dieet

de emmer spermatozoïden

Die foto maar even om te beginnen. De voortplantingscellen in een emmer ijs. Nja. Lehti beschikt over een ongeëvenaarde opmerkingszin. Al een geluk :)

Gisteren keek ik niet.... maar vandaag, 2 dagen na de kiek van de giga-ijsblok... is hij niet meer. Zo snel gaat dat dus.

Een foto die verder nix met dit stuk te maken heeft.

Ik sta even stil bij eten. Of sta er net niet bij stil. Of teveel en te vaak. Het is maar hoe je't bekijkt.

Hoe dan ook. Sinds de sigaretten de deur uit zijn, heeft Olijf haar handen vol aan een oude fixatie. Het gewicht.

Het is nix dramatisch, ik ben me er zèlf zeer erg van bewust. Maar het is een fixatie. En als ieder mens er één mag hebben, dan is deze de mijne.

De rookstop begon met een langzame toename in massa en volume (zo hoor je dat uit te drukken... want we "wegen" niets. We hebben een massa. Die je in Kg uitdrukt... herinnert u zich de lessen Fysica nog???)

Nix om me zorge over te maken, zei de begrijpende tabakoloog. Je zit nog ruim binnen de grenzen van de gemiddelden.

Oooo ... Keeeee......

"gemiddelden"... eigenlijk hou ik sowieso niet van gemiddelden. Uitschieters zijn veel interessanter. Als in.... "beter", "meer" of "hoger". Liefst niet "erger", "slechter" of "minder".

Maar goed... Olijf kreeg wat ze vroeg: meer dan het gemiddelde. Want daar zit ik intussen. Een hogere toename dan de gemiddelde rookstopper mee kampt.

Da's eigenlijk niet zo fijn. Niet in mijn wereld. Waar het gewicht zowat het enige is waar ik absolute controle over wil houden.

Ik heb aanvaard dat al de rest niet of nauwelijks te controleren valt. Het weer, relaties, de lotto-uitslagen. Maar m'n gewicht.... dat kon ik wèl binnen grenzen houden.

En nu is ook dàt laatste beetje houvast de deur uitgevlogen.

Lager metabolisme door het laten van de sigaretten. Het zit wat tegen.

Veranderingen door menopauze.... laat je bloed eens controleren Olijf.

Goed. Fijn. Zal ik doen. Hou ik bij gelegenheid wel eens in het oog. 

Maar ik wil die kilo's weer in het gareel! Met of zonder siggies. Met of zonder hormonen die met me gaan spelen. 

Als Jane Fonda het kan, dan kan Olijf het ook, verdorie....

Ha neen zeker?

...dus neem ik een specialiste onder de arm. Iemand die wat weet over voedsel. En ze ziet er gezond en erg uitgebalanceerd uit dus dat zal wel goed zitten.

Ze weet ook veel, zonder dat ze het laat doorwegen, die kennis. Ik vind haar sympathiek. En ze heeft geduld.

Na alle goede raad van de tabakoloog - ontbijt nooit overslaan... (moet je net zeggen tegen een roker...), veel vezels, groenten en fruit... - en een grandioos intern fiasco ten gevolge daarvan (interpreteer intern maar zo ruim als u wil), is het tijd voor verandering. 

Met uitzondering van een 5dagen durend crashdieet dat me -3,5 kg oplevert, gebeurt er - helaas pindakaas - niet veel spectaculairs. In neerwaartse richting, dat is.

Er blijft allerlei BIJ komen... en voor een gewichtcontrolefreak als Olijf is dat

NIET

GOED.

Daar waar ik aanvankelijk nog mocht eten wat ik wilde, zolang ik bepaalde combinaties maar in het oog hield (geen proteïnen met koolhydraten, geen melkproducten want die hebben wij volwassen westerlingen niet nodig, in wezen... zo weinig mogelijk broden, pasta's, aardappelen en rijstwaren)... volgt bij ieder nieuw bezoek een nieuwe beperking.

Het komt hierop neer...

Groenten en fruit... liefst zoveel mogelijk rauw.

Nou... dat kon ik met ieder ander klassiek dieet ook wel zeggen. Het soort van voedsel dat leuk is voor een tijd, vooral wanneer je in het begin nog vol goeie moed en motivatie zit, maar dat - tenzij je ambities hebt om vegetariër, macrobioot of veganist te worden - niet echt een sustainable way of life te noemen valt.

En daar ging het me net om. Een draagbare - liefst aangename zelfs - nieuwe levenswijze ontwikkelen. Op culinair vlak dan. Want in al de rest blijf ik falen en dat heb ik aanvaard.

Maar ... niets dan fruit tot de middag en niets dan groenten voor de rest van de dag....

Nja, sta me toe.... dat klinkt verdacht veel als "dieet" en bijna per definitie... als een recept voor faling.

Vlees mag nog, een keer of twee per week. En onder normale omstandigheden heb ik daar ab-so-luut geen probleem mee. ... Tot de wortelen, komkommer en sla me de oren uitkomen. Dan wil ik plots veel en smakelijk vlees. 

Of kaas.

Of een lekkere aardappel om alles aan te dikken.

Maar dat is dus te mijden. Zoveel mogelijk.

Zelfs geen banaan want die bevat teveel suikers.

Ik voel me terug gekatapulteerd naar m'n late tienerjaren. Toen ik bij een norse diëtiste zat. Die me grosso modo voorschreef wat me nu wordt gesuggereerd.

En ik voel me weer helemaal op strafkamp. Dieethel.

Maar "we" gaan het doen. Dit malcontentement mag zich oplossen. En de enige weg om dat te bereiken.... is via de weegschaal en dalende cijfers.

Ik maak me wijs dat alles dan weer beter zal gaan, al weet ik dat dat kwatsj is. 

Op z'n minst zal ik me weer beter voelen over (1 aspect van) mezelf. En dat is veel.

tomaat avocado artisjok lenteui kappertjes feta
de feta - u raadt het - is er teveel aan