Borsato

Iets na negenen.
In een rotbui besluit ik naar bed te gaan. TV op. Geen gesprekken, geen gevatheden meer. Gewoon Olijf en haar TV.

Ik zap en herzap.
Beland op een Nederlandse post (toetternietoe welke) en bekijk iets wat lijkt op the rise and fall of Marco Borsato.

Er IS wat met Borsato wat me niet helemaal loslaat.
Bon, hij IS half Italiaan... Dat op zich kan al wat betekenen voor een Olijf.
Z'n muziek laat me niet altijd ongeroerd al geef ik dat niet altijd luidop toe omdat het fout is en omdat dat niet hoort.
Concerten van hem heb ik nooit bijgewoond, al had ik dat vorig jaar op 17 maart DOLgraag gedaan (maar dat heb ik, om zeer persoonlijke redenen, destijds maar zó gelaten.... nu tot m'n diepe spijt).

Wàt het ook moge zijn met Borsato... iets laat me niet los.
Omdat er vandaag klaarblijkelijk een special op TV te zien is, vraag ik me af of het wat met geboortedata te maken heeft.
Stom natuurlijk, welk verstandig mens vraagt zich zóiets af?
...
Olijf dus.

Docu uitzien en dan Wiki er maar op natrekken.
Neen, Marco is géén Vis.
Wél van '66....
Hoe gék... Ik zag een ietsiepietsie ouder man voor me. Maar dat kunnen anderen ook over Olijf denken, ... vermoedelijk.

Ik neem me voor om - wars van alle (voor)oordelen - tóch maar eens een Borsato-concertje mee te pikken, wanneer ik kan.
En liefst (maar niet als uitsluitende voorwaarde) in iemands gezelschap... al geloof ik niet dat er geïnteresseerden te ronselen vallen binnen m'n vriendengroep. Ach ja... (onnozele bedenking gewist).


In docu, behalve Marco's signatuur De meeste dromen zijn bedrog, ook De Waarheid.
Af en toe kunnen andermans woorden als een speer door je hart gaan. Omdat je zo verdómde DOM kon zijn. Toen.

Hoe vertel je iemand
Dat de aarde niet meer rond is
Dat de vogels niet meer vliegen
En de zon niet langer schijnt
Hoe vertel ik jou
Dat het leven dat je leefde
Dat de liefde die je voelde
Binnenkort verdwijnt

Je raakt me kwijt
Ik verwacht van niemand hier enig muzikaal genot uit te putten. Wie smaak heeft, kan dat niet.
Olijf luistert er wél naar. Tot scha en schande enzo.
Om te leren.
Om nooit meer te vergeten.

Ooit, nog niet eens zo gek lang geleden, werd Olijf vergeleken met Marco's "Zij"
Olijf, als ze het mocht geloven, was de betere helft van ... hem.
Waarna hij resoluut koos voor de andere.

Een mens zou van minder gaan twijfelen. Geeft u me maar eens ongelijk. Ik daag u uit.
Happy tralalaaa enzo... niet?