11/11/15

feestdag.

ook m'n vaders verjaardag, mocht hij er nog zijn geweest.
helaas gaf z'n lijf de strijd op in januari 2011. Net in het jaar dat hij z'n 11/11/11 had kunnen vieren.
Nja... het zal hem een worst geweest zijn, die datum.

en hij hield ook niet zo van feestjes.
of toch wel.
Hij hield niet zo van cadeautjes.
of toch wel.

In feite....
hield hij niet zo van in het middelpunt van de belangstelling staan
waardoor hij dééd alsof hij geen cadeautjes wilde (maar wèl wat zei als je hem er geen gaf ;-) )
en hij dééd alsof hij geen verjaardagsgedoe wilde (maar ons wèl graag allemaal ter plekke had... het was toch fééstdag? We hadden toch allemaal tijd????)

11/11 is geen officiële feestdag in Italië. Voor hem was het dus een grote verrassing toen zijn liefje destijds (mijn moeder nu) een hele dag vrijaf had toen hij (weliswaar vooraf - PER BRIEF - aangekondigd) besloot om haar voor het eerst in haar thuisland te bezoeken.
En hij had ook niet nagelaten haar te vertellen dat hij toevallig die dag verjaarde.....
voor een eenvoudige jongen, vind ik dat sluw :-)
Maar goed.... je bent een Italiaanse jongen of je bent het niet, zullen we maar besluiten....


het is gek
voor iemand als ik die niet zo begaan is met feestdagen
dat die elfde november telkens wat los maakt.

En zo begon ik
geheel toevallig
gisteren aan de afbraak van een knustelwerkje in huis
dat m'n vader nog had gemaakt.
een .... "bakje".... "kastje".... DINGETJE... dat een handvol buizen moest verstoppen.

iets wat hij met de allerbeste bedoelingen
snelsnel in elkaar had getimmerd
en dat er .....
béter uit zag dan de blote buizen
maar nèt niet mooi genoeg om te houden als afgewerkt product.

Eerlijk?
Ik zou het gehouden hebben zoals het was.
Ik ben niet altijd een pietje precies....

maar ik wou er een kast onder plaatsen. En die was hoger dan wat het bakje toeliet.
En dus moest ik zien of het bakje kleiner kon.

En dat kon het.
Dus verdween het.

En kwamen vandaag
uitgerekend op zijn verjaardag
de kasten onder zijn afgebroken bakje.

en stopte ik tussendoor ook een uur of wat
om plots een zoektocht naar foto's te ondernemen.

Niet omdat ik dat zo dringend wilde
maar ik werd uitgedaagd
op de sociale netwerksite waar ik nog steeds deel van uitmaak

En hoewel ik in principe niet zo veel interesse had gehad om de foto-uitdaging aan te gaan
vond ik plots zoveel oude foto's
waarvan ik dacht...... "happy days"

en toen
plaatste ik de eerste foto.

het werd déze.
(ik heb m'n papà een zwart doosje voor de ogen geschoven. Ik kan hem namelijk niet meer vragen of hij akkoord is met online publicatie van persoonlijke gegevens. En ik heb daaromtrent een code....)

Ik zèlf....
zal véél moeite moeten doen
wil ik een nóg oudere foto van mezelf vinden........


M'n vader

en ik.