Olijf maakt er nog maar eens een klusjesdag van, maar ik reserveer 2 uurtjes tussen de middag om wat van de zon te genieten. Daarna weer aan de slag.
Om halfacht kan ik stoppen, maar er wacht me nog een bezoekje aan mama om de gemoederen wat te bedaren. Er is weer wat veranderd in haar leven en alle verandering voor mama is reden tot Paniek met de groote P.
Na twee uren praten kan ik naar huis. Eindelijk kans om wat te eten... ik ga voor een slaatje bij de TV.
Programma: Jamie's Food Revolution.
Jamie Oliver is op een missie. Hij wil de eetgewoonten van kinderen op school veranderen en hij doet dat in de VS.
Voor zover ik weet heeft hij iets dergelijks al gedaan in z'n eigen thuisland (resultaat mij onbekend). Nu pakt hij dus de United States of America aan. Land bij uitstek van the morbidly obese, hoewel Engeland (en de rest van Europa) al lang niet meer moet onderdoen wat dat betreft.
Zoals vorige week, zie ik maar een klein stukje. Voldoende echter om de sfeer wat te proeven.
We zien een Jamie die z'n naam en reputatie op de helling zet om het schoolkeukenpersoneel in z'n gareel te krijgen. Eén keukendame doet haar uiterste best om zo dwars mogelijk te liggen en haar gebrek aan openmindedness wordt enkel overtroffen door haar minuscuul brein. Het lijkt wel haar persoonlijke missie om Jamie's goedbedoelde poging tot gezonder eten totààl te kelderen.
Dat ze daarmee ook de kinderen raakt, snapt zij niet.
Voor zover we mogen geloven, wordt in de scholen in de VS enkel fastfood geserveerd. Pizza's, chicken nuggets, frieten, chocolademelk en cola.
Geen mens blijkbaar die eraan denkt om de link te leggen tussen wat je in je mond stopt en hoe je er zeer snel schandelijk vet uit kan zien...
Jamie mag proberen om daar wat aan te doen. Hij moet binnen het normale budget blijven én de kinderen moeten het voedsel lusten.
Op dag één krijgen de kids de keuze tussen het normale menu (toevallig pizza) en het zijne.
Bijna niemand kiest Jamie's voedsel.
Op dag twee heeft Jamie geen concurrentie van het gebruikelijke fastfood. Edoch... nog geen enthousiaste eters.
Tussendoor wil Jamie even uitvissen wat kleuters van eten weten.
Hij toont een tomaat. In de hele klas .... geen énkel kind dat kan raden wat het is. Tomato ketchup kennen ze wél...
Ook een aardappel in z'n natuurlijke staat is hen compleet onbekend. French fries.... no problemo...
Olijf is al licht geshockeerd.
De complete shock komt pas naar het einde toe.
Op dag drie mag Jamie vers gemaakte chili con carne maken in een tacorolletje. Hij vraagt om mes en vork voor de kinderen.... de consternatie is groot en er volgt een heuse vergadering in de keuken.
Niet verwonderlijk: de dwarsliggende keukendame is van de partij, samen met één van de kaderleden.
"Waarom hij een mes nodig heeft?"
Jamie kijkt ietwat ongelovig, maar moet op z'n tellen passen want de dwarsligger wéét dat hij haar niet echt mag.
"Om de taco te snijden" zegt hij zenuwachtig lachend."
Wat daarna volgt, tart wat mij betreft alle verbeelding.
Kinderen in de VS leren vóór hun tiende NIET met mes en vork eten. Zij krijgen enkel een lepel om de fastfoodsmurrie in hun vette strot te duwen.
Dat Engelse kids wél leren met twee "wapens" te eten.... moet Jamie kunnen "documenteren".
M'n mond valt open van consternatie.
Dat de Amerikanen hoofdzakelijk enkel met een vork eten (in de rechterhand zodat de linkerarm met elleboog en al op de tafel kan leunen), weet Olijf grosso modo énkel uit de films. Ik mag dus niet beweren dat ik met kennis van zaken spreek (een enkele docu links en rechts niet te na gesproken).
Dat de mes-en-vork-variant simpelweg niet ààngeleerd wordt... daar had ik niet bij stilgestaan.
En dat de vrààg om volledig bestek op school moet uitmonden in een crisisvergadering.... dat slaat mij met stomme verbazing.
Ik héb een oordeel in m'n hoofd.
Het vraagt zelfs geen aandachtige lezer om te weten hoe dat oordeel klinkt.
Maar ik schrijf het niet neer.
Stel u enkel voor: Olijf met wijdopengesperde mond en uit de kassen rollende ogen.
Ik snap dit niet. Beschaving, zeggen we dan.....
Op zoek naar wat fotomateriaal, google ik gewóón fast food. Naast de klassieke hamburgers, frieten en andere vettige brol, vind ik ook foto's van the morbidly obese. Ik hoef er zelfs niet lang naar te zoeken.
Foto's die trouwens een illustratie zijn van "kritische" online artikels die het verband tussen fast food en abnormaal overgewicht willen aantonen (alsof dat nog nodig is....).
Eentje komt uit hbvl. Ik reprodeer even....
Wie meer dan 160 kilogram weegt, kan in het Amerikaanse fastfoodrestaurant 'The Heart Attack Grill' gratis eten.
Op het menu van de zaak, gelegen in Chandler, Arizona, staan gerechten als de Quadruple Bypass Burger en Flatline Fries. De serveersters zijn bovendien verkleed als sexy verpleegster. Bij de ingang hangt de waarschuwing "Ga weg. Als je hier komt, blijf je dood".
en dan zeggen ze dat de Amerikanen geen gevoel voor humor hebben.......
Bweurkh!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten