Het is tijd

Tijd dat het normale leven opnieuw begint. Voor zover normaal normaal kan zijn.
Een mens doet maar wat, al dan niet bewust.
Thuis op je eentje heb je veel tijd om "bewust" te zijn... maar of dat goed is????

Iedereen heeft zingeving nodig. Iedereen. Anders ontspoor je.
...
En dat - ik word het snel gewaar - gebeurt met Olijf.
Geen zingeving. Niemand om voor te zorgen, of dat nu op persoonlijk of professioneel vlak is.

M'n excuses als de teneur van de laatste posts niet meer is wat hij geweest is, maar daar komt wel weer verandering in. Eerst moeten een paar... issues... opgelost worden. Vanzelf of geforceerd.
Hoewel... van sommige dingen hoop ik van harte dat ik het forceren achterwege kan laten.
Dat heeft met zelfdiscipline te maken. En zelfrespect ook.
En u vraagt zich misschien af "Waar hééft ze het over?"

U weet dat ik niet expliciet word. Daar dient deze blog niet voor, om namen te gaan noemen.
Ik doe aan zelfhulp. Of probeer dat toch. Dat is het bestaansrecht van deze blog. En daarom schrijf ik. Om mezelf op een later tijdstip eraan te herinneren dat JA! het leven moeilijk kan zijn maar ook dat JA! er nadien weer betere tijden komen.
Ook (maar niet in de eerste plaats) om anderen aan datzelfde te herinneren. En dat we allemaal verschillend en toch hetzelfde zijn. Gewone mensen met regelmatig terugkerende ups en downs. Individu-tjes met persoonlijke twijfels die overwonnen moeten worden. Enkelingen die hun plaats zoeken in het groter geheel.

Om in dat groter geheel te passen... heb je dus zingeving nodig.
"Ik dòe ertoe"... dat wil je uiteindelijk kunnen zeggen.
Want als je er niet toe doet.... waarom stà je hier dan?

Dinsdag hoop ik weer wat zin te krijgen in en geven aan m'n professionele reden van bestaan.
De rest... die volgt wel.

Dit weekend doet het weer nog even alsof het zomer is. Dus waarom zou ik dat niet kunnen?

Och ja...
laat ons even wat relativeren.
Ik schrijf ook... omdat het soms gewoon leuk is. Mag ook :)