Lucio Dalla

Zo. Olijf is weer thuis. Maar ik ga terug.

Bij ieder bezoek valt het afscheid me zwaarder, dus daar moet wat aan gedaan worden.
Zolang Ryanair nog op Brindisi mag vliegen, want ook daar rommelt het...

Intussen...
het is te laat om uitgebreid te gaan bloggen.
Maar dit nieuws geef ik in de rapte nog mee.

Geen idee of het het nieuws in België of Nederland haalde, maar Lucio Dalla is niet meer.

Voor degenen onder u die niet weten wie hij is/was... laat me uw geheugen snel opfrissen.
Dit is van hem:

Caruso... door velen waarschijnlijk gekend van de stem van Pavarotti... maar (met permissie) ik vond Dalla's versie duizend keer fragieler.
Dàt schreef hij dus.

1 keer, tijdens m'n verblijf in Bologna, had ik de korte en onverwachte "eer" hem te zien voorbij fietsen. Niet dat ik er wat mee deed, maar het was een leuke anekdote.

Heel Italië leefde mee sinds het plotse overlijden van de singer-songwriter die twee generaties lang heeft geboeid. 69 werd hij en op1 maart ging z'n kaars uit. Een hartaanval na een optreden in Zwitserland.
Een mooie dood, lijkt me... hoewel "mooi" en "dood" bezwaarlijk in één zin kunnen geschreven worden...

Héél mooi - bijna alsof het berekend was - vond ik de datum van z'n begrafenis. Zondag 4 maart... op z'n verjaardag. Bologna, Chiesa di San Petronio. Piazza Maggiore was zwart van de rouwenden.

Piazza Maggiore bezong hij ook. Nòg een klassieker: Piazza Grande.


Goed... voldoende gemijmerd voor 1 blog.

 Olijf was (tussen haakjes) nog nèt op tijd om een pas overleden familielid (overigens minstens 20 jaar niet meer gezien) te gaan "groeten".
Dat heb ik dan óók weer meegemaakt, een rouwstonde Italian style... compleet met obligate tranen, vrome gezichten en al...