1 down, 156 more to go...

Er steeg er eentje ten hemel vandaag. Lang geleden.
Olijf zette zichzelf ook enkele treden dichter bij den hemel. Gedurende een dik half uur letterlijk en dààrna urenlang geestelijk.

Het verhaal van het druivenrek.

Tien, Elf jaar geleden, toen Olijf haar hebben en houden verkaste naar haar nieuwe woonst, verhuisde de plant mee. De druivenplant. Ooit gekregen als verjaardagskadootje van een dierbare collega en zonder uitzondering het meest succesvolle plantenverhaal uit Olijf's geschiedenis.
Een Boskoop Glory-druif (notéér als u graag een zonder-zorgen-druif wil planten).
Ik zocht hem even voor u op en ontdekte dat ik toevallig alles juist deed... geheel zonder het te weten.
Zuidgevel, kalk uit de muur, compost... allez... m'n plantje bedankt me jaarlijks voor de goede zorgen (zelfs al waren ze niet intentioneel).

De verhuizing destijds moet een ware nachtmerrie zijn geweest voor m'n druivenplantje dat op dat ogenblik al een jaar of vijf-zes-zeven moet geweest zijn. Olijf snoeide het hele boeltje maar weg tot de hoofdstam, haalde een zo groot mogelijke wortelkluit uit de grond.... en liet hem dan enkele weken tot maanden (m'n geheugen laat me in de steek)... met blote wortels tegen de muur staan.
En toch overleefde hij het. Straffen toebak. Een plant met een sterke wil.

Ergens in 2008 (me dunkt), midden in een persoonlijke crisis, wilde ik een druivenrek. Eentje dat in de hoogte hing, geen poten had (het oud betonnetje in de tuin moet nog steeds weg en met een vastgecementeerde pootsteun wordt dat een nieuw horrorverhaal) en - als het effe kon - géén stukken van mensen zou kosten.
Op een goede dag vond ik m'n frames. Van te recycleren materiaal. Ze gingen mee naar huis. Kostprijs: € 2,00.
En daar bleven ze staan... een jaartje of wat.
Waarna ze een lik verf kregen. Met antiroest. In meerdere lagen. Kostprijs: die van 0,75l Hamerite.
En toen bleven ze nog wat staan. Laat ons zeggen... boh... een jaartje of wat. Misschien wel twee.
Waarna Olijf haar meetlat en boormachine ter hand nam en gaten ging boren. En staalkabels spannen. En schroeven, ogen en plugs ging kopen.
Dat was vorige zomer. Een jaartje of wat geleden dus.... Kostprijs: ik weet het niet meer.
Alles tezamen voor de hele ijzerhandel schat ik zo'n 30 à 40 €. Werkuren niet inbegrepen :)

Na twee wel erg productieve weken in het buitenland vond ik onderhand dat m'n werkniveau hier thuis lichtjes omhoog mocht. Na enkele (vrije) dagen broeden op het optimaalste werkschema (en de ontdekking dat het deze keer ècht niet op m'n eentje ging lukken) "ontbood" ik hulp.
Nou ja... ik vroeg er vriendelijk naar.. en ging die krijgen.
Op Jezuke Klimop. Vandaag dus.

En dit, dames, heren, is het resultaat waar Olijf (hopelijk terecht) zeer trots op is. Vier jaar nà het oorspronkelijk idee... I give you... tadàààààààààààà..... het druivenrek!

Schoonbroer en neef monteren. Zus ondersteunt.

Olijf checkt (geen flatteuze foto... niet te verwarren met flatulent :))

niet alleen de mannen stonden op ladders. Maar het rokje kroop wat ver omhoog... vandaar het kadertje :)

...en ze zagen dat het goed was...

vóór

na

de kabels :)

Het idee van ophangkabels in plaats van ondersteunende driehoeken was nog een suggestie van papà... die bij deze eeuwig in m'n tuin aanwezig zal zijn... tot iemand het weer weghaalt...

Eén klusje geklaard, nog 156 te gaan.


Méér hoefde vandaag niet te gebeuren. Het was per slot van rekening een rustdag.
En zelfs dàn kwam extra hulp ongevraagd opdagen. Online. Over andere kwesties. Dingen waar ik zelf niets van begrijp maar waar anderen wel "even" naar willen kijken.
Schitterend toch?

Olijf was/is supercontent met het resultaat, àlle resultaten. En dankbaar om de hulp. De hemel te rijk :)


Och ja.... ziet ù wat de frames in een ander leven waren?