Dikke lieve nachtzoen xxx

Mij wordt wel eens gevraagd : waar blijf je dat "gevoel" vandaan halen?
Hoe kàn het dat je tegelijk zoveel verkeerd ziet aan een persoon en er evengoed zo'n diepe affectie voor blijft voelen?

Ik weet het niet.
Het moet een misvorming zijn.
Verkeerde programmatie ofzo.

Ik heb iemand gekend die me een poosje érg graag gezien heeft... of toch zeer overtuigend die indruk wekte.
Wat daarop volgde, was heel wat minder mooi. Op het krankzinnige af.

Terwijl ik nog volop in de rouw was, kreeg ik vragen over z'n nieuwe lief, wat ik normaal vond en wat niet. Hoe ik vond dat hij verder moest...
Ik kreeg dingen te lezen, horen en zien die een nét-niet-suïcidaal ex-lief nóóóit zou moeten weten.
Ik troostte bij gelegenheid, en ander keren maakte ik me razend kwaad (op wie? hem of mezelf omdat ik toeliet dat dat gebeurde?)
Ik hoopte een week, een maand en viel nadien weer in een diepe put.
Ik kréég ook redenen om te hopen, meer dan eens. Wanneer ik/hij/bij besliste(n) dat contact niet meer kón, ontving ik na enkele dagen of weken een emotionele mail om te vernemen hoezeer ik gemist werd, hoe hij de grootste fout van z'n leven had gemaakt en zich nu zo dom voelde omdat hij z'n kansen had verkeken...
...
Waarna Olijf capituleerde.
En na luttele weken weer de vuilbak werd ingesmeten.

Dit scenario heeft zich minstens een tiental keren herhaald.
Een ezel... hij stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen.
Olijf - dat mag u intussen duidelijk wezen - is géén ezel. Ik stootte me met onnozele gewilligheid tientallen keren aan dezelfde steen!

In de loop der jaren en met het evolueren der dingen, "ontdekte" ik steeds meer schoonheidsfoutjes.
Tussen aanhalingstekens want in alle eerlijkheid: die schoonheidsfoutjes had ik van bij het begin al gezien.
Maar Liefde is een wreed instrument. Voor degenen onder ons die niet stante pede blind zijn, reikt ze een mantel aan, waarmee bijzonder veel bedekt wordt.

In perioden van woede en verdriet zag ik een man die
leugenachtig was, een onverbeterlijke klager, iemand die geen verantwoordelijkheid voor z'n eigen levensloop én die van z'n kind opnam, hield van oppervlakkigheden, continu domme dingen aanhoorde én verkondigde, kwetste met de glimlach al werd hem onder niet mis te verstane bewoordingen gezegd waaróm bepaalde dingen kwetsend waren, totaal blind was voor de noden van een ander en geen greintje schaamte kende in het verkondigen van z'n privé-leven.
En toch.... hield Olijf van hem.

Het heeft wat met chemie te maken. Niet zomaar spreekwoordelijke chemie, er zit iets tastbaarders achter, neem ik aan.
Oxytocine zeggen ze. The bonding hormone.
Vrouwen zouden daar "lichtjes" méér last van hebben dan mannen.
Het zou vrijkomen tijdens borstvoeding (handig voor het hechten aan je kind) en tijdens .. ahum, uweetwel.
Het draagt ertoe bij dat mensen zich aan elkaar gaan hechten. Maar dat hormonending heeft de vervelende eigenschap om niet eeuwig te blijven circuleren in het lichaam.
Wanneer het vermindert/dwijnt, kan er wat mislopen.
Zoals dat klaarblijkelijk bij de initiatiefnemers van beëindigde relaties pleegt te gebeuren.
Of de andere helften nog vervuld blijft van het duivels product, is me duister...
maar na straks drie jaren uit elkaar en een veelvuldigveelvoudvandrie schromelijke misleidingen later, heeft een Olijf de keus.
OF ik ben misvormd, obsessief of plain old stupid
OF ik blijf gebonden aan een persoon die het in de verste verten niet verdient (zelfs IK zie dat in...)

Hoe dan ook
op het scheiden van de markt, dames en heren
of ik het leuk vind of niet...
Sluiten, de rug toekeren en Adios zeggen, is nooit "zomaar eventjes" realiseerbaar voor Olijf.
En als u wist hoe grààg ik dat zou willen kunnen
en wat ik er al voor gedaan heb om het te leren
zou u me geloven.
En waarschijnlijk nog steeds (ongewild) medelijden hebben met een meisje dat zó dom kan zijn....

Wat MOET
wat NODIG is
en wat ONONTBEERLIJK is
om verder te kunnen
KEN ik

waarempel en waarachtig.

het koppeke is mee
het koppeke is al jàren mee
rest.... juist ja.


Oxytocine
wanneer alle andere mogelijke oorzaken uitgeput zijn
wend ik met tot de chemie


Dikke lieve nachtzoen xxx  ontving Olijf op een moment dat ze overtuigd de koele kikker speelde.... (en dan leest u enkel het meest onschuldige bericht)
Hij kende de juiste timing.

Ik laat me nooit meer wijsmaken dat het andere geslacht nix kent van communicatie.
DIE les zit er intussen ingebakken.

Verder:
maak  u maar geen zorgen. Het herstel volgt wel weer.
Olijf moest weer wat ventileren, zoals gewoonlijk.