zaterdag 29 september 2012

Airy Fairy

of:
Olijf een beetje uit de doeken.



Oude posts (héél oude posts ...  zelfs ik ben te lui om ze te gaan zoeken) hebben in het verleden "bewezen" dat Olijf ze niet alle vijf heeft. De vijzen, zoals wij Vlamingen dat plegen te zeggen.
Ik had het toen over Aantrekking (en de wet die daarvan aan de grondslag ligt). Kleine dingetjes doken schijnbaar miraculeus op in m'n leven. Dingen die ik mezelf had toegewenst en die er "zomaar" ineens waren.
De wet van aantrekking in de praktijk, zeg maar. Of dat maakte ik ervan.

En... als ik heel eerlijk moet zijn... dat maak ik er vandaag nog steeds van. Hoe onnozel dat ook moge lijken.

Ik herinner me nog levendig m'n Buddha-beeld dat ik, luttele dagen of weken na m'n "wens", op m'n bureau zag verschijnen. Of m'n witte regenjas, mooier dan ik hem ooit had kunnen voorstellen.
Dingen die ik graag had gehad maar waar ik geen slaap voor liet. En die ik kreeg. Out of the blue.

Hoe meer ik losliet, hoe meer ik scheen te ontvangen. En hoe meer ik ontving, hoe luchtiger het leven me scheen.
Fijn. Zo hoort het te zijn. Vond ik.
Lekker luchtig, geen zorgen, geen gepieker. Lekker veel lachen en zwanzen.

Gaandeweg leken ook de grotere dingen des levens hun weg naar mij te vinden. Dacht ik.
En ik werd zo mogelijk nóg luchtiger. Fijn fijn fijn.

Tot ze hun weg weer wèg van me zochten. En ik me weer vragen ging stellen. Over hoe ik het fout had gedaan. Waar ik verdwaald was geraakt. Wat ik te veel of onvoldoende had gegeven om "afgestraft" te worden....

De kans is groot dat er bijzonder weinig "afstraffing" in het spel is. Dat ik - net als iedereen - even onderhevig ben aan de normale gang des levens. Deze waarbij geen enkele groei ongelimiteerd omhoog gaat. Deze waarbij afvlakking en zelfs (tijdelijke) daling onvermijdelijk deel van uitmaakt.

De merde in dit verhaal - mijn verhaal (want het mijne is niet het uwe en waarschijnlijk is dat maar goed ook) - is dat een dipje in de spirit meteen ook een serieuze dip in geloof betekent.
Geloof dat je in je leven kan roepen wat je wil.
Omdat een gedipt mens een geduped mens is. Tijdelijk. Die iedere dag steeds meer dingetjes ziet gebeuren die ze net niet wil. En die a very hard time heeft om dit proces weer om te draaien.
Want daarin zit net de kracht. Om een stevige U-turn te maken wanneer het tegen zit.

Olijf weet dat na regen zonneschijn komt. Weten is echter niet genoeg. Niet altijd. Maar het geeft wel houvast, al was het maar een heel klein beetje.

Wat ik zeggen wil...
telkens wanneer je (= ik) denkt dat je weet waar je mee bezig bent
ondanks de kracht die je put uit het bevestigd zien van je hoopjes en vermoedens
ondanks de liefde die je (noodgedwongen bijna) voor jezelf en énkel voor jezelf ontwikkelt
...
zodra iemand, die "iets" betekende (hoe ongedefinieerd "iets" ook mocht zijn) uit je leven verdwijnt
...
...
valt de theorie als een kaartenhuisje in elkaar.
En moet je jezelf voorhouden dat de moed niet verloren mag gaan.
Dat je de kaarten heel eenvoudig en met veel geduld weer op elkaar gaat moeten stapelen.

Pazienza, zeiden we dit jaar.
Heel vaak.
En al lachend.

Pazienza, hou ik me voor vandaag.
Nog steeds heel vaak. Onverdraaglijk vaak.
Minder lachend.

Maar méér is er niet. Dan Pazienza.


6 opmerkingen:

  1. Pazienza en zoeken en vinden op de juiste plaatsen en op de juiste momenten. Zonder opgeven en intens. Ik geloof niet in het feit dat positieve dingen zomaar op je afkomen; ik heb ook nooit reden of aanleidingen gehad om dat te kunnen/willen geloven. Geluk, ik heb dat moeten najagen. En ik zal dat blijven doen, vermoed ik. Met enige verbetenheid.
    Kom je gauw eens langs?
    xxxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. We zijn daarin verschillend, eh Ils. Maar dat weten (en - gelukkig - dat accepteren) we :)
      Uiteindelijk, als je het goed bekijkt, is ook "geloven dat het komt" een vorm van najagen, zij het dan een meer passieve.
      Intussen geef ik je graag (nog maar eens) mee dat ik je doorzettingsvermogen bewonder :)

      Laat maar eens weten wanneer langskomen nog eens past
      Love you too!

      Verwijderen
  2. Niet alleen a rotten childhood is a writer's goldmine. Ga je, als je rug weer helemaal beter is, weer eens een walnoot in je dakgoot of een mug in de wasbak zoeken? En je bloglezers daar deelgenoot van maken? Blijft altijd fijn om je te lezen. Ook als het ellendig is.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Er ZIJN opnieuw walnoten verschenen in en rond m'n huis. Maar ik kan er niet steeds over blijven schrijven, niewaar?
      Ik beloof plechtig dat ik opnieuw op zoek ga naar ongedierte om er wat over te zeggen, of dat nu steek houdt of niet. De spinnen en muggen heb ik al gehad... dus nu hoop ik vurig op iets exotischer. Een hagedis of ontsnapte slang ofzo....
      Een tarantula mag ook :)

      Verwijderen
  3. Het enige dat nu even in me opkomt is een stukje uit Toon Hermans "het water is heerlijk". Ondertussen al bijna twintig jaar lang mijn "houvast-voor-even"bijbel voor de momenten zoals je hierboven beschrijft. "10 centimeter" heet het stukje.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hey, dankjewel Bentenge.
      Ik ben natuurlijk meteen op zoek gegaan naar het stukje (ik ben trouwens een onbeschaamde fan van Toon Hermans!). En dat zie je in de volgende post verschijnen. Met dank aan jou en 1 van de 2 blogs waar ik het op vond.

      Verwijderen