Met dank aan....

Bentenge
Villa Nanami
en the man himself, Toon Hermans.

Niet gepland maar onverwachts ook: The Human Calendar, die ik op Villa Nanami's blog (mooi) vond.

Palmam qui meruit ferat. Of zoiets.
Ik zal het anders zeggen: Ere wie ere toekomt. Dan begrijp ik mezelf binnen een paar maanden óók nog. Want ik spreek geen Latijn. Al wil een mens Tinternet-gewijs nog wel eens doen alsof. :)

Goed.
Bentenge reikte me iets aan. En ik greep. Google hielp me grijpen.

Toon Hermans, zei hij. 10 Centimeter.
En vermits ik van Toon hou maar z'n 10 centimeter niet kende, zocht ik het even op.


10 centimeter (Toon Hermans, uit "Het water is heerlijk")

Jouw leven is (ik zeg maar wat) 10 centimeter lang.
Op die afstand kom je 3x iemand tegen
Die kom je niet zomaar tegen, die moet je tegenkomen.
Anders is je leven niet compleet.

De eerste kom je tegen na (ik zeg maar wat) 2 centimeter,
de tweede kom je tegen na 5,5 centimeter
en de derde na zeven.

Zij zullen je verdriet brengen, of geluk,
maar alle drie vullen ze elkaar aan
en passen ze in jouw leven.

 3, 4, 5 of 6 maal of soms nog meer malen in je leven
kom je grote mensen, of grote dingen tegen
die je leven beïnvloeden
en je voelt dat het bijna ondraaglijke verdriet erbij hoort,
zoals ook het meest gelukzalige makende geluk.

Je mag dansen met je geluk en schreien met je verdriet,
als je maar goed weet dat het bij je leven hoort
en dat je leven
(ik zeg maar wat)
10 centimeter lang is.

Allez kijk. Voor de goede maat of om te bewijzen dat achter de deze weken niet altijd even vrolijke Olijf-façade nog steeds een hoopvol persoon schuilt, voeg ik enkele losse bedenkingen toe.
Oftewel: navelstaren (en andere onzin) verheven tot een kunstvorm :)
(ik zei EEN kunstvorm... niet dat u er van moet houden)


Toon Hermans en waarom ik van hem hou.
Omdat hij lekker gaat zweven wanneer hem dat past... of gevoeligheden vastlegt in (de voor hem typisch) eenvoudige taal. Van het soort dat iedereen begrijpt. Jan, Piet en Klaas. Boer Knudde ook. En zijn ega.
Nix verhevens, nix ingewikkelds. Heel gewoon gewoon. En daar hou ik dus van.
Vooral wanneer hij je ergens in z'n schrijfsel - of dat nu in het begin of aan het einde is - met twee woorden terug naar de grond trekt. Die grond, waar je met beide voeten op moet staan.

Imprinting
Copy-Paste is dezer dagen zeer ingeburgerd. Ctrl+C en Ctrl+V en hupsakee, binnen enkele seconden heb je desnoods een heel boek gekopieerd van hièr naar dààr. Schitterend.
Ik kan me vergissen maar ergens vermoed ik dat een niet onbelangrijk deel van "de jeugd van tegenwoordig" niet beter weet dan dat dit de enige manier is om stukken tekst te reproduceren. Je hoeft de tekst zelfs niet gelezen te hebben om hem ergens (ik zeg maar wat) in je thesis (bievoorbeeld?) in te bouwen.
Nou ja... ik wijk af.
Vandaag kon ik copypasten maar ik deed het niet. Vond dat ouderwets overtypen me méér zou geven dan het hapslikwegkopieergedoe. Kwestie van alles diep te laten doordringen. Just sayin'.... :)

De inhoud van 10 centimeter en wat ik ervan maak (of in zie)
Dat dingen en mensen passeren in ons leven zoals het moet zijn. Dat alles wat voorbij komt z'n reden heeft. Nagejaagd of passief afgewacht.
En dat een Ils die me aanzette tot bloggen, een Lehti die weet waarover ik het heb wanneer ik "Italië" zucht, een Bentenge die op het gepaste moment wijst naar Toon en zoveel andere mensen die (voor zover ik weet) niet bloggen en wiens naam ik dus niet voluit kan schrijven.... (even pauzeren want de zin wordt onleesbaar).... in m'n leven zitten omdat ze daar wat "te doen" hebben.
Ook de loverboys die zeer sporadisch komen en helaas weer gaan. Die doen geen deugd maar ze laten op termijn wel wat achter.

Zelfs een Nanami (aka Sanne Thijs) die ik tot een half uur geleden niet kende.
Ook NU ken ik haar niet. Maar ze verscheen wel per toeval. Misschien omdat ik gisteren had gezeurd, Bentenge had gereageerd en ik vandaag ging zoeken naar wat ik vinden wou. En daarbij méér vond dan wat ik zocht.
Een creatieve jongedame, voor zover ik kon zien. Een ondernemend individu ook. Studerend, werkend en kunstige dingen creërend. Nou ja.... ik zei het al... ik ken haar niet. Maar het loont de moeite, dacht ik, om even langs haar twee blogs te wandelen. Je weet nooit waarvoor je het nodig kan hebben.
(Voor alle duidelijkheid: de juffrouw in kwestie en Olijf hadden géén contact en er werden bijgevolg geen commissielonen afgesproken :):):))


Vandaag kwam ik nog geen vieze beesten tegen. Niet online en ook niet offline.
De dag is nog jong en buiten schijnt een herfstzon. Voor de rest van het weekend. En het mijne is pas begonnen, dus dat belooft.
Straks concentreer ik me op ongedierte. Want er schijnt een lezersmarkt te bestaan voor dat soort proza :)

Dankjewel lezend, schrijvend en reagerend ... hoe-noem-je-dit-?... "Vlaanderen" wou ik schrijven. Maar dan sluit je Nederland uit. En de rest van de wereld. Terwijl we intussen weten dat ook de States een keen interest tonen voor deze blog van hoogstaand niveau...

Ik lach er maar even mee :)
En wens u allen een fijne zondag.






Och ja.... a bit of eye candy, want het oog wil ook wat.
Een fraaie collectie swimwear en de bikini van m'n keuze.... NOT!
Ik vroeg me toen (op 18/8 om exact te zijn) af wie met opzet haar boobs zou willen tooien met SEXKISS (verkrijgbaar in meerdere kleuren overigens). Of méér nog: wie oprecht blij zou zijn mocht haar vriendje van het moment haar dit niemendalletje kado doen.
Ach wat... als het geproduceerd wordt, moet je ervan uit gaan dat er een markt voor bestaat.
En het làg op de markt.
Waarmee bewezen is....?

Bijkomend mysterie. Foto's geupload(ed) zonder ze te verkleinen. Ik begrijp het niet maar ben er wèl blij om :)


Tenslotte
Er kroop een vlieg over m'n laptop. Ik vroeg me af of het nog steeds de vlieg van twee weken geleden was.
Of ook: hoe lang leeft een vlieg?
Lehti? ;-)