Cretina

Er zijn diverse redenen waarom Olijf wat zwijgt.
Eén ervan is het Blogspotmysterie, maar daarover heb ik u de oren al voldoende van het hoofd gezaagd.
De andere is de overleden vriendin. Die ik mis, zelfs toen ze in haar minst vrolijke doen was.
Een andere... schrijf ik hier niet neer.

Waaruit u mag besluiten dat Olijf, die ooit begon te bloggen bij wijze van licht-gecensureerde zelftherapie, inmiddels is overgestapt op de iets zwaardere zelfcensuur.

Cretina - idioot - denk ik vaak bij mezelf. Ook dit om meer dan 1 reden.
En terwijl de geestelijke zelfkastijding gaande is, probeer ik me een aantal oude principes eigen te maken. Principes die ik sowieso nooit echt beheerste.

Zoals hier ergens in de rechter zijbalk staan...
"Vat nooit iets persoonlijk op"
"Ga niet uit van veronderstellingen".
"The more you let go, the more you can carry"
en
"The way things are, is the way things are meant to be"

Het is tijd om opnieuw aan introspectie te doen. Zien of ik kan uitvoeren wat ik zo graag "predik".
En meteen weer even gaan zitten om mezelf af te vragen welke les ik dezer dagen moest leren.

Ik ben al een eind, met antwoorden op die vraag. Maar er zit nog méér achter, het kan niet anders.
Zolang Olijf over dezelfde stenen blijft struikelen, moet worden geconcludeerd dat de les nog niet onder de knie is.
Er zit dus méér achter, wat ik u zeg.

Vandaag hou ik het even bij een streepje ontevredenheid. En verdriet. (Ach ja, waarom ook niet, er zit wat zelfbeklag bij...)
Want ook DIT vraag ik me af:
Waarom, terwijl ik zó hard m'n best doe om het leven te leren, lijkt de prijs van m'n zoektocht iedere keer nét buiten handbereik?
"Nét nog niet gesnapt." Tot een andere conclusie kom ik voorlopig niet.

Cretina dus.

Scala sdrucciolevole - glibberige trap... voorzichtig zijn

Vraag me niet hoe dit kon. Olijf probeert en kreeg het even gedaan.... een foto.
En ik die dacht dat ik me een nieuw woord eigen maakte. Sdrucciolevole. Glibberig.
Een beetje zoals het leven dus.