tag:blogger.com,1999:blog-4181124518500697352.post3090164504248884609..comments2023-11-21T11:22:55.155+01:00Comments on OlijfOlijf: Opgeven staat niet in m'n woordenboekOlivehttp://www.blogger.com/profile/04705245741595734438noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-4181124518500697352.post-7169588232281740872017-05-24T14:02:14.110+02:002017-05-24T14:02:14.110+02:00Lieve Anne,
ik begin alvast met je heel oprecht t...Lieve Anne,<br /><br />ik begin alvast met je heel oprecht te danken voor je reactie, zelfs al komt m'n antwoord zeer laat.<br />ik had je reactie al eerder gelezen maar omdat ik me op dat moment weer voldoende opgeladen voelde (ik moet eerlijk zijn), liet ik de boel maar weer de boel.<br /><br />ik ken jou ook (nog) niet, maar ik waardeer je steun meer dan je je kan voorstellen.<br /><br />vandaag heeft de kosmos (of voorzienigheid of hoe je dat ook noemt) zichzelf nog eens kenbaar gemaakt. Waardoor het er op gaat lijken dat ik bijna gedwongen word in een pauze.<br /><br />de details zijn onbelangrijk<br />of misschien schrijf ik er nog wel eens over. Hier of op een privé-blogje dat je dan zou kunnen definiëren als een persoonlijk dagboek... de plaats waar een mens gedachten neerschrijft die niet noodzakelijk te verdedigen zijn voor een doorsnee-publiek.<br />Dat maakt die gedachten overigens niet speciaal of extra duister... gewoon privé.<br /><br />Hiermee wil ik maar aangeven dat ik, zoals je zelf al schreef, wel dégelijk aan emotioneel downloaden doe.<br /><br />Enneuh.... maak je geen zorgen: mijn (O)lijf zal zichzelf nooit fysiek vernietigen. Geen terminale gedachten, met andere woorden.<br /><br />Vaak ben ik (te) cryptisch in wat ik schrijf, daarvan ben ik me méér dan bewust. Maar ik wil jou en eventuele andere bezoekers met graagte geruststellen: een geforceerd levenseinde behoort niet tot mijn plannen of wensen.<br /><br />Het gaat eerder om een andere levenswending. Een verandering van werk. Een uitstappen uit de dagelijkse sleur. <br />En misschien moet ik daarvoor maar eens (opnieuw) een psych voor aanspreken. Geen slecht idee waarschijnlijk.<br /><br />Ik wil je vandaag gewoon bedanken voor je zeer warme reactie. Jij kent mij niet en ik jou niet. Soms komt de beste steun uit de meest onverwachte hoek.<br /><br />Zodra ik voel dat ik eraan toe ben, wil ik jou ook graag lezen. Vandaag hou ik het nog even bij navelstaren. Hopelijk begrijp je dat.<br /><br />Liefs.Olivehttps://www.blogger.com/profile/04705245741595734438noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4181124518500697352.post-83765577174784426342017-05-02T14:59:53.100+02:002017-05-02T14:59:53.100+02:00Dag Olijf
Ik ken je niet, jij mij ook niet. Ik kw...Dag Olijf<br /><br />Ik ken je niet, jij mij ook niet. Ik kwam per toeval op je blog.<br /><br />Wat je schrijft is herkenbaar. Gaat door merg en been.<br /><br />Ik moet je niet zeggen hoe je je leven moet lijden. Ik kan je geen tips geven, ik ben zelf soms ook zo slecht in het leven, lijkt het soms.<br /><br />Maar ik kan je wel zeggen hoe ik uit mijn put geklommen ben:<br />Ik praat erover. Met mezelf in een dagboek. Met de wereld via mijn blog (dat doe jij ook al). Met mijn vrienden, altijd en overal waar ik er behoefte aan heb. Met mijn psycholoog, met iemand die ik niet ken gewoon op straat, gewoon omdat het kan. Ik toon me niet meer sterker dan ik ben, dat hoeft echt niet. De wereld heeft al krachtpatsers genoeg.<br /><br />Ik bedacht wat ik vroeger graag deed. Wandelen! Elke dag een uur of twee. Ik heb NOOIT zin. Maar dat is niet belangrijk. Het doen is belangrijk, de goesting komt ooit wel terug.<br /><br />Ik beloon mezelf, klop mezelf op de borst. ik besef van waar ik kwam. Dat ik recht gekrabbeld ben.<br /><br />Ik zie het leven terug mooi. Maar niet mooier dan wat het is. Ik probeer geen impact meer te hebben. Want daar draait het leven niet om.<br /><br />Ik heb sommige dingen opgegeven. Zoals leven voor de schijn voor de ander. Ik bedenk wat ík wil doen. En soms was dat de hele dag slapen. Maar ook fruit eten, sporten, een dwaze film zien, een boek lezen. Helemaal voor enkel mezelf.<br /><br />De gedachten om eruit te stappen zijn niet vreemd. Het zijn stemmetjes in je hoofd. Je moet er niet naar luisteren, je kan ook zoeken naar het stemmetje dat je eruit trekt. Het is hard. Het is doorbijten. Het kan zijn dat je moet breken met dingen waar je vroeger hard in geloofde. Maar het kan je zoveel moois brengen.<br /><br />Ik geloof alvast in jou. Dat je het kan!annehttps://www.blogger.com/profile/10581850558796678255noreply@blogger.com