Venus, ossenworst en pluggen

oftewel... de praktische kant van het leven ... minus Venus dan.

Terwijl ik achter een regenachtig raam mezelf afvraag wanneer ik nog es wat ga schrijven, wil ik een hongertje stillen. En duik de koelkast in. Die niet echt leeg is maar tegelijk weinig inspiratie biedt. Net als dit weer trouwens.

M'n ongeïnspireerd oog valt op een souvernirtje uit Holland. Pardon, Nederland. Wat ben ik, Belg, toch slordig met m'n taal.

Afgelopen weekend was uw aller Olijf te gast bij juffrouw L. En haar warme ouders. En haar wijze zoons.
Er werd gepraat, gefietst (jewèl... in Amsterdam onder andere!), gekiekt, gekookt en zelfs gedanst. Olijf maakte zelfs nog eens kennis met de term "touche" in de meest moderne zin van het woord. Maar daarover later misschien meer.

Ik ging iets achter de kiezen stoppen zonet. Bij wijze van aperitief.
En stootte op dit.

Neem nota asjeblief. Olijf voegde een referentiepunt toe. De euro. Opdat hij moge vallen...
Vòòr u liggen enkele exemplaren van Kleintje Smeer Leverworst. Volle 20 (schrijve en leze TWINTIG) gram per stuk. "Lekker makkelijk zonder knoeien..... Liever Kips!"
(en nu hoop ik gecontacteerd te worden door de Kips-fabrikant die met graagte zijn advertenties tegen betaling op mijn blog plaatst....)

Wat, vraagt u zich ongetwijfeld af, heb ik met Kleintje Smeer Leverworst?
Wel... nix eigenlijk. Behalve dat ik die kleine porties grappig en handig vind. En zuinig, maar dat is dan weer een voorspelbare stelling.

De weloverwogen aankoop van Kips vond plaats na de wonderlijke ontdekking van ... Ossenworst, nòg zo'n ding dat Olijf nooit eerder had gezien.
Zaterdagavond, op weg van Amsterdam over Hoorn naar Groningen, was een AH-tussenstop noodzakelijk. Albert Heijn... m'n eerste.
L spurtte als een volleerde speedshopper door de supermarkt en kwam even later met een zak vol voedsel aan de kassa. Daar meende ik een zakje worstjes te zien. En keek niet verder. Het zàg eruit als worst dus ik nam ààn dat het worst was.
Tot ik de ochtend nadien m'n bijna-ontbijt-op-bed nuttigde. ("Bijna", tussen haakjes, omdat één der zonen net onderaan de trap stond met een feestelijk gevuld dienblad... toen Olijf met haar slaapkop naar beneden strompelde.... hoe onwézenlijk lief is dat?????).
Hoe dan ook, m'n broodje was gesmeerd. En Olijf at. Lekker gekruide Filet Américain meende ik... tot bleek dat ik Ossenworst at.
Ossenwàt? Yep, Ossenworst. Déze.

Deze keer 210 grammen netjes verdeeld in 3 worstjes. In mijn wereld zijn dat 70 grammen per portie. Nog steeds erg handig. En luchtdicht afgesloten, zodat je de zaak rustig kan spreiden over meerdere dagen  - en dito sneetjes brood - zonder voortdurend te tobben over voedselvergiftiging.
In het leven van een single vrouw niet geheel onbelangrijk, dacht ik zo.

When in Rome...  denk ik steeds in het buitenland.... gedraag ik me als een Romein. En koop de lokale delicatessen. Al was het maar omdat ze me slaan met verwondering. Ook en vooràl omdat we (de Nederlanders en wij, Vlamingen) slechts op een booscheut van elkaar wonen en er tòch andere gewoontes op na houden.

De handigheden in het dagelijks leven.

Zoals daar ook zijn: deze.

Zelftappende pluggen. Voor gipsplaten en zachte ondergronden.
Speciaal voor L, die daar ongetwijfeld een ander en véél professioneler woord voor heeft.
Olijf had wat nodig voor een steeds loskomende schroef (twee zelfs) in ... een zachte ondergrond.
Bij deze, sinds vanavond, hoop ik dat euvel te hebben opgelost. Zodat de lintrol van het rolluik aan m'n keukenraam niet langer loskomt.
Ik hoop, beste klusmevrouw (u weet wie  u bent :)) dat m'n keuze de juiste was.

En Venus?
Die stond gisterochtend ergens tussen halfzes en zeven uur in de ochtend tussen Aarde en Zon. Ze zou als een zwart vlekje passeren en wij zouden dat kunnen observeren. Uitgerust met een verduisterend dingetje om onze ogen niet te verbranden.
...
Uitgerust was ik alvast niet toen ik om vijf uur totààl onverwacht wakker werd. Zomaar. Tegen alle gewoonten in. Want ik dòe daar niet aan, aan spontaan wakker worden op onmenselijke tijdstippen.
Maar op 6/6 deed ik dat dus wèl. En dacht aan Venus.
Tja... dan kan je net zo goed even uit je bed rollen en naar de hemel gaan turen, niet?
Die muizengrijs bleek... voor zover je dat kon zien door de gietende regen.
Olijf sukkelde terug in bed en sliep even verder. In tegenstelling tot alle prof- en amateurastologen die ergens op één of andere toren vergeefs hadden zitten wachten op een gebeurtenis die pas binnen 100 jaar of wat opnieuw voorvalt.
Niet in ons leven, dus. Of althans, niet in dit leven.
Misschien zie ik het volgende keer wel, wanneer ik terugkeer als konijn.
Of varken.
Of Kalf(sleverworst).
Van de Albert Heijn.



1.
Aaaaah... u dacht dat u iets NUTTIGS ging lezen deze keer????
Helaas Pindakaas. Ook uit de Albert Heijn :)

2.
Allez, toegift dan.
U zag weer foto's. En u denkt misschien "die Olijf heeft het uitgedokterd, hoe ze de 1GB-limiet kan overschrijden".
Ewel ... ja.... misschien.
Als ik het goed begreep (en tot hiertoe lijkt dat het geval te zijn), dan worden foto's en filmpjes ONDER een zekere grootte NIET meegerekend in de toegestane gigabyte. Dus moet je ze verkleinen als ze te groot zijn. Hetgeen ik vandaag deed. En slaagde in m'n bedrieglijke opzet.
Probleem opgelost.
Ware het niet dat ik zo luuuuuuiiiiiii kan zijn. Foto's verkleinen..... Pfoe!!!!!
(maar geef toe... bent u niet ont-zèt-tend blij dat u m'n worstjes mocht aanschouwen?????)