Zaterdag 3 januari – op prospectie

Terwijl de meeste (?) Vlaamse vrouwen op koopjesjacht waren, besloot ik voor de verandering thuis te blijven.

Of nee… een namiddag-wandeling misschien?
Hup, met m’n mama dan maar eens naar de “Oude Schelde” in Bornem. We zouden eens gaan kijken hoe het met het ijs gesteld was. Na een weekje vrieskou zou daar toch wat moeten te beleven zijn.

De Oude Schelde is precies dàt: een oude Schelde-arm die destijds, bij het rechttrekken onzer Vlaamse rivieren gelaten werd voor wat hij was. Nu dus een soort veredelde vissersput, eigendom van één of andere illustere graaf, die zijn oevers verhuurt aan fervente vissers.
Toen ik kind was, konden we bijna jaarlijks (of zo lijkt het in mijn wollige herinnering) in de winter onze schaatsen aantrekken om aldaar de buurt onveilig te maken.
In die tijd stond de Ouw Schelde vol met schaatsers, compleet met geïmproviseerde Glühwein- en jeneverkraampjes. Toen mochten zelfs de kinderen even mee sippen van de warme wijn… ach wat… waarom ook niet?
Rond die kraampjes werd het ook zo druk, dat het ijs er altijd net iets sneller smolt. Spannend!

Gisteren zag ik geen kraampjes, zelfs niet veel schaatsers (schuld van de eerste koopjesdag misschien?). Maar er wàren er wel enkele.
In tegenstelling tot de “goede ouwe tijd”, konden we niet zomaar overal de oever bereiken. De vooruitgang – samen met gezond wantrouwen – heeft ook hier zijn ingang gevonden. Alle vissershuisjes professioneel omheind met allerlei soorten draad, paaltjes, hekjes enz…

Na enig zoeken vonden we een poortje open en in de verte een groepje mensen dat er best gemoedelijk uitzag. Even “tresspassen” en vragen of we via hun lapje grond de Schelde mochten opwandelen. Dat mocht.

Geen schaatsen bij, maar toch even voelen of het kraakte of niet. Het zag er stevig uit.

Het was een zonnige en tegelijk ietwat nevelige dag: perfect recept voor een uurtje sfeervol mijmeren terwijl we voortdurende pogingen deden om niet te vallen op het bijna perfect gladde ijs.

Het was er mooi. Ik slaagde er zelfs in m’n anders woelige gedachten even stil te zetten. Leuke bonus.

Het leverde alvast enkele fotootjes op.

Omdat er geen kraampjes meer te zien zijn, vatte ik meteen de idee op om zondag met de familie hiernaartoe te keren en zèlf voor de warme drankjes te zorgen. Uiensoep voor de “groten” en warme chocomelk voor de kleintjes.

Helaas kon/wou niet iedereen de zondagnamiddag doorbrengen op het ijs. De soep was ondertussen al gemaakt maar goed…
…
Waarom dan niet zondagochtend?
Yep, goed idee! Zondagochtend! Doen! (zie volgende blog)