Losjes over de schouder :)

Ik kom er maar niet toe om het op TV te bekijken
en probeer nog steeds door het leven te gaan zonder uitgesteld kijken.
Vroeger heette dat "opnemen". Nu kijk je uitgesteld.
Ook goed. Ik doe het nog niet.
Behalve online. Wanneer ik al dan niet per toeval ergens op stoot. Of iemand wat suggereert.

De "Wat als" serie van 2Be is één van die programma's die ik niet zie. En waarvan ik het een beetje spijtig vind dat ik ze niet zie. Het zou zelfs niet eens zo moeilijk zijn om ernaar te kijken. Gaan néérzitten, de TV àànzetten en kijken op juiste dag en uur zou een goed begin zijn. Maar daar kom ik dus niet toe. Om redenen die totààl onaanvaardbaar zijn, dus ik vernoem ze wijselijk niet.

maar goed... Tinternet brengt (zoals zo vaak... maar niet altijd als ik Lehti lees... maar ik wijk af....en keer dus nu terug om verder te gaan met deze zin) soelaas. In de vorm van de website van voornoemde Vlaamse Zender èn links van divers allooi. Zoals daar is - in het laatste geval - een mij nog relatief nieuw fenomeen (het is te zeggen... het is ongetwijfeld al oeroud in cybertermen maar ik heb me nog niet ernstige beziggehouden met de technische details en implicaties ervan maar ben er zéker van dat ik dat vroeg of laat wel zal doen..........."èèèèèèn Adem" ...) dat zich manifesteert in de vorm van ingebedde filmpjes op FB.
Die dus NIET (ik schrijf NIET) - zoals "vanouds" - bestaan uit een ouderwetse link die je kan volgen of kopiëren en plakken om hem aldus door te mailen naar vrienden en familie waarvan je hoopt dat ze het filmpje even grappig gaan vinden als jezelf....
Dat domweg doorsturen van links is dus verleden tijd. Althans SOMS.
(nadien toegevoegde noot: Links stuur je niet door in de betekenis van "de andere kant van rechts", en al zèker niet als je daarmee je politieke overtuigingen wil laten geworden. In de zin van "meervoud van Link, de Engelse term voor Schakel, Verband" kan je je dan weer véél veroorloven. En dat bedoelde ik in de zin hiervóór. Want ik zag hem bij herlezen een beetje wazig worden. Begrijpt u?)
Tot een Olijfmens weer een mogelijkheid "ontdekt" (om maar eens een groot woord te gebruiken want rechtsklikken en kiezen uit 1 van 2 opties (waarvan optie nr2 het signaleren als spam is) is bezwaarlijk te catalogeren als "ontdekken").
Goed... ik (her)ontdek het embedden  van video's. En wil daarmee aan de slag. Hoop het ding te kunnen gebruiken in een mail maar dat lukt maar matig. Om niet te zeggen "niet" dus.
Waarna ik terugkeer naar het goeie oude blog. Alwaar embedden vroeger wel wou lukken en het nu een ietwat mysterieuzer karakter dan vroeger heeft gekregen maar desalniettemin in voorbeeldversie nog schijnt te willen lukken. Hetgeen me doet besluiten om het nog eens te proberen, dat embedden. Wat hier gebeurd is... dus.....
En ik maar denken, vorige keer, een slordige dag of wat geleden, dat mijn embed-dagen voorgoed achter me lagen....

Niets is minder waar dus, lieve lezer (en inmiddels weer even gerustgestelde Olijf). De internettruuc lukt nog steeds, zij het dat hij/zij zich aan mijn onderzoekend oog onttrekt... tot ik ertoe kom om verder te kijken dan m'n cyberneus lang is (voor de echte techneuten onder u.... ik sla op en bekijk het voorbeeld even... ) en met een zucht van verlichting vast te stellen dat de link die ik niet zie er wèl staat :)

Ziezo.

Veel tekst voor maar 1 doel: Het bewaren van een filmlinkje waar ik wel van hou.
En misschien het omleiden van een handvol niet FB-gebruikers naar dit blog om datzelfde filmpje te kunnen delen. Met een beetje twijfel in het hart. Want het is al lang geleden dat hier nieuwe lezers terecht kwamen. En dat gebeurde in de helft van de gevallen omdat ik het blog had vernoemd en in de andere helft door puur toeval.
Ik hou persoonlijk meer van het puurtoevalscenario. Hèb het zelf niet zo begrepen op het uitnodigen van kennissen (om nu snel even een heel algemeen woord te gebruiken dat alles dekt van familie tot verre collega's) op/aan/in m'n blog. Ik denk, denk ik, dat een deel van m'n anonimiteit voorgoed verdwijnt dan. En dan kan ik niet meer alles kwijt dat ik kwijt zou willen. .... of zo.... iets in die aard.

En dààrom, lieve lezer (waarvan de meesten onder u - en u bent wel met z'n vijven of zo :) - èchte anciens zijn geworden) kreeg u voor één keer eens éérst het filmpje en pas dààrna de licht geschifte tekst.
Omdat ik hoop dat mensen die wel wat béters te doen hebben dan blogs lezen (ik denk aan strijken, koken en algemeen gezellig met het gezin bezig zijn ... en néén, dit is NIET (ik schrijf NIET) spottend bedoeld!)
zich gaan beperken tot het bekijken van het filmpje
daarna het veel te lange tekstgedeelte gaan zien
denken "hier begin ik niet aan want ik heb nog veel te veel strijk liggen"
en de boel weer afsluiten.

Waardoor ik, Olijf Extra- Ordinair
twee vliegen in één klap sloeg:
de dierbaren waarmee ik het filmpje wilde delen zagen precies dàt (en ook nix méér)
en ik kan ongestoord verder kribbelen. Op de meest onsamenhangend mogelijke manier.
Want zo bèn ik. Geloof ik. Ér-rug onsamenhangend. Een beetje gestoord. Of storend... daar ben ik nog niet uit. The jury's still out on that one.

De zon schijnt.
Hier was het vanochtend zonnig bij 4°C, ginder zonnig bij 14°C.
Op de middag voel ik me een beetje getroost. Want bij "hen" is het nog steeds 14°C onder de wolken en wij zijn al 3° dichter bij gekomen. Met  7° en nog steeds in de zon.
Een mens mòt wat met z'n onrust. En ik doe dat zò. Me troosten met onbenulletjes. En lachen met andermans goede vondsten.

Ik wens u allen een fijne rest van een veel te kouwe aprilzondag.
En hoop u ooit eens ergens te mogen zien/spreken/lezen. Voor zover dat al niet gebeurd is.

Wàt er ook gebeurde,
ik hoop minimaal
op z'n minst
dat u het filmpje leuk vond
Want dààrom werd dit stuk geboren.


Alaaf :)