Begin augustus 2007 kroop de prijs even boven de euro om daarna weer een poos te zakken.
En dan weer te stijgen. (ik vertel u niets nieuws)
Rond m'n vader's verjaardag in 2007 betaalde ik alweer 1,134€ per liter en ik wist dat het slechter ging. Niet alleen met de brandstofprijzen maar ook met het lief en ik.
Nou ja. Ik voelde wat. En hij ook. Maar hij kon het niet benoemen en liet ons beiden dus maar een poosje stoven in ons respectievelijk vet.
Rond de jaarwisseling deden we nog even alsof plezier maken een mogelijkheid was
en kostte de diesel nog steeds meer dan een euro. Zowel eind 2007 als begin 2008.
De prijzen waren gekend. Maar het spel niet.
Gewoon moedig verder doen.
Het aantal tankstationticketjes wordt minder frequent. Omdat ik minder vaak over en weer reed. Omdat ik wat voelde. Dat het niet pluis zat bij hem. Maar dat hij nog niet wist waarom. Zei hij.
16 maart 2008. Een volle tank kost me bijna 52 Euro.
Het is de dag voor m'n verjaardag. Ik herinner me niet of ik kwam of ging naar het lief.
16 april 2008. Dezelfde volle tank kost me 60 Euro. De diesel is gestegen van 1,150 naar 1,480 €/l. Een record. Ik weet niet meer waarom. Er zal wel ergens een pompstation in de fik hebben gestaan in het middenoosten veronderstel ik.
Van daaruit gaat het schommelen. De diesel gaat wat op en neer, zoals hij pleegt te doen, maar hij doet niet gek veel meer dan wat we ervan mogen verwachten.
De relatie ... de "relatie" schommelt recht de dieperik in. Wat was het ook alweer? Begin juni? Begin juli?
Ik ben blij dat alvast zóveel vergeten is. De dag van het precieze eind.
.....
aanhalingstekens mogen veelvuldig gebruikt in dit geval.
"precies" en "eind" .... ook daar relativiteit troef.
Maar goed. Wat was, is niet meer. Maar m'n auto blijft wèl op diesel rijden.
En daaraan zie ik
dat op 2 november 2008 de prijzen opnieuw onder de euro zakken.
De winter gaat in, mijn winterslaap (eentje van een jaar of twee) gaat mee in.
En de diesel haalt ergens in februari 2009 een mooi dieptepunt van 0,934€ per liter.
Na september 2009 hou ik op met bonnetjes bijhouden.
Ik kan u dus niet zeggen wat er daarna gebeurde. Met de diesel.
Over al de rest kan ik u veel vertellen. Maar dat deed ik al. Toen. Hier. Op dit blog.
Dit schreef ik u
omdat ik vandaag besliste
dat die bonnetjes
best wel eens in de vuilbak mogen. Samen met dat deel van mijn verleden.
Ik besliste het moedig.
Maar ze liggen hier nog. En ik schrééf u. Over dieselprijzen nota bene.
Omdat loslaten
soms
zelfs na zoveel jaren
weer even pijn kan doen.
En dan is schrijven over brandstofprijzen
net dàt beetje gemakkelijker.
 |
| de geschiedenis van een relatie. |
Gewoon terug de doos in. Soms kunnen die herinneringen ook wel eens deugd doen. Denk ik dan. Is dat naïef ?
BeantwoordenVerwijderenHet hangt ervan af waar in je leven je je bevindt op het moment dat de doos open gaat.
BeantwoordenVerwijderenIk zou heel graag zeggen dat iemand z'n liefhebbende arm om m'n schouders legde terwijl ik m'n brandstofverleden bekeek. Maar dat was niet zo. En dan is "deugd" een groot woord.
Maar neen, naïef is dat niet :)
Ik durf de dozen met bonnetjes niet eens te openen. Ze zeggen wel eens dat a rotten childhood a writers goldmine is. Wellicht is a rotten relationsship dat ook. ;-) Sla er een slaatje uit.
BeantwoordenVerwijderenLas jij de linkjes bij de laatste 'oponseentje' al? Voor jou vast gesneden koek maar ik vond het toch weer interessant wat er zoal beweerd wordt over single vrouwen en de paradoxen die ontstaan bij het zoeken naar een lief. Niet dat ik alles geloof, en ik hoop dat jij dat ook niet doet. Net zo min als ik geloof dat jouw linkjes in dit/deze blog verwijzen naar reclame voor 'geen baas meer nodig' en ''moeder verdient negentigduizend euro'(in je reactie hierboven)
Ik zou de arm bij het bekijken van de bonnen waarschijnlijk niet dulden. Alhoewel, eergister zette ik 'hem' aan het werk door in plaats van een hartstochtelijk maal in elkaar te draaien, hem een stapel bonnen in de hand te drukken met het verzoek ( nou ja 'verzoek') deze in de desbetreffende map chronologisch op volgorde te leggen. Nadat we gezamenlijk tot elf uur 's avonds op mijn boekhouder hadden gewacht, belde deze laatstgenoemde alsnog en stond ik 's nachts nog lang te bomen over zelfstandigenaftrek, ziektekosten en wat dies meer zij. Romantisch, he?
Tip: koop een pak behanglijm, en behang de deur van het toilet met al de bonnen. Tegen de tijd dat je toe bent aan een nieuwe deur, gaat het ding naar de kringloop (of kunstgalerie) en heb jij geen dilemma meer. :-)
xxx en een virtuele arm, al is dat niet precies wat je zou willen, ik weet het.
BeantwoordenVerwijderenEen relatie vergelijken met dieselbonnetjes, hmmm, waarom ook niet hè.
BeantwoordenVerwijderenHet is eens iets anders dan foto's waar "iemand" uit weggeknipt is...
BeantwoordenVerwijderen