donderdag 10 april 2014

Pandaland

het dier, niet de auto.

Ik ben gek op de auto maar heb hem (nog) niet.
Op het dier zou ik in wezen ook gek zijn, ware het niet dat het bijzonder uitheems is.

Apenland nummer twee = Pandaland. Een voorschoot groot
.... - niet onbelangrijk intermezzo voor de NL: voorschoot is een schort die je voorbindt, voor je schoot (niet in de zin van een verleden tijd van schieten maar de schoot als onderdeel van je lichaam, het deel van je moeder waar je op bijna Bijbelse wijze uit voortkwam) - 
een speek groot dus
... - speken is spuchelen is spugen ... is vooral, als het allemaal wat meevalt, redelijk klein, waarmee de omvang van het land hopelijk op licht metaforische maar vooral voldoende adequate wijze omschreven is -
het land der Belgen waar Panda's naar worden overgevlogen
en later Chinese hoogwaardigheidsbekleders, ook vliegend
en beide zwaar gefinancierd door één of andere overheid
die later zijn centen gaat halen waar die het best te vinden zijn
..; jawel....

Dat land, dat wèl betalingen online toestaat met kredietkaarten van alle oorsprongen (kan een oorsprong meervoudig?.... hmmmmm.....), laat een boel andere wantoestanden óók toe.
We gaan er (nog) niet aan falliet, zoals het zuiden pleegt te doen
maar het lijkt evengoed nergens op.
Ons land heeft dan weer het geluk dat de meeste onderdanen even mak zijn als Olijf. Klagen vanuit de zetel maar niet naar buiten komen om er goed boos over te worden.

Regerende instanties die hun gelederen in een eerste stap maar vooral met veel tamtam afslanken
om daarna met opvallend minder tamtam de overblijvende leden een fikse opslag te geven.
Dat is iets waar de gemiddelde Griek waarschijnlijk een kleine massa-optocht voor organiseert.
De Belg niet. Die palavert in zijn woonkamer. Of post iets op Facebook.

U hoort mij  niet hàrder zijn voor de Gemiddelde Belg dan ik voor mezelf ben. Toch even duidelijk wezen. Ik vind mijn zetel óók te comfortabel om eruit te komen. De occasionele gesprekspartner op het werk of in de naastenkring is voor mij al méér dan publiek genoeg om m'n eigenste maatschappelijke verbeteringen aan te verkondigen.

Afijn. In Pandaland zijn er ook problemen. Andere problemen maar desalniettemin: problemen.
Grote, kleine, oplosbare, schandalige, onbegrijpelijke, publieke en geheime.
En onnozele.
Zoals deze. De gemiddelde mortaliteit van onze digiboxen.
Of ook: hoe creëer ik eerst verplichte afhankelijkheid en hoe spring ik daar een handvol jaren later mee om?

3 opmerkingen:

  1. Zeer effectieve oplossing voor het laatste: schaf de tv af. Heb de mijne 'per ongeluk' in oude huis laten staan en ik geniet van de rust (en de tuin, muziek....wat niet al)
    Dan nog even zeiken , pardon zagen, rompere...wat je wilt, over DIT en DAT
    heet dat echt 'die' schort. Is het dan ook 'de' schort? Ik spreek liever van 'het' en 'dat' schort. En hoe zit het in Vlaanderen met ... deksel en .... matras?

    Ja, er was iets met een panda en Wallonië en di Rupo. Heb het fijne er -gelukkig- niet van mee gekregen. Dat heb je zo, zonder tv.

    De panda auto heb ik eens vergeleken horen worden met een 'omgevallen telefooncel'. Vond ik wel treffend.

    Ik geloof trouwens dat zelfs Belgen en Nederlanders de straat op zouden gaan als hun salaris gehalveerd wordt. Dubbel probleem is dat er volgens mij nooit serieus belasting is geheven, en de Grieken die dat zouden moeten doen, die investeren het geld niet in het land. Zelfs niet in Panda's.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Moest ik niet in het noorden van dat speekdinges wonen ik zou het kwijt zijn (het noorden that is).

    BeantwoordenVerwijderen
  3. "Berusten" is een nationale sport geworden.

    BeantwoordenVerwijderen