Kleren. Weg. Buiten. Opgeruimd.
Blij daarom.
En ook boos.
we lossen het wel op. vroeg of laat.
Liefst vroeg.
Het is tijd.
Méér dan tijd.
maandag 16 december 2013
Jantjie
In de reeks "dingen die ik niet begrijp"
wil ik voor mezelf en andermans nageslacht
alwéér even linken naar een andere site.
Nelson is niet meer. Mandela dus.
En dat heeft op veel manieren de wereld aangegrepen. Naar mijn kleine mening terecht.
In de afgelopen week zijn een heleboel vooraanstaanden, wéreldleiders zelfs, afgezakt naar Zuidafrika. Ergens hoorde ik dat het heengaan van Mandela heeft gezorgd voor een record aantal Groten Der Aarde op één en dezelfde plek.
Good for him. (en dat méén ik, in de best mogelijke betekenis)
Tot hiertoe niets wat m'n petje te boven gaat.
De aanwezigheid van Jantjie daarentegen......
Ik zal toegeven, door werk en andere bezigheden heb ik niet veel méér van Mandela's memorial en begrafenis gehoord of gelezen dan wat 's ochtends op de radio werd gezegd en later ergens op Tinternet ge- of herpost werd.
Dus voel u niet schuldig als u niet meteen weet wie Jantjie was. Tot zonet kende ik 's mans naam ook niet.
Maar nu dus wel.
Want hij was de gebarentolk, die op de herdenkingsdienst één der beste plaatsen had. Vooraan. Naast de Groten Der Aarde. VLAK ernaast.....
Op zich zou dat dus geen wereldnieuws moeten zijn. Ook doven en slechthorenden hebben recht op tekst en uitleg bij megagebeurtenis als deze.
Het opmerkelijke aan Jantjie (Thamsanqa, voor de volledigheid) is dat hij helemaal geen gebarentolk bleek te zijn. Sterker nog, dat de firma waarvoor hij beweerde te werken óók niet bestaat.
Deze man, die volgens dit artikel Schizofrenie ter zijner verdediging heeft aangeroepen ((ja, als het al absurd beyond belief is,... waarom er dan niet meteen een extra schepje bovenop doen?), stond op enkele passen van één der meest beschermde mannen ter wereld. Den Barak.
Zomaar. Ernaast.
En niemand had gecheckt wie Jantjie was, zo te zien.
Wat ik begrijp aan deze situatie, is dat het overlijden van een ikoon als Mandela heel wat denk- en organiseerwerk met zich meebrengt. Maar ik ga ervan uit dat dat niet bij één man of vrouw ligt. En dat er zoiets als rampenscenario's en protollen bestaan voor eventualiteiten als deze.... zelfs in Zuidafrika.
Bij het veiligheidsaspect stel ik me een vraag of twee. Heel voor de hand liggende vragen.
En terwijl ik het hele voorval met de beste wil van de wereld niet begrijp,
vind ik het op een vreemde wijze sympathiek.
Dat dat nog kàn, vandaag de dag.
Naast Barak Obama gaan staan zonder dat ook maar IEMAND van security zich vragen heeft gesteld bij jouw aanwezigheid....
En om het plaatje helemààl compleet te maken... total gibberish praten terwijl je naast The President of the United States of America staat...
Je moet het maar doen.... :-)
De episode ging niet onopgemerkt voorbij, zoveel is duidelijk. Dit is een parodie waardig. En die zie je (hopelijk) hier.
Tenslotte, omdat Jantjie beweert dat niet-lijders niet begrijpen hoe moeilijk om dragen Schizofrenie wel is, mijn persoonlijke bijdrage om hem een hart onder de riem te steken. Ik begrijp hèm wèl. Met nadruk op beide woorden :-)
wil ik voor mezelf en andermans nageslacht
alwéér even linken naar een andere site.
Nelson is niet meer. Mandela dus.
En dat heeft op veel manieren de wereld aangegrepen. Naar mijn kleine mening terecht.
In de afgelopen week zijn een heleboel vooraanstaanden, wéreldleiders zelfs, afgezakt naar Zuidafrika. Ergens hoorde ik dat het heengaan van Mandela heeft gezorgd voor een record aantal Groten Der Aarde op één en dezelfde plek.
Good for him. (en dat méén ik, in de best mogelijke betekenis)
Tot hiertoe niets wat m'n petje te boven gaat.
De aanwezigheid van Jantjie daarentegen......
Ik zal toegeven, door werk en andere bezigheden heb ik niet veel méér van Mandela's memorial en begrafenis gehoord of gelezen dan wat 's ochtends op de radio werd gezegd en later ergens op Tinternet ge- of herpost werd.
Dus voel u niet schuldig als u niet meteen weet wie Jantjie was. Tot zonet kende ik 's mans naam ook niet.
Maar nu dus wel.
Want hij was de gebarentolk, die op de herdenkingsdienst één der beste plaatsen had. Vooraan. Naast de Groten Der Aarde. VLAK ernaast.....
Op zich zou dat dus geen wereldnieuws moeten zijn. Ook doven en slechthorenden hebben recht op tekst en uitleg bij megagebeurtenis als deze.
Het opmerkelijke aan Jantjie (Thamsanqa, voor de volledigheid) is dat hij helemaal geen gebarentolk bleek te zijn. Sterker nog, dat de firma waarvoor hij beweerde te werken óók niet bestaat.
Deze man, die volgens dit artikel Schizofrenie ter zijner verdediging heeft aangeroepen ((ja, als het al absurd beyond belief is,... waarom er dan niet meteen een extra schepje bovenop doen?), stond op enkele passen van één der meest beschermde mannen ter wereld. Den Barak.
Zomaar. Ernaast.
En niemand had gecheckt wie Jantjie was, zo te zien.
Wat ik begrijp aan deze situatie, is dat het overlijden van een ikoon als Mandela heel wat denk- en organiseerwerk met zich meebrengt. Maar ik ga ervan uit dat dat niet bij één man of vrouw ligt. En dat er zoiets als rampenscenario's en protollen bestaan voor eventualiteiten als deze.... zelfs in Zuidafrika.
Bij het veiligheidsaspect stel ik me een vraag of twee. Heel voor de hand liggende vragen.
En terwijl ik het hele voorval met de beste wil van de wereld niet begrijp,
vind ik het op een vreemde wijze sympathiek.
Dat dat nog kàn, vandaag de dag.
Naast Barak Obama gaan staan zonder dat ook maar IEMAND van security zich vragen heeft gesteld bij jouw aanwezigheid....
En om het plaatje helemààl compleet te maken... total gibberish praten terwijl je naast The President of the United States of America staat...
Je moet het maar doen.... :-)
De episode ging niet onopgemerkt voorbij, zoveel is duidelijk. Dit is een parodie waardig. En die zie je (hopelijk) hier.
Tenslotte, omdat Jantjie beweert dat niet-lijders niet begrijpen hoe moeilijk om dragen Schizofrenie wel is, mijn persoonlijke bijdrage om hem een hart onder de riem te steken. Ik begrijp hèm wèl. Met nadruk op beide woorden :-)
 | |
| (Ontvangen via Tinternet) - Hoort u soms stemmen? - (Zeg hem Nee) - Nee dokter | - |
woensdag 11 december 2013
Barak-Selfie
en ook HIER een linkje
dat me in de schoot werd geworpen
en dat me bewijst (en u ook, hopelijk)
dat we allemaal "maar" mensen zijn.
of zoals iemand uit m'n kindertijd ooit zei
"as de keuning schèt, dèn stink et oêk zenne"
Veel plastischer dan dat kon ik het zelf niet bedenken :-)
dat me in de schoot werd geworpen
en dat me bewijst (en u ook, hopelijk)
dat we allemaal "maar" mensen zijn.
of zoals iemand uit m'n kindertijd ooit zei
"as de keuning schèt, dèn stink et oêk zenne"
Veel plastischer dan dat kon ik het zelf niet bedenken :-)
XX and single
Een link die ik graag een beetje wil bewaren
Zonder verdere commentaar
U begrijpt wellicht waarom.
.... aaand... Smile :-)
Zonder verdere commentaar
U begrijpt wellicht waarom.
.... aaand... Smile :-)
zondag 1 december 2013
KROLspeld
is een strafalcione, weet ik nu. Want het moet KRULspeld zijn en dat dat een Blunder was, leerde ik via Wordreference alwaar ik strafalcione opzocht, naar aanleiding van een voor u waarschijnlijk oninteressant online artikel in mijn vadertaal.
Ik leer bij.
Of ik zou heel graag bijleren.
Maar er blijft vaak weinig hangen.
En dat heeft niets (nee NIETS) met dommigheid te maken (Oh Yes. Oh Noo. I don't forget that easily... ;-) ) maar met veranderend leervermogen.
Dat we er niet jonger op worden.
En dat we vaster in oude gewoonten zitten. Bievoorbeeld.
Zo hou ik mezelf graag voor dat ik taal leuk vind. Sterker nog... ik vind taal verdorie èr-rug leuk.
Of ik er wat goeds mee aanvang, mag ik zelf niet zeggen. U vindt het soms amusant, lees ik. En dan ben ik blij.
Nu ja.
Als ik taal leuk vind, dan zou het - relatief gesproken - net dat béétje gemakkelijker moeten zijn om ermee bezig te zijn. Wegens leuk. En Luchtig. En dus no sweat om het (bij) te leren.
Spijtig genoeg merk ik bij mezelf dat het nèt dat beetje minder gemakkelijk gaat dan ik graag had gezien.
Vooràl in de aanpasbaarheidsafdeling.
In het Italiaans meerbepaald.
Ik kan me voorstellen dat u er weinig boodschap aan hebt, maar een niet onbelangrijk deel van m'n lust en leven speelt zich af in de woordspelerij. Ingewikkeld hoeft dat niet te zijn (en velen doen het zoveel beter, een eigenschap die ik met gepaste eerbied bewonder) maar spelen is fijn.
Binnen dit en een paar handenvol maanden zal ik me voor een half jaar verplaatsen naar GINDS. Italia dus.
En nu valt de eurocent opnieuw. Nòg maar eens. Dat ik niet kan in mijn vadertaal wat ik denk te kunnen in mijn moedertaal. Spelen. Koteren. Stuzzicare.
"Jamaar" zegt een oude schoolvriendin me (die ik gisteren, na alweer zo'n 10-12 jaar en enkele FB-chats, gisteren herontmoette) "ik dacht dat jij VLOT Italiaans praatte. Niet dan?"
Ik geef toe dat het niet eenvoudig is
om uit te leggen dat - JA! - ik heel erg veel Italiaans begrijp (plak daar maar eens een cijfer op)
en - JA! - ik me in de dagdagelijkse wereld meer dan behoorlijk uitdruk
maar - NEE verdorie! - ik de taal niet voldoende meester ben om me in al (of de meeste) van z'n nuances uit te drukken, laat staan te manisfesteren. En dat dat me vaak frustreert. Vooràl wanneer ik graag indruk wil maken op deze of gene. Of tenminste te doen alsof ik méé ben. Hetgeen niet is. Of gebeurt.
Taal is overigens altijd een belangrijke (verdedigings)linie geweest in dit leven. Voor Olijf. Om allerlei goede en slechte redenen.
GINDS gaan vertoeven, temidden van (tja, ik vind dat dus) een èr-rug mooi volk (puur esthetisch bekeken) .... en dat ene (relatief!!!!) tekort niet kunnen goed maken met een andere kwaliteit (in dit geval een radheid van tong)... het boezemt me enige......... ongerustheid ... in.
ANGST is een véél te groot woord. Maar de ongerustheid is aanwezig.
Om de vraag off ik niet ga vloeken op mezelf
voor het gebrek aan snelheid en scherpte en nuance.
En dus leer ik graag bij. Sowieso. Zelfs zonder dreiging van nakend ongenoegen.
Maar niet alles blijft hangen.
Zoals ... wat was het ook weer?.... strafalcione.
Of bisbigliare, wat Fluisteren betekent (en ik vandaag niet kan gelóven dat ik het woord in bijna een halve eeuw NOOIT heb hoeven gebruiken....)
Of palinsesto, een woord dat ik bijna dagelijks hoor op de RAI en pas vandaag (ondanks vermoedens naar z'n betekenis) werkelijk opzocht en waarvan ik bevestigd zag dat het Programmatie betekent.
Maar ook veel eenvoudiger dingen blijven niet hangen. Zó eenvoudig en alledaags dat ik ze op dit eigenste ogenblik zelfs vergeten ben. Maar die me binnenkort wel weer de muren zullen opjagen van danige frustratie.
Nou ja... just sayin' dus. Gewoon even stoom afblazen. Over de onzekerheden van een doordeweeks mens. Met doordeweekse gedachten. Die ongetwijfeld even intelligent zijn als die van de Wall Street Trader ... maar ànders.
Ik leer bij.
Of ik zou heel graag bijleren.
Maar er blijft vaak weinig hangen.
En dat heeft niets (nee NIETS) met dommigheid te maken (Oh Yes. Oh Noo. I don't forget that easily... ;-) ) maar met veranderend leervermogen.
Dat we er niet jonger op worden.
En dat we vaster in oude gewoonten zitten. Bievoorbeeld.
Zo hou ik mezelf graag voor dat ik taal leuk vind. Sterker nog... ik vind taal verdorie èr-rug leuk.
Of ik er wat goeds mee aanvang, mag ik zelf niet zeggen. U vindt het soms amusant, lees ik. En dan ben ik blij.
Nu ja.
Als ik taal leuk vind, dan zou het - relatief gesproken - net dat béétje gemakkelijker moeten zijn om ermee bezig te zijn. Wegens leuk. En Luchtig. En dus no sweat om het (bij) te leren.
Spijtig genoeg merk ik bij mezelf dat het nèt dat beetje minder gemakkelijk gaat dan ik graag had gezien.
Vooràl in de aanpasbaarheidsafdeling.
In het Italiaans meerbepaald.
Ik kan me voorstellen dat u er weinig boodschap aan hebt, maar een niet onbelangrijk deel van m'n lust en leven speelt zich af in de woordspelerij. Ingewikkeld hoeft dat niet te zijn (en velen doen het zoveel beter, een eigenschap die ik met gepaste eerbied bewonder) maar spelen is fijn.
Binnen dit en een paar handenvol maanden zal ik me voor een half jaar verplaatsen naar GINDS. Italia dus.
En nu valt de eurocent opnieuw. Nòg maar eens. Dat ik niet kan in mijn vadertaal wat ik denk te kunnen in mijn moedertaal. Spelen. Koteren. Stuzzicare.
"Jamaar" zegt een oude schoolvriendin me (die ik gisteren, na alweer zo'n 10-12 jaar en enkele FB-chats, gisteren herontmoette) "ik dacht dat jij VLOT Italiaans praatte. Niet dan?"
Ik geef toe dat het niet eenvoudig is
om uit te leggen dat - JA! - ik heel erg veel Italiaans begrijp (plak daar maar eens een cijfer op)
en - JA! - ik me in de dagdagelijkse wereld meer dan behoorlijk uitdruk
maar - NEE verdorie! - ik de taal niet voldoende meester ben om me in al (of de meeste) van z'n nuances uit te drukken, laat staan te manisfesteren. En dat dat me vaak frustreert. Vooràl wanneer ik graag indruk wil maken op deze of gene. Of tenminste te doen alsof ik méé ben. Hetgeen niet is. Of gebeurt.
Taal is overigens altijd een belangrijke (verdedigings)linie geweest in dit leven. Voor Olijf. Om allerlei goede en slechte redenen.
GINDS gaan vertoeven, temidden van (tja, ik vind dat dus) een èr-rug mooi volk (puur esthetisch bekeken) .... en dat ene (relatief!!!!) tekort niet kunnen goed maken met een andere kwaliteit (in dit geval een radheid van tong)... het boezemt me enige......... ongerustheid ... in.
ANGST is een véél te groot woord. Maar de ongerustheid is aanwezig.
Om de vraag off ik niet ga vloeken op mezelf
voor het gebrek aan snelheid en scherpte en nuance.
En dus leer ik graag bij. Sowieso. Zelfs zonder dreiging van nakend ongenoegen.
Maar niet alles blijft hangen.
Zoals ... wat was het ook weer?.... strafalcione.
Of bisbigliare, wat Fluisteren betekent (en ik vandaag niet kan gelóven dat ik het woord in bijna een halve eeuw NOOIT heb hoeven gebruiken....)
Of palinsesto, een woord dat ik bijna dagelijks hoor op de RAI en pas vandaag (ondanks vermoedens naar z'n betekenis) werkelijk opzocht en waarvan ik bevestigd zag dat het Programmatie betekent.
Maar ook veel eenvoudiger dingen blijven niet hangen. Zó eenvoudig en alledaags dat ik ze op dit eigenste ogenblik zelfs vergeten ben. Maar die me binnenkort wel weer de muren zullen opjagen van danige frustratie.
Nou ja... just sayin' dus. Gewoon even stoom afblazen. Over de onzekerheden van een doordeweeks mens. Met doordeweekse gedachten. Die ongetwijfeld even intelligent zijn als die van de Wall Street Trader ... maar ànders.
DOM
Naar aanleiding van enkele - overigens zéér sympathieke èn gewaardeerde - reacties
poot ik hier graag even neer
dat het Olijfmens een hypocriet is.
Nou ja
néé
dat wilde ik niet zeggen.
*we moeten zàchter zijn met onszelf* , fluistert ze zichzelf in en ze herpakt zich.
Het Olijfmens provoceert al eens graag. Voilà. Dat zal het zijn.
Wanneer herhaaldelijk wordt geschreven dat ik Dom ben,
dan méén ik dat
.... in de zin van.... "ik merk dat ik er niets van begrijp"
of "dit gaat m'n petje te boven"
of ook "hier ben ik te simpel/eenvoudig/... voor"
Ziet u?
Neen, The OliveWoman is niet dom. Niet in de klassieke zin van het woord.
Maar er zijn wèl een massa dingen die ik niet vat.
en - voor alle duidelijkheid - in veel gevallen niet eens wil probéren vatten. Omdat het me de moeite van het denkwerk niet waard is.
... hoewel ik dan lieg.
Want terwijl ik die gekke dingen niet echt wil snappen
en ze niet werkelijk wil bestuderen
steek ik er wèl tijd en vingerwerk in (speeksel is in blogtermen moeilijk te verdedigen). Al vragen stellend. Hier, Publiek.
En waar u, schattige lezer, dan op antwoordt en zodoende m'n geest verheldert of m'n ego streelt. Soms zelfs jouw hart onder mijn riem steekt.
Waarvoor dank. Want dat is leuk.
Zo. Deze keer heb ik gezegd.
En dient zich een foto aan. Van een OlijfMens in betere dagen. Van lichte zinsverbijstering.
I hope you like ;-)
poot ik hier graag even neer
dat het Olijfmens een hypocriet is.
Nou ja
néé
dat wilde ik niet zeggen.
*we moeten zàchter zijn met onszelf* , fluistert ze zichzelf in en ze herpakt zich.
Het Olijfmens provoceert al eens graag. Voilà. Dat zal het zijn.
Wanneer herhaaldelijk wordt geschreven dat ik Dom ben,
dan méén ik dat
.... in de zin van.... "ik merk dat ik er niets van begrijp"
of "dit gaat m'n petje te boven"
of ook "hier ben ik te simpel/eenvoudig/... voor"
Ziet u?
Neen, The OliveWoman is niet dom. Niet in de klassieke zin van het woord.
Maar er zijn wèl een massa dingen die ik niet vat.
en - voor alle duidelijkheid - in veel gevallen niet eens wil probéren vatten. Omdat het me de moeite van het denkwerk niet waard is.
... hoewel ik dan lieg.
Want terwijl ik die gekke dingen niet echt wil snappen
en ze niet werkelijk wil bestuderen
steek ik er wèl tijd en vingerwerk in (speeksel is in blogtermen moeilijk te verdedigen). Al vragen stellend. Hier, Publiek.
En waar u, schattige lezer, dan op antwoordt en zodoende m'n geest verheldert of m'n ego streelt. Soms zelfs jouw hart onder mijn riem steekt.
Waarvoor dank. Want dat is leuk.
Zo. Deze keer heb ik gezegd.
En dient zich een foto aan. Van een OlijfMens in betere dagen. Van lichte zinsverbijstering.
I hope you like ;-)
Abonneren op:
Posts (Atom)