Gionni, Italia, 1998
King, Maldives, 2016
het is belachelijk
zéker op deze - gezegende, zegt men - leeftijd
maar sommige mensen laten een blijvende indruk achter
zelfs al verdienen ze het niet
zaterdag 7 mei 2016
de zee, "een" zee en wat daaraan verbonden is
In de loop der jaren is het amper een geheim geweest dat de zee
"een" zee
(bijna eender welke, zolang het maar niet onze grijze Noordzee is)
een belangrijke rol speelt in dees vrouw's leven.
Het is een moeilijk uit te leggen concept
dat water
wat kan betekenen in het leven van een mens
in die mate dat
het een bijna onontbeerlijke voorwaarde wordt
om een geheel gevoel van sereniteit gewaar te worden....
....
het klinkt ongelukkig
het klinkt voorwaardelijk
en dat is het misschien wel
of misschien ook niet
hoe langer m'n leven duurt
hoe meer ik ervan overtuigd ben
dat water (meerbepaald - "dus" - ZEEwater) m'n algemeen gevoel van welbevinden bepaalt
dat kan verschillende redenen hebben
zoals daar zijn
het beleven van gevoelens van (ver)liefd(h)e(id)
aan de kant van voornoemd medium
of de rust die me overspoelde
zelfs in algeheel "alene" toestand
(lees: zonder de nabijheid van een significant other)
Ik haalde twee mogelijke redenen aan
maar ik ben ervan overtuigd dat er minstens een stuk of duizend andere kunnen worden aangehaald om dat aanvoelen te verklaren.
En dan verbaas ik me keer op keer
wanneer vrienden op een/het (momenteel nog steeds meest gebruikte) sociaal medium
liever foto's van aan een azuurblauwe zee grenzende zwembaden posten
dan die van de zee zèlf.
Akkoord
aan eenieder z'n eigen voorkeuren
Ik zie ze
Ik probeer ze te begrijpen
maar ik deel ze niet.
In een zwembad zit niet veel méér dan enkele handen vol chemicaliën
die vroeg of laat de zee bereiken
en dan worstel ik
om te snappen
wat een mens in een chloorbad vindt
dat hij (of zij) niet kan vinden
in het zoute sop.
Dat gezegd zijnde
wacht ik nog steeds op de ingeving die me ertoe zal brengen om de zee, "een" zee, tot mijn dagdagelijkse realiteit te maken
(lees wèl..... Olijf is lui genoeg om niet te "zoeken" naar de juiste manier. Het schijnt dat "zoeken" eerder contraproductief is. Een overtuiging die me tot hiertoe enkel op redelijk onbelangrijk vlak resultaten heeft opgeleverd. Echt.
Pas wanneer het belangrijk is (en wat IS belangrijk????), levert geen ènkele methode me tastbaar resultaat. .... het blijft wat zoeken. En niet zoeken. Begrijpt u me nog?)
"een" zee
(bijna eender welke, zolang het maar niet onze grijze Noordzee is)
een belangrijke rol speelt in dees vrouw's leven.
Het is een moeilijk uit te leggen concept
dat water
wat kan betekenen in het leven van een mens
in die mate dat
het een bijna onontbeerlijke voorwaarde wordt
om een geheel gevoel van sereniteit gewaar te worden....
....
het klinkt ongelukkig
het klinkt voorwaardelijk
en dat is het misschien wel
of misschien ook niet
hoe langer m'n leven duurt
hoe meer ik ervan overtuigd ben
dat water (meerbepaald - "dus" - ZEEwater) m'n algemeen gevoel van welbevinden bepaalt
dat kan verschillende redenen hebben
zoals daar zijn
het beleven van gevoelens van (ver)liefd(h)e(id)
aan de kant van voornoemd medium
of de rust die me overspoelde
zelfs in algeheel "alene" toestand
(lees: zonder de nabijheid van een significant other)
Ik haalde twee mogelijke redenen aan
maar ik ben ervan overtuigd dat er minstens een stuk of duizend andere kunnen worden aangehaald om dat aanvoelen te verklaren.
En dan verbaas ik me keer op keer
wanneer vrienden op een/het (momenteel nog steeds meest gebruikte) sociaal medium
liever foto's van aan een azuurblauwe zee grenzende zwembaden posten
dan die van de zee zèlf.
Akkoord
aan eenieder z'n eigen voorkeuren
Ik zie ze
Ik probeer ze te begrijpen
maar ik deel ze niet.
In een zwembad zit niet veel méér dan enkele handen vol chemicaliën
die vroeg of laat de zee bereiken
en dan worstel ik
om te snappen
wat een mens in een chloorbad vindt
dat hij (of zij) niet kan vinden
in het zoute sop.
Dat gezegd zijnde
wacht ik nog steeds op de ingeving die me ertoe zal brengen om de zee, "een" zee, tot mijn dagdagelijkse realiteit te maken
(lees wèl..... Olijf is lui genoeg om niet te "zoeken" naar de juiste manier. Het schijnt dat "zoeken" eerder contraproductief is. Een overtuiging die me tot hiertoe enkel op redelijk onbelangrijk vlak resultaten heeft opgeleverd. Echt.
Pas wanneer het belangrijk is (en wat IS belangrijk????), levert geen ènkele methode me tastbaar resultaat. .... het blijft wat zoeken. En niet zoeken. Begrijpt u me nog?)
Abonneren op:
Posts (Atom)