ik begrijp niet

wie dit kan zien
en niet kan begrijpen

dat we verdomme
alléén maar
MENSEN
zijn

ik kan niet stoppen met huilen

en daar zijn redenen voor

enkele daarvan zijn te persoonlijk
om ze hier uit de doeken te doen

maak u geen zorgen
ik schrijf die èlders weg
en verwerk ze met gepaste spoed.


de reden
die ik hier wel deelachtig kan maken
is onze wereld
en wat daarin gebeurt

u weet het wel
IS - isis - isil - daesh.....
ik zocht tot op heden nog stééds niet op hoe 1 organisatie
van ontspoorde individuen
zoveel verschillende namen kan hebben

maar
what's in a name?
wat ze dóen is de kwestie
en waaròm ze het doen
en welk ons aandeel daarin is (en dat blijkt niet min te zijn)

ik huil
omdat onze maatschappij
er niet in slaagt
anderen lief te hebben
in al hun echtheid


Ik huil
omdat sociale media
ons overspoelen met hoopgevende video's
van mensen die het wèl goed menen met elkaar

mensen waarvan ik denk
"ik hou van jou"
"jij bent goed bezig"
"jij maakt een verschil"


en ik huil
omdat àlle goede bedoelingen ter wereld
àlle geweldige initiatieven

NIETS betekenen
zolang onze wereldorde niet verandert.
Geld en Macht
Macht en Geld
zolang onze wereld
-Visie
-Economie
-Orde
niet wordt herbekeken

zal er niets veranderen

en dààrom huil ik

dat heet
de wanhoop nabij

Lieve mens

Ik schrijf tot u, lieve mens
als mens.
Niet als (geboren) christen
want ik bèn het niet, zo christelijk.

Ik zie u
werkend, lopend, lachend
soms schreiend
niet goed wetend waarheen
net als ik
of net nièt als ik

Ik weet het niet.

Ik weet wèl dat u
net als ik
gewoon wat leven wil.
Rustig. Bezig.
Liefst geliefd en in peis en vree.

Ik kijk in uw bruine ogen
en zie geen Marokkaan, Turk of Syriër.
Ik zie een man.
Een broer.
Een vader.
Een zoon.

Iemand die hoopt
met een beetje geluk
en - als het meezit - een kleine helpende hand,
om wat te màken van z'n leven.

Of dat nu groots is
of kleiner.
Het maakt niet uit.
U wil gewoon vooruit. Of ter plaatse blijven.
Alles,
maar niet achteruit.

Ik zie u ploeteren
zoeken
probéren
en vaak, helaas héél vaak
met uw kop tegen de muur lopen
Omdat u een Mohammad bent. Of een Ibrahim.
Geen Jan, Piet of Klaas.

Was u maar Jan, Piet of Klaas geboren,
het zou zoveel makkelijker zijn.

Ik heb geen begrip
géén begrip
voor wie onrust zaait.
Of dood.
Of terreur.
Ik wil hem niet kennen.

Maar ik weet wèl
Lieve Ibrahim
dat ù
hem óók niet kan begrijpen.

Al zéker niet
nadat u vluchtte uit uw land
nadat uw zuster werd verkracht
en uw twee broers laf neergeschoten

en hier arriveert
bij ons
om te ontdekken
dat niemand u wil.


Het klinkt zwaar
Ik lijk "overdreven"
maar mijn hart bloedt
voor u
omdat IK
het béter heb dan u
en daar verder
niet veel aan doe.

Behalve u begrijpen
en
proberen
u dàt
te laten verstaan.



Ik mis u
Allen
Mensen die voorbij de haat durven te kijken.