I struggle to find titles nowadays....

Ik wil het graag over heel veel dingen hebben
maar ze ruiken allemaal naar
klagen
en zagen
of ontevreden
of niet content

soms ook gewoon naar
ik weet het niet
of moet ik nu lachen of huilen?

dat ik tegenwoordig een omweg moet gebruiken
om een bericht te kunnen plaatsen
helpt ook niet echt

maar het hele zootje
komt neer op

ik ben het niet waard dat ik buiten kom
maar ik doe graag alsof
en geef me niet gewonnen

dus ik kom TOCH buiten
MET een glimlach
EN een (voorwaar oprechte) blijk van contentement (want je eigen demonen overwinnen is altijd reden tot vieren, zelfs al glip je onmiddellijk daarna weer terug in je maalstroom. wat telt, is dat dat je probéérde en probéren doe ik altijd)

dus spreek ik af
kleed ik me op (of doe een poging in die richting)
ga ik uit
dans ik wanneer het kan
en zing ik luidop (................................ in de auto)









maar blijf ik fundamenteel









ontevreden met mezelf
in een niet onbelangrijke reeks opzichten
maar voorlopig
laat me eerlijk zijn
de fysieke
die tegelijk de oorsprong
en het gevolg is
van hoe ik me voel

en TEGELIJK
(samen
EN in tegenstelling
met de vorige tegelijk)
er
alles
en niets
toe doet


want



alleen zijn
in al zijn opzichten
(incluis de eenzame soort)

heeft niet gek veel te maken met
gewichten
en flabbetjes

en het overschot
of gebrek eraan

het "schijnt"
eerder gerelateerd te zijn aan
persoonlijkheid
originaliteit
en zelfappreciatie

die zichzelf manifesteren en precipiteren
origineren en uitdeinen
naar anderen die ze percipiëren en appreciëren

waarna een spontane uiting van liefde en gemis groeit bij die éne
zodra die àndere
onvolmaakte maar bubbelend originele zichzelfappreciërende entiteit zich kenbaar maakt

en al de rest verdwijnt
in het niets







ik geef toe







ik vertoef nogal vaak






























in het niets

Nieuw weetje

zonder al te veel commentaar...

 

Deze schoenen had ik aan toen ik thuis kwam van het werk.

...

Dat veronderstelt

dat ik ze aan had toen ik vanochtend naar het werk vertrok.

...

En vermits ik met absolute zekerheid weet 

dat ik géén schoenenwissel heb uitgevoerd in de loop van de dag

.....

no comment.

Nu kàn het iederéén overkomen dat ie (of zie) eens met 2 kleuren sokken de deur uit gaat.

Of zelfs, zoals hier, met twee verschillende schoenen aan de dag begint.

Maar ik vraag u....

hoe vaak overkomt het u

dat u een héle godganse dag

rondloopt met 2 verschillende schoenen

en dat pas ontdekt....

op het moment dat het tijd is om weer naar huis te keren?

Maarrrrr

Het kan nóg beter.

....

Een hele werkdag - van negen tot halfzes - hebben we elkaar gezien, m'n collega's en ik.
En niemand - niet zij en niet ik - zag wat. Een hele dag lang. Met z'n drieën.

Pas wanneer een klant(e) een beetje nadrukkelijk naar m'n voeten scheen te kijken - vertelt men me pas nadien, want ook dat had ik niet gezien - vroeg één van m'n collega's zich af wat er te zien was, daar in de buurt van m'n voeten.
En NOG niets zien!!!!

Ik vind het schitterend. Opmerkelijk zelfs. Hoe onopmerkzaam we met drie vrouwen tegelijk waren, Olijf op kop uiteraard....
Maar goed.... beide slippers schoeien éven gemakkelijk waardoor ik mezelf vergeef dat ik niets voelde.
En wat m'n zicht betreft....
de contactlenzen hadden een defectje vandaag, waardoor ik meer bezig was met de ogen (doorgaans bovenaan in het lichaam gelegen) dan met de lager gelegen voeten.
En.... ik word oud.
En... als u me vandaag zou vragen welke schoenen m'n collega's droegen.... ik zou het u begot niet weten te zeggen.
Waarmee nogmaals is bewezen
dat Olijf oud wordt :-)

Ach ja... een fait divers. Moet kunnen.
Morgen doen we't beter.

Wou ik het weten?

Op een moment dat ik me voorneem om de negativiteit opnieuw achter me te laten
zo veel ik kan
zo vaak ik kan

niet meer te klagen over dit en dat
deze en gene
actualiteit nog nèt genoeg te volgen om niet idioot door het leven te gaan
maar ook niet genoeg om m'n geest neer te laten halen
me niet te veel vragen te stellen
over wie me nu ècht
héél
een beetje
niet
(schrappen wat niet past)
aardig vindt

maar "gewoon" opnieuw
te proberen vlinderen
van dag tot dag,
bloem tot bloem
feest tot feest
afwas tot strijk (het hoort er àllemaal bij)

krijg ik nog eens te maken met de angsten van iemand die me na aan het hart ligt
angsten over iemand ànders die me na aan het hart ligt
vragen die ik me blijkbaar hoor te stellen
over of ik
ècht
héél
een beetje
of niet
aardig word gevonden

en zo'n vraaggesprek stemt me triest

omdat ik liever NIET nadenk over dit soort dingen
omdat ik bij voorkeur over dit soort vragen óver kijk.
Als ik niet weet dat het bestaat, dan bestaat het niet.... iets-van-dat-slag-soort-houding.
U weet wel.... zoals die hele grote vogels doen. Die steltlopers. Die niet vliegen kunnen. Waar biefstukken van gemaakt worden.
Ik zie het niet dus het is er niet.

.....

Tot het gesprek me dwingt om te kijken.
En ik het zie.
En het verdomde spijtig vind dat ik het zag.
Want ik weet niet waaròm.......
Ik weet niet hòe
dit tot stand kwam.
En hòe ik er wat aan kan doen.
ALS er al wat aan te doen is.

Niet dus.
Waarschijnlijk gewoon niet.

Nja...
dan zit je met de vraag....

was ik nu beter af toen ik het niet wist?
Of nu ik het weet?

......
Je ne sais pas.
.....

Ferragosto Parte 1°

De Olijf werd vanochtend wakker. Veel te vroeg. Ergens rond vijven, volgens het fotoapparasie.
Een ochtend...."bezoek" (ik treed niet in detail)  deed me de ochtendlucht opmerken.
En omdat een mens nooit weet hoe vaak hij/zij nog mag wakker worden
Ook omdat een mens in het Noorden nooit weet hoe vaak dit soort ochtenden nog tot dit jaar behoren
maar...
helaas...
omdat een mens op een midweekfeestdag als deze lodderogen heeft en weinig zin om vroeg op te staan....

beperkte ik me tot het halen van het fotoapparasie. Dat beneden lag. Op de tafel. Terwijl ik boven slaap.
Dus haalde ik het, nam een kiek of twee (nog steeds met slaapprut in de waterige kijkers), legde het apparasie ergens neer.... en keerde weer naar de bedstede.
Alwaar de slaap terug werd ingezet voor een uur of drie.

Desalniettemin was het een mooie ochtend.
Met Ferragosto-wensen uit licht onverwachte hoek. Die nog op evalutatie EN antwoord wacht.

Met een beetje geluk kom ik nog terug op Ferragosto. Maar nu schijnt er een waterzon.
En omdat het mooie weer bijna gedaan lijkt
en de afgelopen week thuis niet echt zonnig was
gaat deze Olijf er even van profiteren. Horizontaal en hopelijk in complete rust.
Nu de kreemglàskar met z'n tjingeltjangel is gepasseerd, zou dat moeten lukken.....

Vi auguro tutti un BUON FERRAGOSTO :)

Schijn bedriegt

ik kan geloven
of begrijpen
of eenvoudigweg beide

dat sommigen, zoniet velen,
denken dat
Olijf
een paar plannen in de diepvries heeft gestoken
of erger nog
in de vergeetput

ik kan ook geloven
en veel beter nog
begrijpen
dat het voor sommigen
zoniet velen
geen ene reet uitmaakt
wat Olijf doet
of laat





maar
het verandert niets
aan de zaak
dat alles gaat
zoals het moet gaan
of zoals voorzien
in mijn wereld

en dat
op zich
is meer
dan genoeg

KLIK

hoor ik van tijd tot tijd.

Klik
of Tik

of iets wat daarop lijkt.

Want het komt niet uit een mond of bek of snavel
maar van de conserven
waar ik me o.a. mee onledig hield deze week van gedwongen vakantie.

Weinig gedaan, niet veel mensen of plaatsen gezien
maar dat is OK voor Olijf.
Thuis
dingen doen.
Ongeorganiseerd
maar daarom niet minder enthousiast
en tussendoor een uurtje platliggen meepikken als het weer het toestaat.
Waarom ook niet?

Ops! weer Klik!
ik hoop dat alles deze keer goed gesteriliseerd is geraakt.
Want van vorig jaar moesten een paar conserven letterlijk down the drain.

 

The Human League

zag ik NIET.
Ze waren in de buurt maar ik zag hen NIET.

Eén en ander heeft te maken met m'n cultuurbarbarisme, luiheid, beperkte interesses in muziek en neiging om thuis te zitten.

The Human League zag ik dus niet. Ook niet wie voor en na kwam. Maar daar gaat het niet om.
Ils zag ze wèl en nog geen klein beetje.
En een handvol FB-vriendjes die ik één voor één wel (een beetje of soms een beetje meer) ken maar die van elkaars bestaan (voor zover ik weet) niet afweten.

Wat ik hiermee wil gezegd hebben
is dat Tinternet in het algemeen
en social network in het bijzonder
een merkwaardig fenomeen is.
Want ik weet nu, meestal in real time wie waar is en wanneer.

en dan denk ik
"mochten ze elkaar gekend hebben,
ze zouden elkaar toevallig of opzettelijk
ontmoet hebben... daar aan het podium van The Human League"

voor verslag van het gebeuren, verwijs ik dus naar die andere blogster
die minder barbaar is dan ikzelf
en alles weet van wat zich afspeelt in en rond Antwerpen
en zelfs ver daarbuiten :)

een nieuwe stap

Een post van gisteren haalde dit blog niet wegens te langdradig en zeurderig
en basically zwaar oninteressant.
Wat daarentegen wèl hoge nieuwswaarde heeft, is wat volgt.

Een nieuwe stap in m'n levenspad.
Wie hier sinds het begin (of daaromtrent) las, weet dat Olijf haar eerste "echte" bril online heeft gedeeld.
Sinds die bril, een eerste exemplaar dat méér dan de gebruikelijke 3 tot 5 Euri kostte, zijn nog talloze brillen gevolgd.
Enerzijds ingegeven door verslechtend zicht en anderzijds omdat een mens leert met ervaring. Zo had ik geleerd dat gekleurd metaal, of het nu duur of goedkoop is, z'n kleur stilaan verliest. En dat ook duurdere glazen krassen. Vooràl omdat je die ene bril heel de tijd draagt en hij dus sneller verslijt.

Terùg kwamen de goedkope brilletjes. Eén voor iedere kamer in het huis. Eéntje voor op het werk, één voor in de auto..... veel brilletjes.
Tot stilaan bleek dat één niet volstond.
Stilaan maar duidelijk begon ik te merken dat het probleem niet meer enkel bij het lezen lag maar ook bij het vèrzien.
En zo geschiedde dat ik op den duur rondliep met twee goedkope brilletjes. En voortdurend het ene opzette en het andere weer af. Om nog te zwijgen van het zonnebrilprobleem deze zomer. En m'n brillencollectie doorheen het hele huis....

Afijn.
Ik was het beu en besloot de dubbelzichtbril te proberen. De raadgevingen van ervaringsdeskundigen terzake liepen erg uiteen dus daar kon ik helaas niet gek veel mee maar het simulatiebord bij de opticien trok me NIET over de streep. Ik zag - naargelang de prijs van de glazen meer of minder - wazige zones aan beider zijden van de ogen en dat leek me weinig leuk.

uiteindelijk dacht ik ...."laat me eens iets nieuws proberen".
Nieuw voor mij, dat is. Er is nix nieuws aan wat ik deed. Miljoenen gingen me voor en deden dat goed. Maar ik had het nog nooit overwogen en ging dat nu wèl doen.

Contactlenzen. Voor ver. Zodat ik nog enkel een leesbrilletje nodig heb. Zoals "vanouds". Pakken handiger en geen wazige hoeken in m'n gezichtsveld.

dus die dingen ging ik vandaag "passen". En leren in- en uithalen. Hetgeen ik schitterend bleek te doen, als ik de verkoopster mag geloven.

Dus
voor de tweede keer in de geschiedenis van dit blog
maakt u online een verandering in oogaankleding mee bij Olijf.

Ik durf wedden dat u dàt niet had verwacht toen u vanochtend nietsvermoedend opstond!
Wat een nieuws, wat een nieuws :)

deze foto kwam ik zonet heel toevallig hier tegen, met de titel
"Do you think I should get contacts?"
Ik vond hem leuk toepasselijk :)