Nòg een excuus!!!

Vaak, ergens in de loop van de dag of - béter nog - terwijl ik in bed lig (en helemaal geen zin heb om er opnieuw uit te komen), schiet iets blogwaardigs me te binnen.
Soms bedenk ik meteen de juiste zinsneden en woordkeuzes. Een spelletje hier, een ander spelinkje daar..... in m'n hoofd geniet ik zèlf van wat ik schrijven zal.

Zou.

Want het komt er niet van.

En zonet dacht ik....
waaròm ging ik vroeger zoveel gewilliger achter dat scherm zitten tokkelen?

Nou ja...
ga maar even na....
wanneer alles begon te verdwijnen....

Omdat vroeger
het schrijven van een blog
meteen weer een goed ende valabel excuus was
om een sigaret op te steken.

En die is nu weg.

Soms - zelfs steeds vaker de laatste tijd, ik geef het eerlijk toe - schiet de gedachte aan een saf me weer te binnen.
Opnieuw beginnen doe ik niet meer. Daarvoor heb ik te veel mislukte pogingen achter de rug.
En voel ik me - tenminste long- en energiegewijs - tè goed om zulks ongedaan te maken.
Maar de ZIN keert soms terug. U mag het weten. Dat ik het weet. En voel.


Omdat bovendien de drang tot zeuren en zagen
exponentieel toenam
naarmate de kilo's erbij kwamen en/of er niet meer af wilden
(een strijd die onverminderd blijft aanhouden, FYI)
leek het me beter om maar wat minder te spreken. Of schrijven.

De wereld lijkt er ook steeds absurder op te worden. Of ik zie steeds méér de rariteiten van dit leven. Het is maar waar je naar kijkt of kiest te kijken natuurlijk....
Hoe bizar/onwaarschijnlijk/ironisch pijnlijk het ook soms was... erover zwijgen leek me nèt dat beetje beter. Terecht of onterecht, u zal het nooit weten. Ik ook niet, troost u :)

Maar minder scherm betekent ook meer real life activity.
Waaronder het klaarzetten van één der beide motorfietsen. Om hem van de hand te doen.
Een BMW Scarver F650CS om precies te zijn. Ik geloof dat iemand er naar had gevraagd onlangs (maar ik zag de reactie pas gisteren).

AAMOF, hier hèb j'em, sie. M'n pasgepoetste ros.

Hij mag dus van de hand. En hij is er klaar voor. Maar z'n eigenares niet. Want die is binnenkort weer riebedebie en heeft geen zin om internationaal te gaan palaveren over prijzen en andere wereldse details.
Dus alles wacht nog even.

De andere motorfiets wacht op meer ervaren handen en ogen. Om te zien wat nodig is om hem weer rijvaardig te maken. Een chopper is het. Maar hèm zet ik nòg later in de spotlight. Wanneer hij klaar is.

Maar ik wijk af. ActivitEITEN zei ik dus.
Zoals daar òòk zijn: het huis EIN-DE-LIJK nog eens onder handen nemen, van boven tot onder in alle mogelijke betekenissen van het woord, met een stofzuiger en dweil. Best wel wat uurtjes werk, ik geef het u mee.

En dingen bekijken, passen, nog eens bekijken.... en weg doen. WEG! Fijn :)

Een fiets herinrichten. Met een nieuw stuur en nieuw zadel. Zelfs een nieuwe pikkel.
(ooooohhhhhh, ik vraag me af wat D'ollanders dààr van gaan maken :) ). De foto's onthou ik u. Omdat ik te lui ben voor de omweg langs Picasa.

En verder.... geheel onverwacht
en zelfs heel ongewild...
een nieuw fotoapparasie "moeten" kopen. Omdat het andere sinds afgelopen Dardennen-weekend een interne vlek had en de verkoper me niet meteen kon verder helpen.
"Moet naar de reparateur. En wij kunnen u helààs niet zeggen of deze herstelling binnen garantievoorwaarden zal vallen".
Vriendelijk genoeg hoor, de verkopers (hoewel de jongste van de twee me wat te loom was naar m'n zin, maar goed.... ik leerde hem in de loop van m'n uur aanwezigheid aan de verkooptoog appreciëren voor wie en wat hij was.
IS! IS! Hij is het nog steeds want ik beging géén moorden voor de vlek op m'n lens.)

Tevens (wat een woord!). TEVENS ben ik wederòm te lui om foto's van Dardennen te plaatsen. Maar ik beloof ze voor later. Ik heb ze al verkleind. Alleen het plaatsen op dit blog valt me te zwaar voor één en dezelfde avond.

...
alhoewel....
A zeggen en geen B.... soms ben ik wat flauw.

gezellig contrasten

de natuur die haar werk nog mag doen... blijkbaar

met resultaten als deze tot gevolg. Of course :)

gezellige zusjes

ik kan er maar niet genoeg van krijgen (valt het op?)

et voilà het object van mijn frustratie. De vlek BINNEN in de lens...

Er zat wel nog méér in het apparasie maar ik heb m'n best gedaan voor  1 avondje schrijven.
En hoop te hebben bewezen dat de vlek en onzekere verwijdering ervan binnen dit een pakweg een week of 3-4-5-6 reden genoeg was om over te gaan tot de aanschaf van een nieuw fotoding (een mens heeft maar beperkte mogelijkheden om de vlek in de wolken weg te stoppen, niewaar?) Niet dat ik dat zo graag dééd. Maar een vrouw moet doen.... yup......

Ziezo.
Dankzij deze post moet ik toegeven
tot m'n scha en schande
dat de voorbereiding van de reiskoffer, gepland voor vandaag..... niet doorging. Zoals altijd.

Ik ben een oen.
Maar dan wel een consequente oen :)