lidmaatschap nog niet verlopen zijn?
Welnee. Op 22/4/2011 gestart... dus dat is nog héél erg even.
"Wat een gek toeval", denk ik. Hoewel het niets met gek en al evenmin met toeval te maken heeft. Het staat er gewoon los van. Dat me de dag nà de 22ste weer een tripje te wachten staat.
Maar ik vind het mooi zo. Op de virtuele vervaldag zal ik de hele boel netjes opruimen, daar online. Geen sporen meer achterlaten. Een jaar lang heeft het me afschùwelijk weinig geïnteresseerd en het lijkt me vrij onnodig om een digitale voetafdruk achter te laten in een wereld die niet meer de mijne is.
Exit Online-Olijf. Dààr dan toch.
Ook dàt is opruimen.

Hetgeen me terug brengt naar huis. En weg te gooien dingen. Af te stoffen dingen ook.
De overvolle boekenkast. Doen of niet doen? Poetsen of relaxen?

Het duurt even, maar er wordt gepoetst. Boeken verplaatst, afgestoft (hetzelfde voor de vieze legplankjes) en heel soms opzij gelegd. Eentje voor de jongens (als ze hem willen) en eentje voor de winkel. Eentje voor de papierophaling en eentje voor het containerpark.
Doet deugd. Ronduit DEUGD... dingen wegdoen.
Wou dat ik er nog béter in zou worden. Misschien komt dat nog.

Voorlopig ben ik blij met de kleine exits die ik hier en daar gedaan krijg.
Zowel virtueel als irl.

Ow... BEDANKT, meisjes (I en L) voor jullie goede invloed!!!!