Zonder Titolo

In de reeks onwaarschijnlijke onwaarschijnlijkheden (Yep.... wrap your brain around that one)
een beperkte greep.
Beperkt
omdat er niet méér is dan wat u te zien krijgt,
niet omdat er veel te grijpen valt uit een overaanbod, vergis u niet.
Er was, ik was, er gebeurde enzoverder. In no particular order.

 
Vrijwillig bezoek aan een kapel. Niet gedwongen, niet gesuggereerd. Gewoon... gebeurd.

wegens wegenwerken omgeleid langs Hier.
nooit eerder geweest en, als het niet moet, nooit opnieuw te passeren

gefrappeerd door de doorzichtigheid. méér dan dat was het niet.

weest welkom

maar niet TE welkom

Dank u kan je kopen

alles aan z'n juiste prijs.

Olijf had geen groot genoege munten bij. Maar wel een briefje van 5. Daar koop je 1 noveenkaars en twee witte offerkaarsen voor. En de camera - niet vergeten - kijkt mee.
God ziet alles, desnoods van op afstand.

(kaarsinstructies) Maria, laat deze kaars zijn
een vuur waarmee Ge in mij verteert,
alle hoogmoed, egoïsme en onzekerheid.

enzovoort enzovoort....

de noveenkaars

Een vollen aflaet. Interessante spelling.

drama en miserie

met de nodige tranen

den uytgank. met den caméra.

het altaer voor die solemneéle Misse

Liggen onder den blooten heémel. 's Nachts. In België

vraag me niet waarom of hoe.
Het was warm gisteren. Ik kwam thuis na de misviering en eetnamiddag van en voor Petekind. Had niets zinnigs te doen (of toch wel, maar geen zin om het zinnige te doen)
en zette me buiten.
Dacht "zitten is maar zitten. Ik kan me ook leggen"
Dacht "als ik lig en in slaap val, kan ik maar beter een deken hebben"
en later "een kussen is nog zo gemakkelijk"

waarna ik het nodig vond om "er bij te zijn" wanneer de vogels 's morgens beginnen te zingen. En misschien ook wanneer één van de buurtkatten door m'n tuin wandelen. Of een ander beest geluid maakt.

Dus bleef ik liggen. Hopende dat het niet zou regenen. En dat deed het niet.
Maar slapen deed ik ook niet. Of weinig.
En om het half uur gaf de kerktoren aan hoe laat het was.
Halftien, tien uur. ...
halftwee,
drie uur
halfvier
vier
halfvijf
vijf.

Om halfzes hield ik het voor bekeken.
De vogels zongen minder hard dan ik had gehoopt
en het achtergrondgeruis van de N16 of E17 (wie zal het zeggen?) een hele nacht lang
was ontgoochelend luid.

 

Dat gezegd zijnde: Nooit eerder sliep ik onder de blote hemel. In dit land. In april.
Ik weet niet wat me bezielde.

Maar eerlijk is eerlijk. Vandaag is niet de eerste keer dat ik me afvraag
wat me nog bezielt.
Want dat is bitter weinig, merk ik.
En dat is bitter spijtig.
Een beetje eenzaam ook. Maar zelfs dié idee doet niet veel met me.