13 juni '13: Stijn(anjer) wordt 18

De oudste van m'n jongste zus
maar desalniettemin de oudste
van de ene helft van de familie
(zoals ik dat was, destijds - de oudste van de ene helft van de familie)
wordt vandaag 18.

A
C
H
T
T
I
E
N

Ik moet het even  uitspellen
omdat ik in gedachten z'n vuile luiers nog ververs.
En hem in het midden van de salontafel zie zitten, omringd door grootouders, ouders en tantes, alsof alles wat hij doet een nieuw wereldwonder is.
Hij raapt pluisjes op. KIIIIJJJJJKKKKK, hij raapt pluisjes op! Wat een mirakel!

.....

u weet wel... eigen kind, schoon kind.
Nu ja. Het was niet mijn kind. Maar ik vond het een schoon kind.
En dat schoon kind is nu 18 geworden.

Het heeft haren overal. Op benen, armen en in het gezicht. Soms ook veel te lange op de hoofdhuid, maar het moet doen wat het daarmee wil doen.... vinden we.... soms :)
Het is een kop groter dan z'n moeder en een halve kop groter dan de tantes, Olijf incluis.
Het kan ons verbrijzelen met één goedgemikte schop of vuistslag. Maar dat doet het niet natuurlijk, want het is welopgevoed. En zachtaardig. Godzijdank is hij zachtaardig :) :) :)

Op zijn verjaardag wandel ik tijdens m'n middagpauze nietsvermoedend langs een paarsroze bloempje, buig me voorover en denk te weten, na een handvol seconden, dat het een wilde of verwilderde anjer moet zijn.
Ik denk dat omdat het verdacht veel weg heeft van de anjers die ik vorige week aanschafte voor de tuin. Dat doe ik al een paar jaren. Vooràl sinds papà overleed, omdat het zijn lievelingsbloem was.
Tot op de dag van vandaag vraag ik me eerlijk af of het wèrkelijk zijn favoriete bloem was of.... hij die bloem kende als één van de weinige bloemsoorten die je in de jaren 40-50 in Italië kon kopen/kweken.....waardoor "favoriet" wel heel erg relatief wordt :)

Hoe dan ook. Ik koop al enkele jaren anjers voor in de tuin en herken ze dus snel als dusdanig. Ook in het veld. Wanneer ze kleiner zijn en minder dubbelbloemig.
Vanavond zoek ik het ding op. Steenanjer blijkt het te zijn.Dianthus deltoides. Voilà, dat weten we dan ook alweer.

Een fotootje van de steenanjer gaat - heel up-to-date, very today zou ik zelfs durven zeggen - gepersonaliseerd naar M. die óók een zeer speciale verjaardag viert. Iets méér dan 18 maar explicieter dan dit wil ik niet worden. Omdat M. meeleest en ik hem niet in verlegenheid wil brengen (nietwaar, M.? knipoog knipoog duwtje en porretje)

En tenslotte wil ik graag nog een gelijkaardig fotootje bezorgen aan S., dochter van B. die er vorig jaar een eind aan maakte. Dochter S is ook jarig vandaag. Ik hoop dat het inmiddels stukken beter gaat met 'r.

En hier is dus de steenanjer. Waarvan ik - misschien strafbaar - een exemplaar meenam om in de tuin uit te proberen. Ik hou wel van bloemen die zichzelf uitzaaien of geografisch herverdelen als ze de kans ertoe maar krijgen.... Benieuwd waar ik de bloem volgend jaar terug vind :) :) :)