- sinds vroeg 17de eeuw St. Patrick's day, patroonheilige van Ierland. Olijf's 4de (en laatste!) naam is Patrizia (de middelste twee hou ik voor mezelf :))
- 1861: eenmaking van het koninkrijk Italië onder koning Vittorio Emanuele II, Re d'Italia. Olijf krijgt op FB de vraag om haar profielfoto te veranderen en in de plaats een Italiaanse vlag te "installeren". Ik doe het niet. Sommigen zouden me dan fanatiek gaan noemen.
Tegelijk herinnert het me er nog maar eens aan waaróm er zoveel lanen naar die koning worden genoemd. - in Madrid wordt beslist dat een doek "Maagd en Kind", voorheen een volledige eeuw opgerold wegrottend op een museumzolder wegens van de hand van een gewone sterveling (lees: leerling), nu plóts mooi genoeg is omdat Antoon van Dijck himself het zou geschilderd hebben.
Ik probeer te begrijpen... zolang het "maar" van z'n leerling was, bleek het niet de moeite waard. Nu moderne geleerden met stellige zekerheid durven beweren dat Antóón het kliederde.... is het plotsklaps mooi en nieuwswaardig? De kracht van snobisme op z'n best.
Aan het doek zelf is bij mijn weten nix veranderd. Enkel de herkomst maakt het plots waardevol.
Zo'n dingen zijn voor een simpele Olijf te gek voor woorden.
Daarom (en énkel daarom, want geld is uiteraard geen probleem) hou ik heldhaftig vast aan m'n cultuurbarbarisme. Iets is mooi omdat ik het mooi vind en NIET omdat het van de hand van een grote naam is.
Boven m'n bed hangt sinds kort een doek van een streepje platteland met heel veel wolkenlucht. Ik vond het mooi, vooràl omdat het me herinnert aan het vlakke polderlandschap vlak achter de kust. Daar wil ik ooit heen en dat doek herinnert me eraan. En het is mooi, ongeacht wie het geschilderd heeft.
Ik betaalde 3 euro voor de afbeelding van m'n droom, tussen haakjes... - De horoscoop in de Metro zegt me vandaag dat ik geen luchtkastelen mag bouwen. Ik probeer dat niet te doen... behalve wat m'n groote droom betreft. De zee, de kust, mijn huis. Daar hou ik aan vast.
- M'n moeder belt me om me een gelukkige verjaardag te wensen. Vlak daarna hebben we het een half uurtje over haar angsten... hetgeen me terug katapulteert in het verdriet van gisteravond. Ik vraag haar vriendelijk maar kordaat om een eind aan het gesprek te maken....
- Een hele dag heb ik me dànig geconcentreerd op de grote dag van aanstaande zaterdag, de Retrobeurs, DE dag bij uitstek om (naar Kringwinkelnormen) mega-omzetten te realiseren. Pas op de middag beslis ik om een traktatietje te halen voor collega's en medewerkers.
Eerlijk? Sinds gisteravond voelde ik me helemaal niet in the mood om iets te vieren, laat staan een taart of wat te halen om "mijn" dag in de verf te zetten. Pas na de middag gunde ik mezelf een plekje in de zon, al was het maar voor enkele minuten... omdat continu werken op m'n verjaardag me óók niet zo aantrekkelijk leek. In het beste geval vier ik vandaag de verwerving van 1 extra dag verlof.... vanwege de gezegende leeftijd... - Vriendin B belt me om Happy Birdy te zingen. We hangen een uur aan de telefoon.
- Intussen belt zus S me op gsm, waardoor ik na het uurtje kletsen zelf terugbel.
- Intussen belt zus C me op gsm, waardoor ik na kletsmoment met S ... zelf terugbel... om een faxgeluid te horen. Een uur later... nog steeds geen gevolg.
- De gsm rinkelt opnieuw. Deze keer m'n duikmaatje uit Bologna. We leerden elkaar kennen in het verre 1993. Ik wou duiken, zij wou duiken. Sindsdien zijn we vriendinnetjes geworden, die elkaar soms zagen en ook soms hoorden. Zij heeft onthouden dat vandaag Olijf's dagje was. Dus Olijf belt haar... heel gewillig... terùg. Want voor mij kost het , sinds BASE-dag, geen cènt extra om Bologna te bellen. We praten even, spreken half-z'n-gat iets af voor Mei en ik wens haar een buona cena. Want zij gaat .. om halftien in de avond... een pizza eten bij wijze van avondmaal....
Pffff... de ZIN... ik zoek de ZIN.
Van sommige dingen zie ik de grap in. Van andere weer heel wat minder.
Intussen is het halfnegen gepasseerd.
Het verzonnen "feestmaaltje" dat ik voor mezelf ging bereiden, laat ik vallen. Het is te laat. Met 4kg zelfgedeclareerd overgewicht, wil ik na achten niet meer eten.
Balans:
Opstaan vanochtend: geen onverdeeld succes om het eufemistisch uit te drukken.
Voedsel: middagkippensoep en een stukje voorgefabriceerde cakerol.
Rust en genot: kwartiertje ipv driekwartier pauze over de middag
Feest: vroeg in bed.
Wensen: 30tal FB-berichten, zo'n 10 smsjes en enkele telefoontjes, waarvan ik er enkele -1 zelf terugbelde..... Allemaal bijzonder geapprecieerd. Zelfs het eerste pre-verjaardagfoontje van .....ach ja, lamasitte...
Ik probéér heel hard te juichen. ECHT waar.
Maar de ene dag is de andere niet.
En hoe hard ik ook m'n best doe om het mezelf wijs te maken.... de zon schijnt niet alle dagen uit Olijf's g*t...
Morgen doe ik opnieuw m'n best. Méér dan dat krijg ik er éventjes niet uitgeperst.
Maar als de zon dan eens uit je gat schijnt, dan is het wel uit een schoon gat hé. :-)
BeantwoordenVerwijderenhehe ..... de jaren van wijsheid komen eraan , gefeliciteerd en .... keep in shape
BeantwoordenVerwijderenX