Eu vou modificar
O meu modo de vida
Naquele instante
Em que você partiu
Destruiu nosso amor
Agora não vou mais chorar
Cansei de esperar
De esperar enfim
E prá começar
Eu só vou gostar
De quem gosta de mim...
Não quero com isso
Dizer que o amor
Não é bom sentimento
A vida é tão bela
Quando a gente ama
E tem um amor
Por isso é que eu vou mudar
Não quero ficar
Chorando até o fim
E prá não chorar
Eu só vou gostar
De quem gosta de mim...
Não vai ser fácil
Eu bem sei
Eu já procurei
Não encontrei meu bem
A vida é assim
Eu falo por mim
Pois eu vivo sem ninguém...
De hoje em diante
Eu vou modificar
O meu modo de vida
Naquele instante
Em que você partiu
Destruiu nosso amor
Agora não vou mais chorar
Cansei de esperar
De esperar enfim
E prá começar
Eu só vou gostar
De quem gosta de mim...
Na het werk gaat Olijf langs bij een collega/vriendin. Lang geleden.
Bij avondeten, koffie, wijn en hapjes (waaronder ongetwijfeld alweer een paar suikerzonden...) lossen we alle wereldproblemen vlotjes op.
Zonder dralen pakken we het begrotingstekort aan, vertellen we aan niet aanwezige koppeltjes hoe wij hun relatieperikelen zouden oplossen en bedanken onszelf en ons sterk ontwikkeld Belgisch minderwaardigheidsgevoel voor onze noodgedwongen meertaligheid.
Wanneer ik thuis kom, heb ik geen slaap. Youtube gaat op. Denk plots terug aan Braziliaanse zangers die ik lange tijd geleden "aankocht". Om m'n Portugees te verfijnen.(Ooit zou ik Brazilie bezoeken.... en wacht nog steeds op het "goede" moment om dat te doen, you see....)
Caetano Veloso was één van m'n favorietjes en na een rondje op Youtube weet ik meteen weer waarom dat was. Een engelenstem als ik m'n bescheiden mening mag geven.
En laat hem nu een nummertje gezongen hebben dat Olijf niet kent en dat verwoordt wat al een poos in m'n hoofd ronddwaalt.
Ziezo..... meer zeg ik daar niet over. Een verhaal moet NIET altijd een begin, midden en einde hebben :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten