Er is weer een week over gegaan. Nix geblogd, nix te vertellen.
En tòch, denk ik dan, gebeuren er in mijn leven, net als in andermans leven, allerlei kleinigheidjes die je best mag bewaren.
Anderzijds, wie maalt er om wat ik doe? Is het de moeite dat ik het neerschrijf?
Ik schreef een week opzettelijk niets omdat ik schrik heb dat mijn negativiteit gaat doorschijnen, alweer.
Vandaag zei ik nog "Ik ben het beu om grijs te zijn, ik wil weer kleur in m'n leven".
Ik ben, beste lezer, geen opvallend persoon. M'n leven is maar gewoontjes. En toch had ik vroeger het gevoel redelijk kleurrijk te zijn. Waaròm ik dat vond, weet ik niet... misplaatste hoogmoed?
Je zal me nooit in alle ernst horen zeggen "Ik ben een speciàle hoor"... want dat vind ik van mezelf niet. Ik ben een gewone, .... terwijl ik heel soms stil in mezelf durf te denken dat ik een "een beetje speciale gewone" ben.
Ik las onlangs een boek, waarin je dient te oefenen in jezelf graag zien.
Eigenlijk, als ik heel eerlijk moet zijn, heb ik mezelf de laatste jaren best wel graag gezien.
Neenk, ik scheer geen hoge toppen op professioneel vlak. Ik heb bewust gekozen voor een job waarvan ik denk dat ze me ligt. 'k Zou veel meer kunnen, veel hoger kunnen reiken, maar ik doe het niet. 'k Had beter betaalde jobs kunnen ambiëren, maar heb altijd geweigerd iets te doen waar ik me moreel slecht bij voelde. De ambitieuzen onder ons kunnen en mògen daar van mij op neerkijken. Ieder zijn mening. Als IK me maar goed voel bij wat IK doe... geen probleem om mezelf graag te zien op dat vlak.
Neenk, ik heb nooit echt lange of frequente relaties gehad. Lange tijd heb ik daar zelfs niet naar gezocht en voelde me daar OK bij. Wie me wou, zou me moeten nemen zoals ik was, "lock, stock & barrel". Ik zag mezelf graag genoeg om dat overtuigd te geloven.
Tegelijkertijd is Olijf niet het soort meisje dat maar aan relaties begint om "het" eens te proberen. Als en wanneer ik ergens aan begin, dan moet het in volle overtuiging zijn. Tot u schrijft een "meisje" dat niet huppelt of vlindert, zelfs niet in donkere tijden om leegtes op te vullen. Hoe een ander dat aanpakt, veroordeel ik niet (of dat probéér ik toch), maar het is niet mijn ding. Ik moet op z'n minst de spreekwoordelijke vlinders in de buik voelen en eerder begin ik er niet aan.
En toen ontmoette ik die éne die me deed zweven. Vlinders in de buik? Hele zwermen fladderdingen in m'n hele lijf, een stòrm die maar niet ging liggen! Olijf was verloren, Olijf had haar deksel gevonden!
... hoe moet ik hier "fijngevoelig" over doen?
...
het stopte
voor hem, niet voor mij
Overmorgen, 23 januari, zal het precies twee jaar geleden zijn dat onze blikken voor het eerst kruisten.
2 februari zal het precies acht maanden geleden zijn dat hij me vroeg te gaan...
Hoe doe je dat op een elegante manier als die vlinders nog steeds door je lijf razen?
Ik wil...
- terug buiten komen
- mensen ontmoeten
- leuke dingen doen
- weer vrolijk zijn, liefst alle dagen en oprècht ... en niet omdat het zo hoort
- opnieuw graag zien en gezien worden
- het liefst terug naar de dagen dat ik met moeite kon geloven dat het ook mij overkwam, dat gevoel van gelukzaligheid
- begrijpen
- aanvaarden
- kunnen loslaten
- tijd hebben om te lezen, te leren èn te schrijven... de dagen zijn te kort
- wéten
- zijn
Ondertussen heb ik het geluk gehad nieuwe mensen te ontmoeten die veel voor me betekenen. Ik mag hen, ik bewonder en apprecieer hen en ik hou van hen.
En toch (mag je dit luidop uitspreken?) blijft het gemis zo hard aan me knagen dat ik alles zou opgeven om de terugspoelknop van mijn leven te mogen indrukken. Terug naar twee jaar geleden. Er zijn van die dingen waar je alles voor zou doen, zelfs je ziel verkopen....
Door een zieke speling van het lot zijn mijn bondgenoten inmiddels lotgenoten geworden. Wie zich de ene dag toevallig het best voelt, probeert de andere een hart onder de riem te steken. "Een geluk" denk ik dan "dat we mekaar gevonden hebben".
...
ik kijk om me heen
en vraag me soms af
in welke tijden leven wij?
Ergens, in een liefdevol parallel universum loopt mijn roestvrij stalen/gehard glazen alter ego rond, die daar niet thuishoort, net zo min als ik thuishoor in deze kille wereld...
Ik wist het... dit zou een donkere blog worden.
Liefde kan maken dat je in een 'donkere' periode terechtkomt. Maar er zal weer kleur in je elven komen, heel traag en misschien heel onverwacht. Niet te veel moeite voor doen, want dan komt het niet.
BeantwoordenVerwijderendus als dit een donkere blog is, dan is dat zo.
Het zou jammer zijn had je jezelf gecencureerd.
BeantwoordenVerwijderenWaar zou de voldoening liggen als je je eigen gedachten ventileert, maar er eerst even met de gom door gaat voor je ze neerschrijft ?
De emoties en de gevoelens die jij verwoord zijn de jouwe. Je hoeft ze niet aan te passen voor om het even wie er mogelijk meeleest. Het is aan hen om het naar goeddunken te klasseren. Onder oude koek, of onder een nieuwe kijk.
maar enfin, gij zijt een mooi mens en er is ook niks mis met een donkere blog, en ook niet met ongecensureerde schrijfsels.
BeantwoordenVerwijderenik moet nu even chaufferen, op en af de muziekschool, maar kom je hier later nog iets schoons zeggen, kwestie van je virtueel aans vast te pakken.
dank aan jullie allen voor je relativeringsvermogen.
BeantwoordenVerwijderenIk ge- (of mis-)bruik (?) deze blog vaak om niet te gaan uithuilen bij vrienden en familie.
Het helpt... een beetje.
Nogmaals heel hard bedankt