en ging de nieuwe winkel open
ondanks een totaal gebrek aan voorbereiding
of betrokkenheid van boven- en zij-àf.
ik verveel u niet met de details. Het is al erg genoeg
dat mijn ongenoegen het alweer haalt tot hier.
maar het was druk (en het is nog niet geheel gedaan)
We hebben hard gewerkt. en òver gewerkt.
voor de opening, die - voor zover ik mocht horen - gesmaakt werd.
enkel om verder te surfen naar de Open Bedrijven Dag 2015, amper een week later
en waarbij we geacht worden vrolijk een extra dag aan onze werkweek te breien.
Ik ben een zeur
maar ook een betrokken werkneemster
dus die extra dag kómt er,
samen met de slapeloze nachten die eraan voorafgaan,
plannend en denkend aan alles wat ik (of anderen) niet mag/mogen vergeten.
ergens daartussen door probeert een mens enkele ongemakken de wereld uit te helpen.
De haperende verwarming en/of thermostaat zal wellicht wachten tot wanneer het te laat is (lees: wanneer iederéén beroep doet op de "chauffagist" om accute problemen in tijden van vrieskoude op te lossen).
De haperende voet is al in behandeling - aan en af - sinds november vorig jaar en heeft intussen zowat alle stadia van pijn- en ongemakgewaarwording doorlopen.
Edoch, hij betert.
Maar andere zaken gaan dan weer haperen. De spijtige vaststelling dat het lijf in feite al een 5 à 10 jaar voorbij z'n biologische houdbaarheidsdatum is en alles wat nu nog wèl wil werken in feite een mega-kado is.....
ach wat.
Het lijf van Olijf belandt na anderhalve maand zonder manipulatie even terug bij een osteopate. Die ik vertrouw.
De man die hardnekkig m'n lever bleef masseren om de voet te genezen, heb ik na enige inspanning van mijnentwege aan de kant kunnen zetten.
De vrouw die me nu onder handen neemt, boezemt me meer vertrouwen in. Al is m'n huisdokter - op àndere momenten verrassend òpen voor alternatieve behandelingen - in het geval van osteopaten ongenuanceerd tégen.
Nja....
zo heeft iedereen z'n idee.
Ik beland dus op de behandelingstafel. Voor de rug deze keer.
Op één of andere bizarre manier belandt het gesprek - in tegenstelling tot m'n lijf - in andere sferen.
en lig ik binnen enkele minuten stilletjes te janken om onverwerkte pijntjes.
Ik miste de rode maan deze week. Omdat ik nergens van af wist. Omdat ik het te druk had. Of te moe was.
Ik kom terug thuis, met een handvol afspraken voor verdere rug- nek en voetbehandelingen. En het telefoonnummer van een psychdame.
Want het heeft erop geleken dat ik
behalve de gemiste rode maan
nog wat andere gemiste dingetjes "zou kunnen verwerken" .
Mocht ik dat nodig achten.
En mocht ik dat willen.
ik zag géén rode maan
omdat ik ze miste
want ik had alweer niet opgelet
ik zag de maan wèl de ochtend nadien
en de avond nadien
in een ander licht
een beetje apart
dat óók wat had
maar nèt niet hetzelfde was
"as the real thing"
misschien moet ik dat mens maar eens bellen.
er zijn dingen die je niet zomaar even op tafel smijt tijdens een gezellig avondje samen tafelen
