donderdag 18 juli 2013

Un amore facile, che il giorno dopo non ricordo la faccia

Terug van een blij weerzien met een dik handvol ex-collega's
vrolijk, leuk, met momenten hilarisch
egostrelend ook, toen bleek dat ze nog wisten wie Olijf was.

en voldoende retrospectief
om één en ander in PERspectief te plaatsen.
helaas niet van het opgewekte soort. Het zij zo.

Dat niet alles leuk en fijn en vrolijk is. Niet altijd en niet alles.

En dat vergeten worden niet eens zo moeilijk is
...
"onder de juiste omstandigheden"

en verder wil/kan/zal ik er hier niet op in gaan
om niet te zondigen tegen eigen principes.



Het is niet zo gek moeilijk om vergeetbaar te zijn

lijkt me

6 opmerkingen:

  1. Nee hoor, te meer daar er altijd maar weer nieuwe mensen iemands pad kruisen, waardoor de vorige alweer snel "vergeten" worden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik vergat die dag, verzonken in diep gepeins, de titel aan te halen.

      "een gemakkelijke liefde, waarvan ik me de dag nadien het gezicht niet meer herinner".

      op het gevaar af triest en zielig over te komen:
      De zin op zich vind ik al intriest.
      Om nog te zwijgen van de vraag die ik mezelf bij ieder ex-liefje (de volle 5 dus ;-) ) stel: zou hij nog weten wie ik ooit was?
      Het maakt me bij tijd en wijlen zwaar nostalgisch.

      Maar het zij zo en we gaan verder.
      Met nieuwe gezichten en nieuwe mensen die de dagen hopelijk aangenaam maken :)

      Verwijderen
    2. Tuurlijk weet hij (en dat zal voor de volle vijf gelden) nog wie je was/bent. Anders was hij het "liefhebben" gewoonweg helemaal niet waard.

      Verwijderen
    3. dat is natuurlijk - for the sake of argument - voor hen een weet en voor mij een eeuwige vraag.

      Het liefhebben waard zijn.... diep hoor :)
      Hebben we niet allemaal vroeg of laat iets lief dat het naderhand niet waard bleek te zijn?
      En zie het nu eens heel ruim.... een sportieve auto "begeren"... is ook liefhebben in zekere zin. Maar is hij het waard???? Think about it :) :) :)

      Verwijderen
  2. Naarmate mijn gevoelens voor iemand toenemen, wordt de mogelijkheid me hun gezicht te herinneren lastiger. Dus voor mij gaat de vlieger van de intriestheid van de zin niet op. Ook voor degenen die meer van het 'moment' zijn dan aan hun toekomst denken of scherpe herinneringen hebben, is het geen ramp een gezicht te vergeten. Of, om met Loesje te spreken, 'geluk is een richting, geen punt' (of zoiets). Maar da's mij dan net weer iets te stellig.
    Misschien herinneren je ex'liefjes jou zoals je ooit was, niet als de mooie vrouw die je nu bent.
    Pech voor hun, missen ze heel wat. :-) Bij je nieuwe liefje(s) ligt de ballast van 'wat eens was of had kunnen zijn' niet op de loer (en ook niet bij jou).
    In bocca al lupo!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. de precieze lijnen van het gezicht of de exacte tone of voice zijn niet belangrijk in herinneringen, Lehti.

      Wat mij betreft, mag het heel wat vager dan dat.
      Veel breder.

      Zo breed als.... mocht persoon X m'n naam horen... zou het hem/haar (laat me nu even unisex gaan doen) überhaupt iets zeggen?

      Heeft op zich overigens heel weinig te maken met al dan niet in het moment leven, tenzij in het moment leven betekent "nu iets doen, er onder geen beding over nadenken en vooràl - wat er ook gebeurt, voorAL - je er niets over herinneren binnen 24u.

      In het moment leven vind ik prachtig. Niet denken aan gisteren en niet aan morgen.
      Dat sluit echter op geen enkele manier uit dat je je dingen, mensen en situaties kan herinneren van vroeger. Misschien zaken die je pijn deden, of dingen die je veel plezier verschaften. Maar in het moment leven is geen excuus of alibi voor accuut geheugenverlies.....

      maar goed... ik vergat hierbij niet jouw mooi compliment te lezen, waarvoor van harte dank. Sinceramente :)

      Verwijderen